συν ένα (+1) !!!

στην πριγκιπέσα σου,

που ήρθε σαν το ρόδο να φωτίσει τα όνειρά σου!

στη μανούλα,

που πόνεσε για να φέρει τη ζωή!

σε σένα,

που της κράταγες το χέρι τόσο γενναία,

όσο ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις ...

(στον takiz)

Η ΑΝΑΣΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Όπως ο ήλιος στέλνει το φως στη γη
Όπως η βροχή ποτίζει το διψασμένο χώμα
Όπως το κυκλάμινο ξεπηδάει από του βράχου τη σχισμή
Όπως πέφτουν τα φύλλα των δέντρων...

Αγάπη!

Διάφανη σαν το νερό της θάλασσας στη χούφτα των χεριών

Απέραντη σαν ουρανός

Απλή σαν τ' αγριόχορτα που ξεφυτρώνουν παντού

Αναγκαία σαν την ανάσα της ζωής!

ερωτευμένες χελώνες

"Άμα πεινάς, το ξέρεις. Φωνάζουνε τα σπλάχνα σου. Άμα κρυώνεις, το ίδιο. Άμα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις; Γιατί, τι είναι η αγάπη; Κάποιος πήγε να πει κάτι και δεν είπε τίποτα. Είπε πως είναι σαν τη φωτιά. Μα είναι; Άλλος είπε πάλι, πως είναι δροσούλα, άλλος σαν δοξαριά. Τί είναι τέλος πάντων...Κι άν πάλι αγάπη είναι κάτι που το λένε "αγάπη", είναι αυτό η αγάπη;

Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά! Μα , αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά; Ένα πουλάκι καλαηδά ολομόναχο σ' ένα έρημο δάσος... Αν δεν τ' ακούσει κανείς... είναι κελάηδηγμα; Κι είναι μπορετό να κελαηδήσει γλυκά ένα ολομόναχο πουλάκι, αν δεν υπάρχει πίσω από κάποιο φύλλο το αυτάκι ενός άλλου πουλιού;

Πήγαν κι οι σοφοί να πούνε κάτι πάνω σ' αυτό και τα κάνανε θάλασσα. Αυτοί, γι' αγάπη!... Τα μωρά ξέρουν περισσότερα..."

"Ενα παιδί μετράει τ' άστρα" του Μενέλαου Λουντέμη