Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

ΩΔΕΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ! ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ!





Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ Πολιτισμού



ΣΤΟ ΩΔΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΕΙΜΑΣΤΕ

ΕΝΝΕΑ ΜΗΝΕΣ

ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ.

Και μόλις μπούμε στον Μάη θα είμαστε

10 δέκα μήνες απλήρωτοι!

ΕΛΕΟΣ!!!!

Φίλοι bloggers, φίλοι Δημοσιογράφοι του διαδικτύου
διαδώστε το παρακαλώ!!!

δείτε και εδώ!

και εδώ!

και εδώ!

και εδώ!

και εδώ!

και εδώ!

και εδώ!

και εδώ!

και εδώ!

και στο Τroktiko!

και εδώ!

και εδώ!

και παλαιότερο δημοσίευμα του Ριζοσπάστη!

και εδώ!

και εδώ!

και εδώ!

και εδώ!

και σε πάρα πολλά blogs ακόμη, που είναι αδύνατον να τα συμπεριλάβω όλα!

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ @ ΜΕΤΡΟ


Τη γνώρισα πριν μερικά χρόνια στο Ωδείο.
Σπούδαζε τραγούδι. Μιλήσαμε για τη ζωή της, τις σπουδές της, τα όνειρά της.
Ένα κορίτσι με συγκροτημένη προσωπικότητα, δυναμικό και συνάμα τυχερό, όπως έλεγε η ίδια για τον εαυτό της. Μια συνέντευξη στο Δίφωνο πριν τρία περίπου χρόνια ήρθε να επικυρώσει με τον καλύτερο τρόπο, την άποψή μου γι αυτήν.
Γρήγορα έγινε ντόρος γύρω απ΄το όνομά της. Μια φυσική και αθέλητη άμυνα, που αναπτύσσει ο οργανισμός μου για τα ονόματα, δεν με άφησε να την δω ζωντανά.
Μέχρι χθες, που λόγω ενός φίλου μουσικού που παίζει μαζί της βρεθήκαμε στο Μετρό, μπορώ να πω αρνητικά προκατειλημμένοι...

Όμως η παρουσία της, η φωνή της, οι απίστευτες ερμηνευτικές της δυνατότητες σε ό,τι κι αν τραγουδάει μας συνεπήραν κι ας μην είναι αυτή η μουσική, που συνηθίζουμε να ακούμε. Έβλεπα στη σκηνή μια σταρ με όμορφη φωνή, εξαιρετικών δυνατοτήτων, μια γλυκειά και δυναμική προσωπικότητα, που ξέρει να στηθεί και να κινηθεί στη σκηνή, που επικοινωνεί και ξεσηκώνει το κοινό της!!! Μαζί της μια πολύ καλή μπάντα, δεμένη με ωραίο, συμπαγή ήχο!

Και ευτυχώς που ήταν έτσι, γιατί αλλιώς θα τα είχαμε μαζέψει και θα είχαμε φύγει λόγω της απαράδεκτης κατάστασης του "μαγαζιού"...

Πολλά φάουλ για το Μετρό, που αλλιώς ξεκίνησε κάποτε και αλλιώς έχει καταλήξει.

Πρώτο φάουλ: 35 ευρώ ελάχιστη κατανάλωση κατ' άτομο, αν καθήσεις σε τραπέζι, απίστευτα υψηλή τιμή για ό,τι προσφέρει και για το κοινό στο οποίο απευθύνεται και μάλιστα σε εποχή λιτότητας και κρίσης.
15 ευρώ είσοδος και τα υπόλοιπα 20 πρέπει υποχρεωτικά να καταναλωθούν σε ποτά, ας είναι και ένας απλός χυμός αμίτα για κάποιον σαν και μένα, που τη συγκεκριμένη μέρα δεν μπορούσα να πιω κάτι άλλο.
Φάουλ δεύτερο: Καρέκλες ξύλινες, άβολες, με γυρισμένη την πλάτη στη σκηνή, να στραβολαιμιάζεις για να δεις και να είσαι αγκαλιά με τον διπλανό σου, του γειτονικού τραπεζιού.
Φάουλ τρίτο, το ποτό σερβίρεται ξεροσφύρι! Όχι μόνο δεν έχει συνοδευτικά ξηρούς καρπούς ή φρούτα ή καροτάκια ή οτιδήποτε, αλλά δεν συνοδεύεται ούτε από μια χαρτοπετσέτα!!!
Φάουλ τέταρτο, η απόδειξη έγραφε το μισό ποσό και μόνο όταν το ζητήσαμε μας έφεραν και μια δεύτερη με το υπόλοιπο ποσό.
Φάουλ πέμπτο: Απαγορεύεται το κάπνισμα, αλλά όλοι καπνίζουν και μάλιστα χωρίς τασάκια, οπότε ο καθένας σβήνει το τσιγάρο του όπου βρει: Στο πάτωμα, στο ποτήρι με το νερό, στο κηροπήγιο, σε χαρτοπετσέτα, γεγονός που όχι μόνο δημιουργεί μια αποπνιχτική ατμόσφαιρα για τους μη καπνιστές, που στο φινάλε οφείλουμε να σεβαστούμε, όχι μόνο προκαλεί απίστευτη βρώμα, αλλά γίνεται και επικίνδυνο, αφού ο καθένας πετάει το τσιγάρο του όπου βρει!!!
Φάουλ έκτο και μάλλον σοβαρότερο: Τι γίνεται με τις εξόδους κινδύνου; Η πόρτα που έλεγε έξοδος και ήταν μάλλον η έξοδος κινδύνου είχε από έξω παρκαρισμένα ένα κάρο μηχανάκια!!!

