το ποτάμι που δεν έχει όνομα...

...η μάλλον έχει, αλλά εγώ ποτέ δεν το θυμώμουν. Έτσι πάντα, από μικρή, το έλεγα "το ποτάμι που δεν έχει όνομα" Μου άρεσε γιατί έτσι έδινα κύρος στο ποτάμι μου. Ήταν ένα όνομα σαν αυτά που είχαν οι Ινδιάνοι, μεγάλο και επιβλητικό!

Το "ποτάμι που δεν έχει όνομα" είναι στην Β. Εύβοια. Κυλάει ανάμεσα σε θεόρατα πλατάνια και δίπλα του "κυλάει" ο δρόμος , που σε πάει από το Προκόπι στο Μαντούδι.

Κάναμε τη διαδρομή αυτή συχνά ως παιδιά και αυτό που θυμάμαι έντονα είναι τον πατέρα μου να εκστασιάζεται με την ομορφιά της διαδρομής και την μάνα, την αδελφή μου και μένα να ξελαρυγγιαζόμαστε τραγουδώντας Χατζιδάκη, Σαββόπουλο κλπ

Νομίζω πως είναι από τις ομορφότερες διαδρομές στην Ελλάδα, καθώς ο δρόμος εφάπτεται του ποταμιού σε πολλά σημεία και ο ουρανός εξαφανίζεται από τα κλαδιά των εκατέρωθεν του δρόμου δέντρων, που γέρνουν από πάνω μας και αγκαλιάζονται...


Υ.Γ Τις παιδικές μας στιγμές που έχουν εντυπωθεί βαθειά στη μνήμη μας κι ας μην έχουμε φωτογραφίες, τις ανασύρουμε κάθε στιγμή που τις χρειαζόμασατε και είναι ντυμένες με τα ομορφότερα χρώματα. Θυμάμαι σ΄αυτή τη διαδρομή τη μάνα μας να τραγουδάει ένα τραγούδι που έλεγε: "ΠΗΡΑ ΑΠ ΤΗ ΝΙΟΤΗ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΙ ΑΠ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΝΗΜΑ ΚΙ ΕΦΤΙΑΞΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΟΜΟΡΦΟ ΜΑ ΤΙ ΚΡΙΜΑ" και την μικρή μου αδελφή να απαντά σκούζοντας: "ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΣΗ ΒΡΗΚΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΊΧΑ ΧΑΣΕΙ -δεν θυμάμαι τίποτα παρακάτω, ούτε τίνος ήταν και το ένα και το άλλο, ίσως νέο κύμα, αλλά αυτοί οι στίχοι έντυναν για μένα αυτήν την εικόνα του ανώνυμου ποταμιού...

Απο το ταξίδι της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Bad Kissingen

"Έρως ανίκατε μάχαν..."... χρόνου!

Συνάντησα το ζευγάρι αυτό μερικές φορές έξω από το θέατρο που έπαιξε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στο Bad Kissingen και με εντυπωσίασε, έτσι τρυφερά που ρέμβαζαν στο καταπράσινο πάρκο με τα συντριβάνια, απλά καθισμένοι πλάι-πλάι και χωρίς λόγια...

...και τι πιο ταιριαστό για να συντροφεύσει μια τέτοια φωτογραφία αιώνιας αγάπης από το τρίτο μέρος της τρίτης συμφωνίας του Γιοχάνες Μπραμς, του αιώνια ερωτευμένου συνθέτη με τη μούσα του Κλάρα Σούμαν;


To video δανείστηκα από το youtube

ΗΛΙΟΠΑΓΙΔΑ

το ΞΩΤΙΚΟ άπλωσε τα δόκανα να συλλάβει τον Ήλιο με σύμμαχο μια μικρή αραχνούλα που άπλωσε κι αυτή με τη σειρά της τα περίτεχνα υφάδια της

κι όλα αυτά για να αφιερώσουν εξαιρετικά τον παγιδευμένο Ήλιο στον καλό μας ΗΛΙΟΓΡΑΦΟ.

