Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ







H Margo, που αγαπώ, με προσκάλεσε και με προκάλεσε στο παιγνίδι της αγάπης












Το Ξωτικό που αγαπώ προσκάλεσε και προκάλεσε στο ίδιο παιγνίδι μερικούς από τους πιο αγαπημένους μου μπλόγκερς












Και οι δυο μου κάνουν τη ζωή δύσκολη βάζοντάς με να διαλέξω από ένα σύνολο που τείνει στο άπειρο η μια, περιορίζοντάς μου τις επιλογές η άλλη, γιαυτό και γω θα τις εκδικηθώ με μια επίθεση αγάπης....







'Οταν άνοιξα το μπλογκ, στήνοντας ένα προφίλ έστησα και το ό,τι αγαπώ ότι μισώ στη στήλη δεξιά



κατά σύμπτωση είναι δέκα πράγματα










θα μπορούσαν να είναι εκατό





αλλά σκέφτομαι να μείνω πιστή σ΄αυτόν τον πρώτο κατάλογο











Αγαπώ τον καλό μου και τα αγγελούδια μου









Η ζωή μου ολάκερη αυτά τα τρία πρόσωπα, οι χαρές, οι λύπες, οι αγωνίες, δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς αυτούς. Εδώ θα προσθέσω και το Διονυσάκι, που μπήκε στις ζωές μας πριν λίγα χρόνια και έγινε κόρη και αδελφή και την αγαπάμε. Η καλύτερη στιγμή μας, όλοι μαζεμένοι στο σαλόνι να ακούμε μουσική, να συζητάμε, να διαβάζουμε, να λύνουμε προβλήματα, να καταστρώνουμε σχέδια. Θα μπορούσα να κλείσω τον κατάλογο εδώ, αλλά θα συνεχίσω...










Αγαπώ τη ζωή, κάθε της στιγμή όμορφη ή άσχημη, δυνατή ή αδιάφορη, σπουδαία η ασήμαντη, ό,τι μας ξημερώνει και ό,τι από της μέρας τα καμώματα στον ύπνο μας συντροφεύει, το απρόσμενο, το απρόοπτο αλλά και αυτό που προσμένουμε με αγωνία...






Αγαπώ τη μουσική, μα και πως θα μπορούσα αλλιώς, η ζωή μας, η δουλειά μας, η οικογένειά μας, το σπίτι μας, τα ταξίδια μας οι στιγμές μας είναι γεμάτα μουσική. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μας σε έναν κόσμο χωρίς αυτήν







Αγαπώ τη θάλασσα. Το βλέπετε. Το βλέμμα μου είναι προσκολλημένο σε αυτό το απέραντο μπλε. Αγαπώ να είμαι μέσα της, αγαπώ να τη βλέπω, αγαπώ να με ταξιδεύει, αγαπώ την κίνησή της, τα χιλιάδες πρόσωπά της, τη δύναμή της, ό,τι κρύβει μέσα της













Αγαπώ το σινεμά. Υπήρξαν κάποτε εποχές, που με τον καλό μου από αίθουσα σε αίθουσα γυρνούσαμε ακόμη και στην ίδια μέρα μέσα. Αγαπώ ό,τι ο κινηματογράφος προσφέρει σαν τέχνη, σαν γνώση, σαν τέρψη αισθήσεων. σαν προβληματισμό για τη ζωή, σαν ταξίδι.






Αγαπώ τα βιβλία και πώς θα μπορούσα άλλωστε χωρίς αυτά; Αγαπώ να χάνομαι στις σελίδες τους, στις αλήθειες τους, στα ψέμματά τους, στις σκέψεις των άλλων να βυθίζομαι, τον εαυτό μου να ψάχνω, να μαθαίνω, να ταξιδεύω, του μυαλού τα σκαλοπάτια να ανεβαίνω










Τελικά όσα αγαπώ είναι όλα ένα ταξίδι. Αγαπώ τα ταξίδια λοιπόν, σε κάθε τους μορφή, υλική ή πνευματική, αληθινή ή φανταστική, με το μυαλό ή το σώμα ή την ψυχή








Αγαπώ το XT μου, όχι γιατί είναι η συγκεκριμμένη μηχανή, αλλά γιατί είναι το μέσο που ταξιδεύει το σώμα μου χωρίς να με εγκλωβίζει, χαρίζοντας μου την επαφή με τον αέρα, τη βροχή, τη ζέστη, το κρύο, τα στοιχεία της φύσης, με κάνει να νοιώθω ένα μόριο του περιβάλλοντος κι αν αυτό το ταξίδι γίνεται με δυο σφιχταγκαλιασμένα σώματα κόντρα στον αέρα που σου χτυπάει το πρόσωπο, είναι σαν το κοινό ταξίδι στον δρόμο της ζωής σφιχταγκαλιασμένη "με τον άνθρωπο που διάλεξα βιτρίνα στη ζωή μου"










