Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Σαν χέρια υψωμένα ψηλά στον ουρανό





στον Θεό στραμένα

σαν σε ικεσία απλωμένα

για τη νέα χρονιά να ζητούν

υγεία, αγάπη, ειρήνη, ανθρωπισμό, δικαιοσύνη, ευτυχία, σεβασμό!



Η φύση στόλισε το δικό της δέντρο και κρέμασε στολίδια στα κλαδιά του τις δικές μας ευχές!
photos by nelly: με ένα κλικ σε κάθε μια, θα φέρετε τις ευχές μας πιο κοντά!



Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

ΕΝΑ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ!



Άλλη μια μέρα έφτασε στο τέλος της. Μια τελευταία ματιά πάνω από τα κλαδεμμένα δέντρα προς τα εκεί που ο ήλιος θα γύρει. Μαζεύονται σύννεφα.




Μονάχα λίγες μέρες το χρόνο ο ήλιος δύει πίσω απ' το βουνό σκορπώντας παντού το χρυσαφένιο του χρώμα.




Απομακρυνόμαστε σιγά-σιγά από τον τόπο που αγαπάμε αφήνοντας τον ήλιο να ανταμώνει την πίσω πλευρά του βουνού





βάφοντας τον ορίζοντα πορτοκαλί κάτω απ΄τα μαύρα σύννεφα





και τη θάλασσα χρυσαφένια.





Κι όταν χάνεται πια πίσω απ' το βουνό, όλα γίνονται πιο ήρεμα.





Μια ματιά προς την ανατολή





ένα καράβι μοναχό να περιμένει το φορτίο του





κι ακόμη και οι εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ να φαντάζουν όμορφες αυτή την ώρα.





Ο ήλιος έπεσε να κοιμηθεί κι η θάλασσα βάφτηκε στο αίμα.





Άραγε πώς νοιώθουν τα πουλιά πρωταγωνιστές κι αυτά στο έργο της φύσης;




photos by nelly (κάντε κλικ)
Όλες τραβηγμένες σε μια πορεία περίπου τεσσάρων χιλιομέτρων με κατεύθυνση από τη Δύση προς την Ανατολή, ένα ματωμένο σούρουπο, πριν λίγες μέρες...


Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ: ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ


Απίστευτο κι όμως αληθινό!

Στις 14.οο σήμερα, 23/12/2009, την ώρα που το σχολείο έκλεινε, οι διευθυντές των γυμνασίων που ανήκουν στο Α' ΠΥΣΔΕ Αθηνών δέχτηκαν τηλεφώνημα να πάνε επειγόντως να παραλάβουν το νέο τους σχολείο.
Σημειωτέον ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν αναρτηθεί ούτε οι πίνακες, οι οποίοι αναρτήθηκαν εκ των υστέρων!!!!

Και ερωτώ:

Είναι νόμιμη η διαδικασία;

Στο κλείσιμο του σχολείου για τις διακοπές, 14.00 το μεσημέρι με ένα τηλεφώνημα, χωρίς προηγούμενη ανάρτηση αποτελεσμάτων, καλούνται οι διευθυντές με την εντολή να γίνει οπωσδήποτε σήμερα, να παραδώσουν και να παραλάβουν σχολεία;
Χωρίς έγγραφα;
Χωρίς ούτε την παραχώρηση εκείνου του απαραίτητου χρονικού διαστήματος για την προετοιμασία της παράδοσης και της παραλαβής;

Είμαστε σοβαροί;

Γνωρίζουν στο Υπουργείο Παιδείας ότι όλα αυτά συμβαίνουν στο Α' ΠΥΣΔΕ Αθηνών;

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

ΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ Β/ΒΑΘΜΙΑΣ Α' ΑΘΗΝΑΣ: TIME OUT

ΣΗΜΕΡΑ, ΑΠ' ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΟΥ, ΜΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ, ΠΟΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ!!!
photo by nelly άνευ επεξεργασίας...