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ BAD KISSINGEN

Η ΚΟΑ πήρε το αεροπλάνο και πήγε στο Διεθνές Φεστιβάλ του Bad Kissingen ως επίσημη προσκεκλημένη για δυο συναυλίες, η πρώτη εκ των οποίων ήταν και η εναρκτήρια του Φεστιβάλ, με λήψη από την Βαυαρική ραδιοφωνία. Το ταξίδι μετά το αεροδρόμιο της Φραγκφούρτης μέσα από δάση και δίπλα σε ποτάμια, πανέμορφο.
Η πόλη επίσης καταπληκτική, ένα θέρετρο, μια λουτρόπολη καταπράσινη, με πολλά νερά φυσικά και λουσμένη ησυχία, ηρεμία και μουσική. Παντού μουσική! Από το φεστιβάλ αυτό έχουν περάσει τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου, γιαυτό και ήταν ιδιαίτερη τιμή για μας να βρεθούμε εκεί, πόσο μάλλον να κάνουμε την έναρξη του. Τα προγράμματά μας δελεαστικά, οι σολίστ μας ξακουστοί, η αίθουσα γεμάτη και στις δυο συναυλίες, το κοινό ζεστό και ενθουσιώδες. Μα και μεις ανταποκριθήκαμε πλήρως στις προσδοκίες του κοινού και στο επίπεδο του φεστιβάλ, βγάλαμε την Ελλαδίτσα μας ασπροπρόσωπη και φύγαμε από 'κει με το κεφάλι ψηλά και ...μερικούς πόντους ψηλότεροι.
Την πρόσκληση οφείλουμε στον γνωστό Σουηδό αρχιμουσικό Johan Arnell, που έχει συμπράξει παλαιότερα με την ΚΟΑ στην Ελλάδα σε συμφωνική μουσική και σε όπερα, o οποίος και διηύθυνε την δεύτερη συναυλία της ΚΟΑ με αποσπάσματα από γνωστές όπερες και σολίστ τους Emily Magee και Robert Dean Smith, ενώ την πρώτη με σολίστ τον Heinrich Schiff διηύθυνε ο Διευθυντής της ΚΟΑ Βύρων Φιδετζής

Η μουσική που παίξαμε πανέμορφη, απ' αυτές που σε ταξιδεύουν, σε συγκινούν, σε κάνουν να δακρύζεις!

1η συναυλία (διευθυντής: Βύρων Φιδετζής):

Νίκου Σκαλκώττα: Πέντε ελληνικοί χοροί (ξεχωρίζω τον "νησιώτικο", τραγούδι αποχαιρετισμού των ζευγαριών κατά την αναχώρηση για το ψάρεμα, με το εξαιρετικά παιγμένο από τον Γιάννη Καραμπέτσο σόλο της τρομπέτας)

Max Bruch: Kol Nidrei και P. I. Tsaikovsky: Variationen über ein Rokokothema και τα δυο για σόλο βιολοντσέλο (Heinrich Schiff) και ορχήστρα και

η αριστουργηματική 8η συμφωνία του Antonin Dvorak.

2η συναυλία (διευθυντής Johan Arnell):

Αποσπάσματα από όπερες με ορχηστρικά, άριες και ντουέτα και σολίστ τους Emily Magee, Robert Dean Smith. Δεν μπορώ εδώ, να μην κάνω ιδιαίτερη αναφορά στην άρια του Don Alvaro από την Forza del Destino με το σόλο κλαρινέτο αριστοτεχνικά, μαγικά παιγμένο από τον Σπύρο Μουρίκη, που αποθεώθηκε από το κοινό!

το κρυφτούλι

του παιγνιδιάρη Ήλιου που προσπαθεί να διαπεράσει τα έργα των ανθρώπων

ανάμεσα ουρανού και γής

και ξεπροβάλλει μεγαλοπρεπής πίσω από τους όγκους των μανιάτικων βουνών

χαριεντίζεται με το νερό της ζωής

χαϊδεύει τις κορυφές των λιόδεντρων και των κυπαρισσιών

και κρύβεται στα σύγνεφα

η καθημερινότητά μας

Το κόκκινο του ήλιου της Ανατολής,

το βιολετί της δύσης, η δροσιά της θάλασσας,

η ένωσή μας, το μπλε των ματιών σου,
ο Διονύσης κι ο Θανάσης,
η αγωνία των παιδιών,
η καθημερινότητά μας

Ας τα έχει ο Θεός καλά!

Όταν γεννάς, αντικρύζεις ένα ζαρωμένο πλασματάκι και το μόνο που σκέφτεσαι είναι "είναι καλά;"

Οταν τα χρόνια περνούν και γεύεσαι λαχτάρες και χαρές, σκέφτεσαι "αχ Θε μου να είναι καλά"

Όταν έρχονται στη ζωή τους ξεχωριστές όμορφες στιγμές, γεμίζεις δάκρυα και σκέφτεσαι πάλι "ας τά έχει ο Θεός καλά"!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα βλαστάρια μας που κάθε μέρα γεμίζουν τη ζωή μας ομορφιά!

