Το Ξωτικό, χρόνια συνοδοιπόρος στα μονοπάτια της μουσικής αλλά και της σκέψης και των προβληματισμών στα όσα συνέβαιναν στο χώρο μας.
Πήρε τη μεγάλη απόφαση και μας άφησε και τώρα χαίρεται δημιουργικά την καθημερινότητά της
Χαίρομαι που μπορώ να φιλοξενώ τα έργα της και τις ανησυχίες της
και από δω μαζί να αφιερώνουμε στην MARGO
Κυριακή 7 Ιουνίου 2009
ΤΟΥ ΞΩΤΙΚΟΥ ΣΤΗ MARGO
αφιερωμένο εξαιρετικά από το Ξωτικό στη Margo
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
δεν ξέρεις πόσο γλυκά αισθάνομαι με την φιλοξενία σου.καλόμαθα και δεν ξεκολλάω.διστάζω να εξαπλωθώ περισσότερο από Σεπτέμβρη βλέπουμε..margo μόλις είδα το κοχύλι σου και το κοριτσάκι σου και τις σκέψεις σου ένοιωσα συγγένεια και χάρηκα.συγχωρήστε μου την ιδιοτροπία να είμαι..."μονογαμική" μπλογκικώς....
Τώρα εγώ τι να πω; Έχω ένα χαμόγελο που φτάνει μέχρι τ΄ αυτιά. Ξαφνικά νιώθω σαν να έχω βγει από την μουσική απομόνωση σαν να βρήκα δυο ανθρώπους που μιλάμε την ίδια γλώσσα.. Σας ευχαριστώ από καρδιάς!!
Ξωτικό χαίρομαι που μπαίνεις στη παρέα και δεν υπάρχει ιδιοτροπία στα blogs όπως νιώθει και μπορεί ο καθένας μας.. και βέβαια ευχαριστώ για την αφιέρωση, μεγάλη έκπληξη για μένα!
Καλή βδομάδα σας εύχομαι
Φιλιά πολλά!
Όμορφα...Όλα...:-)
Ξωτικό, Χαρά μου να σε φιλοξενώ και να το εξελίξουμε με περισσότερη φιλοξενία
Μάργκο, περισσεύω...
Κική, ναι όμορφα...
Ξωτικό, Κική, Μάργκο, "ο κύκλος των χαμένων μουσικών" διευρύνεται...
ναι ναι όμορφα και γλυκά και ποιητικά, πάνω στην ώρα για μένα που νόμιζα πως δεν υπάρχει πια ποίηση στην ζωή μας, και νάσου ένας κόσμος ολόκληρος που ξεχειλίζει η ποιητική ματιά και διάθεση και λόγος να'σαι καλά Νέλλη
Δημοσίευση σχολίου