Είναι κρίμα, που οι μουσικές σκηνές ακολουθούν την νοοτροπία σκυλάδικου και στιβάζουν τον κόσμο σαν τα πρόβατα στο μαντρί...
Φταίμε όμως και μεις που συντηρούμε την κατάσταση αυτή.
Αν γίνουμε πιο απαιτητικοί σαν πελάτες, αν πάψουμε να πηγαίνουμε όπου δεν μας ικανοποιεί η αντιμετώπιση και ο χώρος, αν βάλουμε ένα χ όπου είναι ακριβές τιμές, δεν θα αναγκαστούν οι επιχειρηματίες - μαγαζάτορες να συμμορφωθούν και να μας σεβαστούν;

Κάθε φορά που μου συμβαίνει αυτό διαγράφω και έναν χώρο.
Ο πρώτος ήταν το Gagarin, όπου πριν μερικά χρόνια πήγαμε, αλλά ΔΕΝ είδαμε τους Archive, μείναμε εκεί στριμωγμένοι πίσω από πλάτες, να μην μπορούμε να πάμε ούτε τουαλέτα και να παρακαλούμε να τελειώσει χωρίς να συμβεί κάτι απρόοπτο γιατί τότε θα αφήναμε όλοι εκεί τα κοκαλάκια μας.
Ο δεύτερος ήταν το Γυάλινο ( αν και αναγκάστηκα να ξαναπάω λόγω κόρης στη μικρή σκηνή), όπου με το ένα πόδι πάνω στ' άλλο λόγω έλλειψης χώρου για να έχω και τα δυο στο πάτωμα και τον σερβιτόρο να με σφαλιαρίζει κάθε φορά που έπρεπε να περάσει, άθελά του βέβαια και με αγνώστους να μοιράζονται το τραπεζάκι μαζί μας, προσπαθήσαμε να διασκεδάσουμε με τον αγαπημένο μας Θανάση Παπακωνσταντίνου, αλλά ήταν ομολογουμένως μια τραυματική εμπειρία...

Αυτά περι σκηνών, τα είπα και ξεθύμανα, ας μείνουμε στην όμορφη παρουσία της Νατάσσας Μποφίλιου κι ας της ευχηθούμε να έχει μια όμορφη καριέρα, γιατί την αξίζει!!!


Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ !


Στον Ηλιογράφο!


Και στον Γκιώνη!


με ιδιαίτερη αγάπη και εκτίμηση!


Και σε όλους τους Γιώργηδες και τις Γιωργίες!

photo by nelly

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ!

Το βλέπετε;
Έτσι ξυπνήσαμε σήμερα,
με μια πολύχρωμη ομπρέλα πάνω απ΄τα κεφάλια μας!
Λέτε να μας προστατεύει
από τη στάχτη,
το ΔΝΤ,
τα χρέη,
τους κακούς λύκους,,
τις βλακείες;...

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1982 !



ένα κι ένα


κάνουν δυο


λένε μες το καφενείο


μα μετά τον Ησαϊα


ένα κι ένα


κάνουν


τρία


ε σε μας 1+1=+2=4!


μα εγώ μαζί με σένα


ένα κι ένα κάνουν


ΕΝΑ!






.....σ' αγαπώ....


photos by nelly

Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ!!!

Η Γαρυφαλλιά, μια 13χρονη μαθήτριά μου,
απέσπασε σήμερα σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό
το Α' Βραβείο με Α΄Αριστείο,
που σημαίνει ότι βαθμολογήθηκε με ΑΡΙΣΤΑ
και από τους εννέα κριτές του διαγωνισμού!!!!