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

ΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ Β/ΒΑΘΜΙΑΣ Α' ΑΘΗΝΑΣ

ΜΕΡΟΣ Β'

Προς την Υπουργό Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
Κυρία Άννα Διαμαντοπούλου

Προς τον Περιφερειακό Διευθυντή Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής
Κύριο Παρασκευά Γιαλούρη

Προς την Διευθύντρια του Α' ΠΥΣΔΕ Αττικής
Κυρία Πολυξένη Ζαβού-Ράδου

Προς όλα τα μέλη του ΠΥΣΔΕ

Προς όλους τους Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες των Καθηγητών
Προς όλους τους Εκπαιδευτικούς
Προς όλους τους Γονείς
Προς όλους τους Μαθητές
Προς κάθε ενδιαφερόμενο

Έχω την χαρά και την τιμή να είμαι Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 3ου Γυμν. Ν. Φιλαδέλφειας.

Παίρνω το θάρρος να σας γράψω ζητώντας τη βοήθειά σας για ένα θέμα, που μας καίει όλους πολύ, τις κρίσεις των διευθυντών.
Στο καταταλαιπωρημένο σχολείο μας που υπέφερε από δεινά τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία είχαμε την τύχη, μετά τις κρίσεις του 2007, να έρθει μια Διευθύντρια, η κυρία Μαρία Χατζηιωάννου, που κατάφερε το ακατόρθωτο: Από αχούρι, με μορφή εγκαταλελειμμένου, ξεχαρβαλωμένου αναμορφωτηρίου να το μετατρέψει σε σχολείο- αγκαλιά για όλα τα παιδιά.
Το σχολείο μας δεν είχε τίποτα σωστό. Ηταν όλα ξεχαρβαλωμένα, δεν παρείχε ούτε τα στοιχειώδη και επιπλέον λειτουργούσε και υπό ένα καθεστώς τρομοκρατίας και χαφιεδισμού. Τα παιδιά έκαναν συνεχώς καταλήψεις διεκδικώντας τα αυτονόητα. Μέχρι και το βάψιμο των αιθουσών το κάναμε οι γονείς κάποιες Κυριακές.
Και ήρθε αυτή η γυναίκα και έβαλε τάξη σε όλα, μα κυρίως έβαλε αγάπη.
Και το σχολείο μας έγινε αυτό, που έπρεπε να είναι τα σχολεία όλου του κόσμου.
Μια κυψέλη δημιουργίας και αγάπης.
Τέρμα τα προβλήματα, τέρμα η παραβατικότητα, τέρμα οι καταλήψεις.
Τα παιδιά ξεκίνησαν δράσεις και προγράμματα, που θα ζήλευε και το καλύτερο ιδιωτικό σχολείο.
Τα παιδιά αγάπησαν αυτήν, αγάπησαν τα μαθήματα, αγάπησαν το σχολείο τους σαν το σπίτι τους.
Το φροντίζουν. Το προσέχουν.

Και τώρα έρχεται το Α' ΠΥΣΔΕ, μ΄αυτήν την παράνομη, όπως διαβάζω, διαδικασία και τα ακυρώνει όλα.
Θέλει να μας πάρει την Διευθύντρια, παρόλο που η ίδια δήλωσε ότι δεν θέλει να μετακινηθεί, άλλωστε σε λίγο μπορεί να συνταξιοδοτηθεί, αν θέλει.

Και ερωτώ, μήπως τηρώντας τους τύπους χάνουμε την ουσία;
Ποιός ο ρόλος του εκπαιδευτικού;
Ποιός ο ρόλος του σχολείου;
Ποιός ο ρόλος όλων αυτών, που διορίζονται ή εκλέγονται για να καλύψουν θέσεις καίριες, όπως αυτές των ΠΥΣΔΕ;
Πώς τιμάται ένας επιτυχημένος Διευθυντής; Με το να τον αλλάζετε πόστο παρά τη θέλησή του;

