"Ώστε προσήκει τούτους ευδαιμονεστάτους ηγείσθαι,
οίτινες υπέρ μεγίστων και καλλίστων κινδυνεύσαντες
ούτω τον βίον ετελεύτησαν,
ουκ επιτρέψαντες περί αυτών τη τύχη
ούδ' αναμείναντες τον αυτόματον θάνατον,
αλλ' εκλεξάμενοι τον κάλλιστον"
Ήμουν οργισμένη με τον φασισμό του διευθυντή μου,
να με αφήνει απλήρωτη δέκα μήνες τώρα...
Ήμουν οργισμένη με το φασισμό του κράτους,
να μου αφαιρεί ό,τι με κόπους έφτιαξα...
Μα τώρα δεν έχω άλλη οργή, δεν έχω δάκρυα...
Ντρέπομαι, που γεννήθηκα άνθρωπος...
Πένθος!