Υ.Γ. όπως καταλάβατε φίλοι μου, όλα πήγαν καλά και ο θείος Μότσαρτ έφυγε ευχαριστημένος...

ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ

...ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

Ο θείος Μότσαρτ και η μικρή Νεφέλη

Ο θείος Μότσαρτ έχει "νοικιάσει" το μυαλό της Νεφέλης μου, κατά τα λεγόμενά της, μέχρι την Κυριακή. Κι ο θείος Κράισλερ, ο θείος Κορέλλι, ο θείος Φιορίλλο, ο θείος Ρόντε, ο θείος Κρόυτσερ.

Και γω θα τους μαγειρέψω με τη βοήθεια της μικρής κουζίνας της Κικής, για να τους εξευμενίσω και να τους καλοπιάσω, να είναι καλοί μαζί της την Κυριακή, που είναι η μεγάλη μέρα, το πτυχίο της.

Θα τους καλοκεράσω για να βάλουν τον καλύτερό τους εαυτό, να βγουν απ' την ψυχή της και να κάτσουνε στα δάκτυλά της με τον καλύτερό τους ήχο. Να της δώσουν φτερά στα γρήγορα μέρη και μέλι στα μελωδικά. Κι αυτή με τη σειρά της να τους αγκαλιάσει με αγάπη, αφοσίωση και ηρεμία όσην ώρα θα συνομιλούν.

Γιατί είναι το κορίτσι μου, η μικρή Νεφέλη μου, που ήταν αγγελάκι και πέταγε στις παραλίες σαν την κόρη της Μάργκο, κυνηγώντας γλαράκια με ένα καραμελένιο βιολί στα χέρια και σήμερα είναι ολόκληρη κοπέλλα, που πετάει, χάνεται στον κόσμο της μουσικής χτυπώντας χορδές με τα μαγικά της δάκτυλα και συνομιλώντας με τον θείο Μότσαρτ!

Καλή επιτυχία Νεφέλη μου!

ΤΟΥ ΞΩΤΙΚΟΥ ΣΤΗ MARGO

αφιερωμένο εξαιρετικά από το Ξωτικό στη Margo

Το Ξωτικό, χρόνια συνοδοιπόρος στα μονοπάτια της μουσικής αλλά και της σκέψης και των προβληματισμών στα όσα συνέβαιναν στο χώρο μας.

Πήρε τη μεγάλη απόφαση και μας άφησε και τώρα χαίρεται δημιουργικά την καθημερινότητά της

Χαίρομαι που μπορώ να φιλοξενώ τα έργα της και τις ανησυχίες της

και από δω μαζί να αφιερώνουμε στην MARGO

ΒΡΑΒΕΙΟ...και εδώ!

Η Κική μου έδωσε βραβείο!

Με ξάφνιασε ομολογώ, γιατί είμαι νέα στο χώρο και άπειρη στην μπλογκοκατάσταση...
Της οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί μου δίνει ώθηση να συνεχίσω...

Κική μου, με τιμάς!


Τώρα εγώ, συμφώνως προς την μπλογκοδεοντολογία, θα σας πω 5 λόγους για τους οποίους έγινα μπλόγκερ και θα δώσω και 5 βραβεία!!!!!

Το πρώτο είναι εύκολο!

1. Έγινα μπλόγκερ, γιατί ήθελα να κάνω μια ανάρτηση για τον παλιό φίλο και συνεργάτη Σταμάτη Μεσημέρη, που έφυγε αθόρυβα αφήνοντας πίσω έργο μιας ζωής στη μουσική, στην ποίηση, στην επιστήμη του την ψυχολογία και που συμπορευτήκαμε για ένα μεγάλο διάστημα μουσικά, στα καλύτερά μου χρόνια!

2. Έγινα μπλόγκερ γιατί ήθελα να γράφω για τη μουσική, συντρόφισσά μου από τα γεννοφάσκια μου, αλλά δεν τα κατάφερα, γιατί τα τελευταία χρόνια στη ζωή μου η δουλειά μου, η ορχήστρα μου, με απογοητεύει συνεχώς. Με αφήνει ξεκρέμαστη χωρίς έμπνευση, χωρίς το ερωτικό στοιχείο της συμπόρευσης με μεγάλους μαέστρους και ερμηνευτές, χωρίς τη μαγεία του να χάνεσαι σε εμπνευσμένα έργα, χωρίς χωρίς χωρίς....
Δεν ήθελα λοιπόν να γράψω κάτι αρνητικό. αντίθετα περιμένω τη στιγμή, που θα μαγευτώ πάλι και θα εμπνευστώ...