Προσπάθησα να επικοινωνήσω με την Διευθύντρια του ΠΥΣΔΕ και τηλεφωνικά, να της εκφράσω την αγωνία μας και την επιθυμία μας, όμως αν και κατανοώ την έντασή της και τις πιέσεις που δέχεται πανταχόθεν, δεν μπορώ να κατανοήσω την αντίληψή της, πως "οι γονείς δεν έχουν κανένα λόγο για τα παιδιά τους και ουδείς αναντικατάστατος"!!!!
Πώς μπορεί κάποιος που ασχολείται με την εκπαίδευση, να γελοιοποιεί την αγωνία ενός γονιού, εκλεγμένου στη θέση του Προέδρου του ΔΣ του Συλλόγου μας κλείνοντάς του το τηλέφωνο;

Ουδείς αναντικατάστατος, μου είπε! Μα, είμαστε όλοι ίδιοι; Δεν υπάρχουν καλοί, καλύτεροι και χειρότεροι;
Η ίδια η διαδικασία των κρίσεων δεν το αποδεικνύει αυτό;

Και αν εμείς οι γονείς δεν έχουμε λόγο για το καλό των παιδιών μας, τότε ποιός έχει;

Το άρθρο 3 της χάρτας για τα δικαιώματα και τα καθήκοντα των γονέων της ευρωπαϊκής κοινότητας, ορίζει πως:
"ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΛΗΡΟΥΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ ΤΟΥΣ.
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΘΗΚΟΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΤΑΙΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ."
Και το άρθρο 8:
"ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΉ ΤΟΥΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΖΗΤΑΤΑΙ ΕΝΕΡΓΑ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ."

Και ναι, η Διευθύντριά μας είναι αναντικατάστατη!!!

Μα και όλα τα σχολεία θα αναστατωθούν με τις μετακινήσεις στη μέση της χρονιάς. Από τη μια η γρίπη, από την άλλη οι καταλήψεις, τώρα συμβαίνει και αυτό, τί θα πάρουν τα παιδιά από τη φετινή χρονιά; Γιατί δεν έγιναν οι κρίσεις το καλοκαίρι, που μας πέρασε ή γιατί δεν γίνονται το καλοκαίρι που θα έρθει;

Γιατί δεν ζητάτε εκ νέου δηλώσεις προτίμησης σχολείων;
Οι προτιμήσεις των υποψηφίων είναι φυσικό να έχουν αλλάξει σε αυτά τα δυο χρόνια. Γιατί έγινε καταμέτρηση μορίων χωρίς δηλώσεις; Και οι συνεντεύξεις τι νόημα είχαν;

Σας παρακαλώ λοιπόν θερμά, βοηθήστε μας να κρατήσουμε τη Διευθύντριά μας!
Μην αφήσετε να αναστατωθούν τόσα σχολειά στο μέσον της χρονιάς!
Αφουγκραστείτε τις αγωνίες των γονιών!
Τις επιθυμίες των παιδιών!
Αυτά είναι το μέλλον της Ελλάδας.
Πάρτε τα στα σοβαρά!

Ας μην χάνουμε την ουσία και ας δούμε το θέμα προς όφελος των παιδιών μας.

Με εκτίμηση

Η Πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Kηδεμόνων του 3ου Γυμν. Ν. Φιλαδέλφειας


Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ




Παιδική συναυλία παρακολουθήσαμε σήμερα!
Μάλιστα φίλοι μου, παιδική συναυλία!

Τίτλος:
"Παιδική συμφωνία"

με τη συνεργασία της Unicef,
με αφορμή την
Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού
και τα Δικαιώματά του!


Η Εφη Αβέρωφ, η καταπληκτική αυτή γυναίκα,
η μουσικολόγος
με την τεράστια αγάπη για τα παιδιά και τη μουσική,



εμπνεύστρια, οργανώτρια και συντονίστρια
αυτού του γεμάτου εκπλήξεις και συγκίνηση πρωινού
στη σκηνή της αίθουσας ¨Φίλων της Μουσικής¨
του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Προβολή του έργου της Unicef με σλάιντς στην οθόνη του Μεγάρου
και η παιδική δημιουργία στο forte της.