Της αξίζουν θερμότατα συγχαρητήρια, όχι μόνο για το αποτέλεσμα, την αρτιότητα της τεχνικής, τη ζεστασιά και την μουσικότητα με την οποία έπαιξε, αλλά και για την προσπάθεια και για την προσήλωση που έδειξε στον στόχο της και για την αξιοζήλευτη αυτοκυριαρχία και αυτοσυγκέντρωση, που έδειξε πάνω στη σκηνή!!!

Μπράβο Γαρυφαλλιά μου και σ' ανώτερα!!!!


Σάββατο 17 Απριλίου 2010

ΒΑΡΟΥΣΙ, Η ΠΑΛΑΙΑ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ!



Η παλιά πόλη των Τρικάλων απλώνεται κάτω απ΄το φρούριο με το παλιό ρολόι.

Στα σκαλιά του τα παιδιά μαζεύονται τις νύχτες, συζητούν, τραγουδούν, ερωτεύονται.
Μέσα στο φρούριο υπάρχει καφετέρια-εστιατόριο,

που προσφέρει στο πιάτο όλη την πόλη,

όμορφη ανατολή και ηλιοβασίλεμα, πολύ πράσινο
και ένα καλοκαιρινό θέατρο, που δεν καταφέραμε να δούμε.

Η παλιά πόλη είναι η συνοικία με το όνομα "Βαρούσι"

Το όνομα Βαρούσι χρησιμοποιήθηκε σε όλον τον Βαλκανικό χώρο
και σημαίνει την πόλη, την συνοικία,
που είναι χτισμένη έξω από το κάστρο
και το πιθανότερο είναι, οτι έχει την ρίζα της στην τουρκική λέξη varos,
που σημαίνει "προάστιο"
και το οποίο μάλλον προέρχεται
από την ουγγρική λέξη varos, που σημαίνει "οχυρωμένη πόλη".


Το Βαρούσι είναι από τη μιά μια πόλη φάντασμα με σπίτια μισογκρεμισμένα,

που όμως αφήνουν να φανεί η αξιόλογη αρχιτεκτονική

με τα σαχνισιά

και μνήμες να αιωρούνται στις ξεχασμένες κουρτίνες


και τους μισογκρεμισμένους σοβάδες,

που κρέμονται από τα ξύλινα υπερώα των παλιών σπιτιών

και περιπλέκονται σε σκάλες που δεν βγάζουν πουθενά.


Όμως η παλιά πόλη έχει και ζωή.

Έχει εκκλησιές,

έχει το παλιό οικοτροφείο,

έχει όμορφα πετρόχτιστα σχολεία.

Έχει ζωή, που πήρε από μερακλήδες κατοίκους,
που αγόρασαν ερείπια,

τα αναπαλαίωσαν, τα έκαναν σύγχρονες κατοικίες

φροντίζοντας να περισώσουν, ό,τι περισσότερο μπορούσαν

από την ιστορία αυτής της πόλης και τη νιότη τους.


Τα σπίτια στο Βαρούσι έχουν μια δική τους ιδιαίτερη αρχιτεκτονική,
που χαρακτηρίζεται από τα σαχνισιά,

που είναι στην ουσία ο πάνω όροφος,

που εξέχει από τη γραμμή του ισογείου



και είναι κατασκευασμένος από ξύλο επενδεδυμένο με σοφά,

το χαγιάτι, που είναι ο ημιυπαίθριος χώρος του πάνω ορόφου,

τις κλειστές αυλές, που είτε είναι εσωτερικές,
είτε κρύβονται πίσω από ψηλούς μαντρότοιχους

και την μισάντρα, που είναι μια μεγάλη ξύλινη ντουλάπα,
που στερεώνεται στον τοίχο και είναι πολύ περίτεχνη.

Παλιά τη χρησιμοποιούσαν κυρίως στους γυναικωνίτες και είχε παραθυράκια,
που οι γυναίκες μπορούσαν να παρακολουθούν την κίνηση του σπιτιού,
χωρίς να τις βλέπουν οι άλλοι.

Χαρακτηριστικό επίσης είναι τα μικρά συνεχόμενα παράθυρα,
και στο ανώι, το γωνιακό πετρόχτιστο τζάκι
και ο οντάς.

Αν επισκεφτείτε κάποτε τα Τρίκαλα, αξίζει τον κόπο να περπατήσετε σ΄αυτά τα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης, να θαυμάσετε την ομορφιά της και να αφουγκραστείτε την ιστορία της.