Και δίνω τη σκυτάλη στον Poet, στο Zeidoron, στο fractal, στον Nimertis, στην Ελαφηβολιών, στον Κούκο, στον Dodo, στα ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΘΕΑ, στον ΑΠΟΥΡΩ, στην Talisker in red, στον Benikos place, στο ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ και ...ωχ! ξεπέρασα το 10 αλλά δεν θα αφαιρέσω κανέναν, για να μην πάει γρουσουζιά...






να συνεχίσουν το ταξίδι της Αγάπης...

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ...ΜΕ ΤΑ ΠΛΑΝΑ....

Πόσα πλάνα έχει μια φωτογραφία;



πρώτο πλάνο



και δεύτερο....

αν τα βάλεις μαζί...




κι αν ανοίξεις το οπτικό σου πεδίο





μια ζωή τρέχει μπροστά, μια άλλη πιο πίσω και άλλη παραπίσω....






κι εμείς τι βλέπουμε;







ένα, δυο, τρία, τέσσερα, πέντε.... οι βάρκες στη θάλασσά μου, το ιστιοπλοϊκό στη θάλασσα κάποιου άλλου


πιο πίσω η Χαλκίδα, πιο πίσω τα βουνά της Στερεάς





..μέχρι που κάποιος εισβάλλει ενδιάμεσα..παρεμβαλλόμενο πλάνο...





στην ευθυγράμμιση εικόνα μια...






σαν τις ζωές μας





άλλα σου λεν μπροστά






άλλα συμβαίνουν πίσω




καμιά φορά προσπαθείς να συναντηθείς







και ξάφνου ανακαλύπτεις οτι είσαι τόσο μικρός μπροστά σ΄αυτούς που ορίζουν τη ζωή σου







εσύ σαν καρυδότσουφλο να πλέεις, οι αρμόδιοι φορτώνουν φορτηγό, μα το βουνό παραπίσω μάλλον δύσκολο να το ανέβεις




ο φάρος ελπίδα να αγωνιστείς



Πόσα πλάνα αλήθεια μπορεί να κλείνει μια φωτογραφία;




photos by nelly: με κλικ θα δείτε σε κάθε φωτό σχεδόν και τι "παίζεται" στο βάαααθος...

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Η συμβολή της Μουσικής στην εξέλιξη του Ανθρώπου



Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Υπουργό Πολιτισμού


Κύριο Παύλο Γερουλάνο:



photo by nelly: εορτή Αγίου Διονυσίου στις Βολίμες Ζακύνθου


Ορισμένα από τα δομικά της στοιχεία είναι διαχρονικά και οικουμενικά

The Economist

Η μουσική είναι ένα μυστήριο. Υπήρξε, και παραμένει, συστατικό κάθε γνωστού πολιτισμού στη Γη. Οστά μεταμορφωμένα σε φλογέρες χρησιμοποιούνταν πριν από 40.000 χρόνια. Η μουσική αποσπά την προσοχή των ανθρώπων πολύ πιο συνεκτικά από κάθε τι άλλο: εγκεφαλογραφήματα δείχνουν πως όταν οι άνθρωποι ακούνε μουσική, όλες σχεδόν οι περιοχές του εγκεφάλου γίνονται πιο ενεργές.

Παρόλ’ αυτά, η μουσική δεν υπηρετεί κάποιον ορατό εξελικτικό σκοπό.

Ο Κάρολος Δαρβίνος, στην «Καταγωγή του ανθρώπου», παρατήρησε ότι «ούτε η απόλαυση ούτε η ικανότητα παραγωγής της μουσικής είναι χαρίσματα που χρησιμεύουν άμεσα κατά οποιονδήποτε τρόπο στις συνήθεις ανάγκες της ζωής του ανθρώπου». Απρόθυμος να πιστέψει ότι η μουσική είναι εντελώς άχρηστη, ο Δαρβίνος συμπέρανε ότι πιθανόν να βοηθούσε τους προγόνους του ανθρώπου να είναι πιο επιτυχημένοι στο ζευγάρωμα. Ωστόσο, αν ίσχυε αυτό, θα ήταν αναμενόμενο το ένα φύλο να είναι καλύτερα προικισμένο μουσικά από το άλλο, και κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ποιος είναι λοιπόν ο στόχος της μουσικής;