Η Παιδική μπάντα Χαλκίνων και Κρουστών,

(στιγμιότυπα από την πρόβα)

Η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας,

Το παιδικό Trio Opus 1,



H Παιδική Χορωδία Ι.Ν Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου Θεσ/κης,


Οι Breakers Without Fear

Οι Musica Ficta

Και τo Σύνολο Χαλκινων Πνευστών και Κρουστών της ΚΟΑ


με Μουσικούς Μπασκετμπολίστες Junior


σε ένα εξαιρετικό κομμάτι για χάλκινα, κρουστά και πέντε μπασκετμπωλίστες!!!
Μπάσκετ με νότες δηλαδή!!!


(στιγμιότυπο από την πρόβα)


Ακούσαμε Κλασσική Μουσική,
ακούσαμε Ροκ και Χιπ-Χοπ,
είδαμε Breakdance,
ακούσαμε Αφρικανικά Παιδικά τραγούδια,
ακούσαμε Jazz
και τραγουδήσαμε κάλαντα!


είδαμε παιδιά κεφάτα να διασκεδάζουν παίζοντας μουσική
και βουρκώσαμε πολλές φορές
από θαυμασμό για τα παιδιά αυτά!!!
Κάπου εκεί ανάμεσα κι ο Βενιαμίν της οικογένειάς μας
στην πρώτη του εμφάνιση ώς junior μουσικός
στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών...



*Αφιερωμένο στον Ρωμανό!!!

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ....



....ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ









photos by nelly

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Αγαπητοί φίλοι, συνblogger, εκπαιδευτικοί


λύστε μου μια απορία...
Πριν δυο χρόνια έγιναν κρίσεις διευθυντών για τα σχολεία μας.
Και μεις στο δικό μας μικρό σχολείο των εκατό παιδιών σταθήκαμε τυχεροί μετά από πολλά χρόνια μαρασμού και μας ήρθε μια καταπληκτική γυμνασιάρχης!!!

Το σχολείο μας ήταν σαν εγκαταλελειμμένο αναμορφωτήριο!
Πόρτες που έχασκαν, τζάμια σπασμένα, καλοριφέρ χαλασμένο, τουαλέτες μες τη βρομιά, τάξεις σκοτεινές και βρόμικες.
Ένας διευθυντής με νοοτροπία άλλων καιρών, να μην μπορεί να αντιμετωπίσει τις δίκαιες απαιτήσεις των παιδιών για ένα ανθρώπινο σχολείο, να μην μπορεί να διεκδικήσει ούτε την παρουσία όλων των καθηγητών...




Και έγιναν οι κρίσεις και μας ήρθε αυτή η διευθύντρια με την καρδιά της μια μεγάλη αγκαλιά για όλα τα παιδιά, με τις διοικητικές ικανότητες, με την ακεραιότητα του χαρακτήρα, να ξέρει να διοικεί, να ξέρει να αγαπά, να ξέρει να κάνει πράγματα πρωτόγνωρα για δημόσιο σχολείο, να ξέρει να φέρνει τα παιδιά κοντά της!
Και έκανε το σχολείο μας κουκλί και έκανε το σχολείο μας κήπο σαν την καρδιά της!
Και τα παιδιά την αγαπούν και η παραβατικότητα πήγε περίπατο...




Και έρχεται σήμερα η πολιτεία και κρίνει εκ νέου τους διευθυντές στα δυο χρόνια
και τώρα θέλουν να μας την πάρουν...
Και κανείς μας δεν το θέλει!
Ούτε η ίδια θέλει να φύγει, να αφήσει τα παιδιά της , να αφήσει το έργο της μισό (άλλωστε θα βγεί και στη σύνταξη σε λίγο), ούτε τα παιδιά μας, ούτε και μεις οι γονείς...
Μα κανείς δεν μας ακούει, γιατί, λέει, η διαδικασία είναι τυπική...