Πολλές παλιές συνοικίες πόλεων στη Βόρειο Ελλάδα παρουσιάζουν παρόμοια αρχιτεκτονική, με κυριότερη την παλαιά συνοικία της Έδεσσας, το δίδυμο των Τρικάλων , που φέρει και το όνομα "Βαρώσι", ή "Βαρόσι".

photos by nelly (αν κάνετε κλικ θα δείτε περισσότερες λεπτομέρειες, ειδικά στο ζωγραφισμένο ταβάνι του χαγιατιού.

Ο Τσαλαπετεινός μας ενημερώνει και τον ευχαριστούμε πολύ γιαυτό, ότι
Η λέξη σαχνισί προέρχεται από την περσική shah neshin
που σημαίνει το κάθισμα του σάχη.





Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

ΔΙΑΚΟΠΗ ΓΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ



Modrec, Nefeli Walking Undercover @ Σταυρός του Νότου, 15/4


Modrec live!

Πέμπτη, 15 Απριλίου @ Σταυρός του Νότου

[Φραντζή & Θαρύπου 37, Νέος Κόσμος]

Opening act:
Nefeli Walking Undercover

Είσοδος + ποτό: 12 ευρώ

ΕΝΑΡΞΗ: 21.30

10 χρόνια στην Indie σκηνή, πιστοί στην αισθητική τους,

οι Modrec εξακολουθούν να περπατούν στη μέση του δρόμου...

Στη μία πλευρά οι metal αναφορές, στην άλλη ο punk & post-punk μουσικός εθισμός και στη μέση τέσσερα «παιδιά» της πόλης περπατάνε, κοιτάνε και περιγράφουν τον κόσμο.

Ο νέος τους δίσκος, με τίτλο “Mascaraddiction” που κυκλοφορεί αρχές Απριλίου από την Inner Ear, είναι URBAN…δηλαδή σκληρός, επικίνδυνα εθιστικός και αριστουργηματικά αιχμηρός. Δέκα τραγούδια, ηχογραφήθηκαν live στο studio και σε λιγότερο από 48 ώρες από τον Ottomo στο Fab Liquid Studio, στο κέντρο της Αθήνας.

Και το αποτέλεσμα: “Frank & Stein”, “Painted Thoughts”, “Mascaraddiction”, “Safe”, “This tide wave is gone but not forgotten”, “Hunter Without Nails”, “You=Their Schizophrenic Ant”, “Shipwreck”, “The Life of the Living Dead” και “Glass Diary”.

Μετά το sold out live show case με special guests τη σχολική χορωδία του Saint Catherine’s British School, το Μάρτιο του 2009, οι Modrec έρχονται πάλι στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου την Πέμπτη 15 Απριλίου 2010 με δέκα καινούργια τραγούδια στο «οπλοστάσιο» τους, όπως το «Safe»: «Unarmed we come, entering doors...»



Τη βραδιά ανοίγει η

Nefeli Walking UnderCover, με τα τραγούδια της να στηρίζονται στα ηχητικά τοπία που θα βγάλει το βιολί, το πιάνο, η φωνή, τα αμύγδαλα, οι εφημερίδες και τα ξύλινα ντουλάπια της γιαγιάς...



υ.γ.: Διακόπτουμε το οδοιπορικό στη Θεσσαλία,
για να σας ανακοινώσουμε την εμφάνιση των
Modrec
για την παρουσίαση της νέας τους δουλειάς,
με άνοιγμα της βραδιάς από τη
Nefeli walking undercover.
Μετά το live θα επανέλθουμε με την περιήγηση
στην παλαιά πόλη των Τρικάλων!


Σάββατο 10 Απριλίου 2010

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟΝ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΚΑΜΠΟ!

Ό,τι χαρακτηρίζει για μένα τον θεσσαλικό κάμπο, είναι αυτή η εικόνα, κατεβαίνοντας από τον Δομοκό

Δρόμο πήραμε και δρόμο αφήσαμε

σε ένα όμορφο χωριό φτάσαμε


τα χρώματα




ρουφήξαμε


με τα πλασματάκια του Θεούλη






γνωριστήκαμε

φεγγάρια

σύννεφα

και ήλιους

αγκαλιάσαμε

υπέροχες πόλεις

δάση
βουνά
λαγκάδια
και λιβάδια περπατήσαμε

τον ρουν του Πηνειού
και του Αχελώου ακολουθήσαμε


!!!!!!!!!!!!!

αυτήν την ομορφιά κλέψαμε
και στην Αθήνα επιστρέψαμε...

υ.γ: προσεχώς α) οδοιπορικό στα στενά του Σακαφλιά στην παλιά πόλη των Τρικάλων
β) η εκτροπή του Αχελώου με εικόνες
και..... πολλά πολλά ακόμη.....