Ο Στίβεν Πίνκερ, ένας γνωσιακός ψυχολόγος ο οποίος έγραψε το βιβλίο «Το ένστικτο της γλώσσας», έχει αποκαλέσει τη μουσική «ακουστική τούρτα, ένα φίνο γλύκισμα φτιαγμένο για να ερεθίζει τα ευαίσθητα σημεία τουλάχιστον έξι διανοητικών λειτουργιών μας». Εάν εξαφανιζόταν από το είδος μας, «ο τρόπος ζωής μας θα παρέμενε, κατά τα άλλα, σχεδόν απαράλλαχτος». Αλλοι υποστηρίζουν ότι, αντιθέτως, η μουσική, μαζί με τις εικαστικές τέχνες και τη λογοτεχνία, αποτελεί μέρος αυτού που μας κάνει ανθρώπους.

Η απουσία της θα είχε αποκτηνωτικές συνέπειες.

Στο βιβλίο του «The Music Instict: How Music Works and Why We Can’t Do Without It» («Το μουσικό ένστικτο. Πώς λειτουργεί η μουσική και γιατί δεν κάνουμε χωρίς αυτήν», εκδ. Bodley Head), ο Φίλιπ Μπολ, Βρετανός επιστημονικός συγγραφέας και φανατικός φιλόμουσος, στέκεται κάπου στη μέση. Υποστηρίζει ότι η μουσική είναι ενσωματωμένη στις ακουστικές, γνωσιακές και κινητικές μας ικανότητες.

Εχουμε μουσικό ένστικτο όσο και ένστικτο της γλώσσας, και δεν θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από αυτό ακόμα κι αν το προσπαθούσαμε.

Η μουσική μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Παρότι όμως είναι πολιτιστικά εξειδικευμένη, ορισμένα από τα δομικά στοιχεία της είναι οικουμενικά: μελωδία, αρμονία, ρυθμός, το ηχόχρωμα που παράγεται από μια ποικιλία οργάνων και το διακριτό στυλ που προστίθεται από τους επιμέρους συνθέτες. Σχεδόν όλα τα μουσικά συστήματα βασίζονται σε κλίμακες ορισμένης έκτασης - με όριο τη νότα που ηχεί το ίδιο όπως αυτή με την οποία ξεκινήσαμε, μόνο σε υψηλότερο ή χαμηλότερο βαθμό οξύτητας.

Ο Πυθαγόρας


Ο Ελληνας φιλόσοφος Πυθαγόρας, που έζησε γύρω στο 500 π.Χ., λέγεται ότι είχε ανακαλύψει πως οι νότες οι οποίες ηχούν αρμονικά μαζί, έχουν απλούς λόγους συχνοτήτων μεταξύ τους: για παράδειγμα, μια νότα που είναι μια οκτάβα υψηλότερη από μιαν άλλη έχει διπλάσια συχνότητα.

Η «διατονική» κλίμακα του Πυθαγόρα, που αποτελεί ακόμα τη βάση της δυτικής μουσικής, αποτελείται από επτά νότες. Δεν είναι όμως η μόνη, κάθε άλλο.

Τα μουσικά σύνολα γκαμελάν της Ιάβας χρησιμοποιούν δύο κλίμακες με νότες διαφορετικού αριθμού. Η μουσική της βόρειας Ινδίας έχει 32 διαφορετικές κλίμακες.


Ο Αρνολντ Σένμπεργκ επινόησε ένα δωδεκάφθογγο σχήμα ατονικής μουσικής πριν από έναν αιώνα.

Ο Φίλιπ Μπολ εξετάζει με τη σειρά κάθε συστατικό της μουσικής για να εξηγήσει πώς λειτουργεί, χρησιμοποιώντας άφθονα παραδείγματα που τα αντλεί από ένα ευρύ φάσμα μουσικών ειδών, από τον Μπαχ έως τους Μπιτλς και από τα νανουρίσματα έως την τζαζ. Αν μπορείς να διαβάσεις μουσική, θα βρεθείς να μουρμουρίζεις μελωδίες για να καταλάβεις τι εννοεί. Αν δεν μπορείς, ίσως κάποιες στιγμές να χαθείς μέσα στις τεχνικές λεπτομέρειες. Προτού όμως τα πράγματα αρχίσουν να δυσκολεύουν, η ικανότητα του συγγραφέα να μετατρέπει περίπλοκα δεδομένα σε απλή γλώσσα έρχεται και σώζει την κατάσταση.