Ψηφίζουν
Σφραγίζονται
Ανοίγονται
και βγαίνει το αποτέλεσμα...




Λύστε μου, λοιπόν, την απορία:
Η ανθρώπινη βούληση δεν μετράει;
Των παιδιών μας η επιθυμία δεν μετράει;
Η διατάραξη της λειτουργίας του σχολείου μας δεν μετράει;

Πώς να με πείσει εκείνη η κυρία από το ΠΥΣΔΕ, που μου μίλησε στο τηλέφωνο, ότι όλα γίνονται για το καλό των παιδιών μας;
Που αναρωτήθηκε: από πότε ο Σύλλογος Γονέων έχει λόγο για τους διευθυντές;
Πώς να με πείσει, οτι ουδείς αναντικατάστατος;

Όχι, όχι, δεν είναι έτσι!
Και η προσωπική βούληση πρέπει να μετράει
και ο Σύλλογος Γονέων πρέπει να έχει λόγο, αλλιώς γιατί να υπάρχει
και πάνω απ' όλους ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!
Και αγαπητή κυρία,
υπάρχουν, ευτυχώς, καλοί, καλύτεροι και χειρότεροι...
Και υπάρχουν και ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ!!!
Δεν μπορούμε να τους βάλουμε όλους σε ένα τσουβάλι...




Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ...



...για την ευημερία μου...


υ.γ. Tο συγκλονιστικό ντοκυμαντέρ της Madonna έδειξε χθες η ΝΕΤ. Έχει διάρκεια δυο περίπου ωρών και περιγράφει εντελώς ωμά, πώς ο κόσμος πεθαίνει στο Μαλάουι από έλλειψη χρημάτων στην ουσία, από άγνοια και αμορφωσιά, πώς η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο ορφανοτροφείο, πώς η μόνη παρηγοριά είναι εθελοντές γιατροί, εθελοντές Άνθρωποι, πώς οι ευημερούσες χώρες κοιμούνται(?) τον ύπνο του δικαίου...

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Αποχαιρετώντας τον Δημήτρη Βράσκο...το Ξημέρωμα

Στις 6 Δεκεμβρίου του 1988 παρακολούθησα στο Ηρώδειο μια καταπληκτική συναυλία με τη μουσική της Ελένης Καραϊνδρου από τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Στη συναυλία συμμετείχε μικρό σύνολο εγχόρδων με εξάρχοντα τον Δημήτρη Βράσκο.

Ακούστε το βιολί στο "βαλς του γάμου" από την ταινία "ο Μελισσοκόμος"...



Το ξημέρωμα σήμερα, φωτογράφιζα τον ουρανό απ' την ταράτσα μου.
Είχε ένα περίεργο πορτοκαλί χρώμα, γιαυτό και με τράβηξε...


Όταν κατέβηκα ο υπολογιστής είχε ήδη ανοίξει στο ιστολόγιο του Bosko
Άσματα και Μιάσματα και τότε το είδα....



Ο Δημήτρης Βράσκος, ο παλιός καλός συνάδελφος, είχε φύγει...
Είχε φύγει γι' αυτά τα πυρωμένα σύννεφα που φωτογράφιζα...



Καλό ταξίδι...


Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

ΚΑΘΑΡΣΗ...ΣΤΟΝ ΕΥΒΟΪΚΟ...ΧΘΕΣ



Στην αγκαλιά σου θάλασσα
με ξεχασμένη βάρκα
τις ψυχές, σαν τα πουλιά,
εναποθέσαμε,
να απογειωθούν
σε χαμηλές πτήσεις και υψηλές
κι ύστερα πάλι να προσγειωθούν,
να ξεπλυθούν
απ΄τις μαυρίλες των καιρών,
από τις αδικίες των ανθρώπων
και αστεράκια να γενούν...
Σε ευχαριστούμε θάλασσα!