3. Παρέμεινα μπλόγκερ γιατί η Κική με συμπεριέλαβε στα φωτογραφικά της μπλογκ...!

4. Παρέμεινα μπλόγκερ γιατί ο Ηλιογράφος με συμπεριέλαβε στο βίντεο για τις καλές του γειτόνισσες...!

5. Προσπαθώ να μείνω μπλόγκερ γιατί μ΄αρέσει να φωτογραφίζω, να γράφω, να μιλώ μαζί σας, να σχολιάζω, γιατί σας αγάπησα όλους εσάς τους "άγνωστους φίλους" μου, που μοιραζόμαστε σκέψεις, εικόνες, ελπίδες...

Και τώρα τα δύσκολα...

Πώς να ξεχωρίσω 5; Μπορώ να δώσω 50 βραβεία καλύτερα;

1. Λοιπόν δίνω βραβείο στο βλαστάρι μου τη Νεφέλη, γιατί ήταν το πρώτο μπλογκ, που διάβασα, στην ουσία με μύησε στον μπλογκοχώρο, για την ωριμότητα της σκέψης της και την ευγένεια της ψυχής της και γιατί όπως και να το κάνουμε το αίμα νερό δεν γίνεται!

2. Θέλω να ανταποδώσω το βραβείο στην Κική, γίνεται; Ήταν η πρώτη μου αναγνώστρια, είναι και συνάδελφος, μου έδωσε έμπνευση, είναι γλυκύτατη και όταν πάω Ζάκυνθο ξανά, νομίζω θα γίνουμε και αληθινές φίλες!

3. Άστρια, σου ανήκει ένα βραβείο από μένα, λατρεύω τον τρόπο που γράφεις, το πώς συνδυάζεις κείμενο και εικόνα, την καθαρότητα του μυαλού σου!

4. Margo, και συ "μαννούλα" και μουσικός και αποκεντρωμένη, με συνεπήρες με την ανάρτηση για το αγγελούδι σου!

5. Άφησα το τελευταίο, για τον καλό μας Ηλιογράφο, ο διανοούμενος της παρέας, που φωτογραφίζει, ζωγραφίζει, φιλοσοφεί και γράφει με την ίδια ευκολία!!! Πως να μην του δώσω ένα βραβείο; Του ανήκει!

Θα ήθελα να δώσω πολλά ακόμη, στο Ξωτικό (αλλά δεν έχει ενεργό μπλογκ), στην Όλγα, τον Κωνσταντίνο, τον βιολιστή στη στέγη, τον Λάκη Φουρουκλά, στο Ιατρείον Ασμάτων της εξαιρετικής Στέλλας Βλαχογιάννη, ...., αλλά έπρεπε να είναι μόνο 5.... και ξεχώρισα λίγο τους μουσικούς, είπα να βάλω ένα τέτοιο κριτήριο γιατί αλλιώς δεν θα έβρισκα άκρη...

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ...

3. ...ΤΩΝ ΖΩΩΝ
(είναι και επίκαιρο λόγω εκλογών)

Λοιπόν φίλοι μου, όπως κάθε πρωί, ξεκίνησα και σήμερα να πάω με τη μηχανούλα μου στη δουλειά (έτσι λέμε εμείς οι μουσικοί την ορχήστρα μας κι ας σας φαίνεται περίεργο, που και η τέχνη είναι δουλειά. Όταν ξεμείνω από φωτογραφίες θα σας το αναπτύξω λεπτομερώς το θέμα).

Δεν πρόλαβα, που λέτε, να κάνω μερικά χιλιόμετρα και νά σου πέφτω σε απίστευτο και ασυνήθιστο μποτιλιάρισμα. Σκέφτηκα λοιπόν, πως κάποιο τρακάρισμα θα έχει συμβεί και άρχισα υπομονετικά το σταμάτα-ξεκίνα, πρώτη-νεκρά, αριστερά-δεξιά τις σφήνες και ου το καθ' εξής μέχρι που -να η αποκάλυψη - είδα την πρώτη αφίσσα: "όλα για τον πολίτη"
Και τότε άρχισαν να ζουζουνίζουν τα αυτιά μου περίεργα από κάτι ψύλλους που μπήκαν και δεν έλεγαν να βγούν , μέχρι που έφτασα στην διασταύρωση Αλεξάντρας και Πατησίων και κατάλαβα...

