H Margo, που αγαπώ, με προσκάλεσε και με προκάλεσε στο παιγνίδι της αγάπης
Το Ξωτικό που αγαπώ προσκάλεσε και προκάλεσε στο ίδιο παιγνίδι μερικούς από τους πιο αγαπημένους μου μπλόγκερς
Και οι δυο μου κάνουν τη ζωή δύσκολη βάζοντάς με να διαλέξω από ένα σύνολο που τείνει στο άπειρο η μια, περιορίζοντάς μου τις επιλογές η άλλη, γιαυτό και γω θα τις εκδικηθώ με μια επίθεση αγάπης....
'Οταν άνοιξα το μπλογκ, στήνοντας ένα προφίλ έστησα και το ό,τι αγαπώ ότι μισώ στη στήλη δεξιά
κατά σύμπτωση είναι δέκα πράγματα
θα μπορούσαν να είναι εκατό
αλλά σκέφτομαι να μείνω πιστή σ΄αυτόν τον πρώτο κατάλογο
Αγαπώ τον καλό μου και τα αγγελούδια μου
Η ζωή μου ολάκερη αυτά τα τρία πρόσωπα, οι χαρές, οι λύπες, οι αγωνίες, δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς αυτούς. Εδώ θα προσθέσω και το Διονυσάκι, που μπήκε στις ζωές μας πριν λίγα χρόνια και έγινε κόρη και αδελφή και την αγαπάμε. Η καλύτερη στιγμή μας, όλοι μαζεμένοι στο σαλόνι να ακούμε μουσική, να συζητάμε, να διαβάζουμε, να λύνουμε προβλήματα, να καταστρώνουμε σχέδια. Θα μπορούσα να κλείσω τον κατάλογο εδώ, αλλά θα συνεχίσω...
Αγαπώ τη ζωή, κάθε της στιγμή όμορφη ή άσχημη, δυνατή ή αδιάφορη, σπουδαία η ασήμαντη, ό,τι μας ξημερώνει και ό,τι από της μέρας τα καμώματα στον ύπνο μας συντροφεύει, το απρόσμενο, το απρόοπτο αλλά και αυτό που προσμένουμε με αγωνία...
Αγαπώ τη μουσική, μα και πως θα μπορούσα αλλιώς, η ζωή μας, η δουλειά μας, η οικογένειά μας, το σπίτι μας, τα ταξίδια μας οι στιγμές μας είναι γεμάτα μουσική. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μας σε έναν κόσμο χωρίς αυτήν
Αγαπώ τη θάλασσα. Το βλέπετε. Το βλέμμα μου είναι προσκολλημένο σε αυτό το απέραντο μπλε. Αγαπώ να είμαι μέσα της, αγαπώ να τη βλέπω, αγαπώ να με ταξιδεύει, αγαπώ την κίνησή της, τα χιλιάδες πρόσωπά της, τη δύναμή της, ό,τι κρύβει μέσα της
Αγαπώ το σινεμά. Υπήρξαν κάποτε εποχές, που με τον καλό μου από αίθουσα σε αίθουσα γυρνούσαμε ακόμη και στην ίδια μέρα μέσα. Αγαπώ ό,τι ο κινηματογράφος προσφέρει σαν τέχνη, σαν γνώση, σαν τέρψη αισθήσεων. σαν προβληματισμό για τη ζωή, σαν ταξίδι.
Αγαπώ τα βιβλία και πώς θα μπορούσα άλλωστε χωρίς αυτά; Αγαπώ να χάνομαι στις σελίδες τους, στις αλήθειες τους, στα ψέμματά τους, στις σκέψεις των άλλων να βυθίζομαι, τον εαυτό μου να ψάχνω, να μαθαίνω, να ταξιδεύω, του μυαλού τα σκαλοπάτια να ανεβαίνω
Τελικά όσα αγαπώ είναι όλα ένα ταξίδι. Αγαπώ τα ταξίδια λοιπόν, σε κάθε τους μορφή, υλική ή πνευματική, αληθινή ή φανταστική, με το μυαλό ή το σώμα ή την ψυχή
Αγαπώ το XT μου, όχι γιατί είναι η συγκεκριμμένη μηχανή, αλλά γιατί είναι το μέσο που ταξιδεύει το σώμα μου χωρίς να με εγκλωβίζει, χαρίζοντας μου την επαφή με τον αέρα, τη βροχή, τη ζέστη, το κρύο, τα στοιχεία της φύσης, με κάνει να νοιώθω ένα μόριο του περιβάλλοντος κι αν αυτό το ταξίδι γίνεται με δυο σφιχταγκαλιασμένα σώματα κόντρα στον αέρα που σου χτυπάει το πρόσωπο, είναι σαν το κοινό ταξίδι στον δρόμο της ζωής σφιχταγκαλιασμένη "με τον άνθρωπο που διάλεξα βιτρίνα στη ζωή μου"
Και δίνω τη σκυτάλη στον Poet, στο Zeidoron, στο fractal, στον Nimertis, στην Ελαφηβολιών, στον Κούκο, στον Dodo, στα ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΘΕΑ, στον ΑΠΟΥΡΩ, στην Talisker in red, στον Benikos place, στο ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ και ...ωχ! ξεπέρασα το 10 αλλά δεν θα αφαιρέσω κανέναν, για να μην πάει γρουσουζιά...
να συνεχίσουν το ταξίδι της Αγάπης...
