Μπαίνω προχθές στον χώρο της δουλειάς μου, που έχω ζήσει 40 χρόνια με όλες τις δυνατές ιδιότητες, αυτές του μαθητή , του δασκάλου, του γονιού και ζητώ το κλειδί της αίθουσάς μου, για να ακούσω με έκπληξη από τον επιστάτη:
"Λυπάμαι δεν μπορώ να στο δώσω διότι υπάρχει απαγόρευση εισόδου από την διεύθυνση για σένα"!!!!!!
Και όπως αποδεικνύεται, όχι μόνο για μένα αλλά και για άλλα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου των Διδασκόντων....
Πηγαίνουν οι γονείς των μαθητών μας να γράψουν τα παιδιά τους και παίρνουν απάντηση από τη γραμματεία:
"δεν υπάρχει στη λίστα μας, θα σας δώσουμε εμείς καθηγητή"!!!!
Και την ίδια στιγμή, ως συνδικαλιστές, καλούμαστε να συζητήσουμε με την διεύθυνση μια λύση με καλή πίστη, που φυσικά μόνο στις τσέπες των εργαζομένων θα προκαλέσει ζημία, για να βγει το ίδρυμα από το αδιέξοδο, για το οποίο όμως καμιά ευθύνη δεν φέρνουν οι εργαζόμενοι!
Και το κυριότερο
: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ!!!!
Δηλαδή, ποιά είναι η έννοια της καλής πίστης; Εσείς βαράτε και μεις θα λέμε ευχαριστώ;
Πόσο λυπηρό είναι, ένας χώρος πρωτοπόρος κάποτε, να είναι σήμερα με τις πόρτες του κλειστές (θα ανοίξει τον Οκτώβρη) να μην έχει δώσει στους εργαζόμενούς του ούτε το επίδομα αδείας για το 2012, να οφείλει μισθούς δεδουλευμένους από το 2010, να βρίσκει τερτίπια για να αντιμετωπίσει την απεργία και την επίσχεση και να βαφτίζει τους δασκάλους του εχθρούς του;
Και κυρίως να προτείνει νέα εργασιακή σύμβαση, εξευτελιστική, με όρους όπως:
αν έχεις κάνει μάθημα αλλά ο μαθητής δεν πληρώσει δεν θα πληρωθείς ούτε και συ!!!
Και όλα αυτά για να καλυφθεί ένα τεράστιο έλλειμμα, όπως λένε, στα οικονομικά, για το οποίο καμιά ευθύνη δεν φέρνουν οι εργαζόμενοι και ούτε και καταλαβαίνουν (γιατί κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τους εξηγήσει), πώς δημιουργήθηκε σε ένα ίδρυμα, που εισπράττει δίδακτρα όπως όλα τα αντίστοιχα σχολεία, που έχει στη διάθεσή του κληροδοτήματα και χορηγίες από ιδιώτες και που κάθε χρόνο παίρνει και ένα γενναίο βοήθημα από την πολιτεία, που κάποιες φορές ξεπέρασε και το 1.000.000 ευρώ!
Αλλά έτσι είναι:
Πάντα ο εργαζόμενος καλείται να βγάλει το φίδι από την τρύπα και ο χώρος μας είναι της Ελλάδας μια μικρογραφία, αν και η κρίση εκεί μέσα - ως προς την οικονομική της χροιά τουλάχιστον, καμιά σχέση δεν έχει με την οικονομική κρίση στη χώρα...
Και επειδή έχουμε καταλάβει φυσικά την πρόθεση να πετάξουν έξω όσους τους δυσκόλεψαν και να προσλάβουν καινούργιους, που μέχρι να καταλάβουν τι συμβαίνει θα έχουν περάσει και μερικά χρονάκια, προτρέπω τους συναδέλφους
να μην δεχτεί κανείς να προσληφθεί σε θέση απολυμένου.
Μπορεί στο χώρο μας λεφτά να μην υπάρχουν, ας φροντίσουμε να κρατήσουμε ψηλά το ήθος και την αξιοπρέπειά μας!