"Όλα για τον πολίτη", μόνο που επειδή είναι πολλά αυτά τα "όλα" φαίνεται, δεν χώραγαν στην χθεσινή εξέδρα και έπρεπε να φτειαχτεί μεγαλύτερη...

Καταλάβατε; Για τις προεκλογικές ομιλίες λέω ντε!
Και θεώρησαν σωστό, αφού όλα είναι για τον πολίτη, να κλείσουν πρωινιάτικα τον κόμβο και άσε τους πολίτες να πνίγονται στα καυσαέρια πρωί πρωί στην Πατησίων και την Αλεξάνδρας, άσε τα νεύρα των πολιτών να γίνονται τσατάλια από την κίνηση, άσε τους πολίτες να φτάνουν καθυστερημένα στη δουλειά, άσε τον πολίτη- μαέστρο να φωνάζει που δεν φτάνει η ώρα, άσε τον πολίτη-κόσμο να παραπονιέται, στο φινάλε όλα για τον πολίτη είναι...
Γεμίσαμε τους δρόμους της Αθήνας καυσαέριο, κάψαμε ένα κάρρο βενζίνη, χάσαμε εργατοώρες και ακόμη τις ψάχνουμε, χάσαμε την ψυχραιμία μας -και αυτήν την ψάχνουμε, περπατήσαμε σε τεντωμένο σκοινί τσιτωμένοι από τα νεύρα μας, καυγαδίσαμε με τους συμπολίτες μας, βγήκαν μαχαίρια για τις προτεραιότητες στις διασταυρώσεις, χάσαμε τρένα, λεωφορεία δουλειές και όλα αυτά για το καλό του πολίτη, για μας δηλαδή!

Λοιπόν αγαπητοί μου συμπολίτες, αφού όλα γίνονται για μας, αλλά ερήμην μας, εγώ προτείνω
να αφήσετε τις προεκλογικές ομιλίες στους πολιτικούς αρχηγούς και να συνωστιστείτε όλοι

σήμερα Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009
στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
στην Αίθουσα Φίλων της Μουσικής,
να απολαύσετε
πέντε νέους ταλαντούχους
σολίστες,
που κάνουν το ντεμπούτο τους με την
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις 9.00 το βράδυ

και σίγουρα θα περάσετε καλύτερα και θα αποκομίσετε πολύ περισσότερα από αυτά, που όλοι οι πολιτικοί μας αρχηγοί πλουσιοπάροχα μας χαρίζουν.

Πιστέψτε με!

Τα παιδιά παίζουν όλα μαγικά και τους αξίζει μια αίθουσα γεμάτη!


Οι φωτό που ακολουθούν εντάσσονται στην ενότητα "δρόμοι" αλλά τις εμπνεύστηκα από την σημερινή κοπαδοποίηση στους δρόμους της Αθήνας.



ΑΜΠΕΛΙΩΝΑ-ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΟΣ

ΚΟΖΙΑΚΑΣ-ΘΕΣΣΑΛΙΑ

ΑΣΤΑΚΟΣ-ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ...

2. ...ΤΗΣ ΟΜΙΧΛΗΣ...

...ξημέρωμα στον Θεσσαλικό κάμπο

ένα χειμωνιάτικο πρωινό

...σούρουπο στον Ταϋγετο...

...ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ...

...πίσω στον Θεσσαλικό κάμπο πάλι, μετά την καταιγίδα

...και ξανά στους δρόμους της Μάνης...

ένα βροχερό απόγευμα...

...μετά από μια χειμωνιάτικη απόδραση στο Λιμένι

....στον γυρισμό για την Αθήνα...

με μια στάση στο θαλασσοδαρμένο Γύθειο

Οι διαδρομές μες τη βροχή πάντα με γοήτευαν ιδιαίτερα, ειδικά αν συνδύαζαν και καταχνιά.

Φαίνεται πως το στοιχείο του νερού είναι ιδιαίτερα σημαντικό στη ζωή μου και το νιώθω τώρα, που ανακαλύπτω πόσες φωτογραφίες με νερό, θάλασσα και βροχή έχω τραβήξει