Το βασικό του μήνυμα είναι ενθαρρυντικό και αισιόδοξο:

οι άνθρωποι γνωρίζουν περισσότερα πράγματα για τη μουσική απ’ όσα νομίζουν. Αρχίζουν να αφομοιώνουν τους κανόνες από τη στιγμή που γεννιούνται, ίσως και νωρίτερα, ακούγοντας τα πάντα γύρω τους.

Παιδιά πολύ μικρής ηλικίας μπορούν να πουν αν ένας τόνος ή μια αρμονία δεν είναι σωστή. Μια από τις χαρές της μουσικής είναι η γενική εξοικείωση με τον τρόπο που είναι οικοδομημένη, το να ξέρεις μέσες-άκρες τι να περιμένεις κι έπειτα να διαπιστώνεις με ποιους ιδιαίτερους τρόπους καλύπτονται ή ξεπερνιώνται οι προσδοκίες σου. Οι περισσότεροι ενήλικες μπορούν να διακρίνουν τις διαφορές ανάμεσα στα είδη της μουσικής ακόμα κι αν δεν έχουν καμιά εκπαίδευση.

Η μουσική είναι τελείως sui generis. Δεν οφείλει να αφηγηθεί, μια μη-μουσική ιστορία ο ακροατής θα την αποκωδικοποιήσει για τον εαυτό του. Πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, έχουν βιώσει ξαφνικά φουντώματα συγκίνησης ακούγοντας ένα συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι· ενθουσιασμό ή ανατριχίλα, μια αίσθηση έξαψης, ανάτασης ή ιλαρότητας. Μπορεί ακόμα να συγκινηθούν μέχρι δακρύων χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν γιατί. Μουσικοί αναλυτές έχουν προσπαθήσει σκληρά να βρουν πώς συμβαίνει αυτό, αλλά με μικρή επιτυχία. Ισως μερικά μυστήρια είναι καλύτερα να παραμείνουν μυστήρια.





photo by nelly: Athens 2010




Στην Ελλάδα όμως του 2010:


Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών δεν έχει Διευθυντή από τον Αύγουστο του 2009

Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης δεν έχει Διευθυντή από τον Ιούνιο

Η Ορχήστρα των Χρωμάτων το ίδιο.

Η Εθνική Λυρική Σκηνή κινδυνεύει να κλείσει.

Η Ορχήστρα της ΕΡΤ σε αναβρασμό.

Το Ωδείο Αθηνών έχει απλήρωτο το διδακτικό προσωπικό εδώ και 13 μήνες

Το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης έχει απλήρωτο το διδακτικό προσωπικό με ατομικές συμβάσεις και τους αορίστου χρόνου περίπου 5 μήνες.

Το Δημοτικό Ωδείο Βόλου έχει απλήρωτο το προσωπικό κιαυτό κάτι μήνες τώρα

Οι παλαιότεροι καθηγητές σαξοφώνου έχουν στα χέρια τους διπλώματα χωρίς ισχύ, εν αντιθέσει με τα διπλώματα των μαθητών τους που έχουν κατοχυρωθεί.

Είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο χωρίς Μουσική Ακαδημία

και φυσικά όλων μας οι σπουδες δεν έχουν διαβάθμιση!

Και πόσα ακόμη που δεν γνωρίζουμε....





Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ!

Ανθρώπων έργα συναντούν

της φύσης τα καμώματα








και του Θεού τα πλάσματα μας αγνοούν
αν και εισερχόμαστε στο χώρο τους



Ο παιγνιδιάρης ήλιος
ζωγραφίζει με σκιές




και περίεργοι καρποί
μας υποδέχονται





Εκτυφλωτικό πράσινο
για δες καλά




είναι μονάχα αντανάκλαση
του ουρανού στη γη







Ο μάστορας τις βίδες σμίλεψε της γέφυρας
κι έδωσε χώρο στην αράχνη να παγιδέψει το πλατανόφυλλο







και ξαφνικά σηκώνεις το κεφάλι
και αντικρύζεις το νερό και τις σκιές σαν μάννα εξ ουρανού









εξ΄ουρανού
που μετά βίας ξεχωρίζει ανάμεσα στις φυλλωσιές





Μοναχά το φως περνάει
διαρρήκτη ήλιου





και στο φως του λούζονται
λιβελούλες κυανές




Όσο κι αν προσπαθείς
στο νερό την ψυχή σου δεν θα δεις








Το δρόμο πήραμε για πάνω
κρατώντας εφτασφράγιστο μυστικό









την ομορφιά που μας χάρισε ο






photos by nelly