ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ

Τι κι αν σμπαραλιασμένοι μπαινοβγαίνουμε στα νοσοκομεία, εξετάσεις επί εξετάσεων, αναμονές που ποτέ δεν τελειώνουν

τι κι αν οι ζωές μας, η κοινωνία, έγιναν κάπως έτσι κι από που να προφυλαχτούμε δεν ξέρουμε

τα λουλούδια υπάρχουν πάντα για να μας θυμίζουν οτι η ομορφιά είναι ανώτερη από κάθε καταστροφική μανία του ανθρώπου

γιαυτό και γω, κόντρα σε ό,τι τα media μας ταϊζουν, θέλω απλά να σας πάρω μαζί μου

σε μια διαδρομή από τα Τρίκαλα

πάνω στην Πίνδο

σε δρόμους άγνωστους

και σε αυλές

ταπεινών σπιτιών

σε όμορφα χωριά

που βλέπουν μια πέτρινη "Γκαμήλα"

να ξεχάσουμε για λίγο τη μιζέρια

και να θαυμάσουμε ό,τι η φύση μας προσφέρει

κι ότι καλοσυνάτα χέρια φροντίζουν

ό,τι αντέχει ακόμη και σε σχισμές βράχων να φυτρώνει

κι ό,τι με χρώμα φωτεινό είναι ντυμένο

Όχι δεν ήρθε η άνοιξη ακόμη

αλλά αν μέσα στις καρδιές μας την άνοιξη εγκαταστήσουμε

ξεχάσουμε τυφώνες, χιόνια, πλημμύρες, καταστροφές,

αυτές που η φύση ορίζει, αλλά και ανθρώπινα χέρια και μυαλά

κι αν τον ήλιο φυτέψουμε στο χώμα

κι αν την αγνότητα στα παιδιά μας χαρίσουμε

κι αν με θράσος ξεμυτίσουμε απέναντι στα λιοντάρια

όχι μόνοι σαν αυτό το εντομάκι

κι αν υψώσουμε ανάστημα

ακόμη κι αν τα σκάγια μας πληγώσουν

κι αν όλα τα χέρια ενωθούν σε ένα σώμα

τότε έχουμε ελπίδες σαν το μικρό δεντράκι να ξεπεταχτούμε

πάνω στον άγριο βράχο

η πνοή της ζωής!!!

photos by nelly

από ένα ταξίδι στην Πίνδο πριν από λίγο καιρό...

όταν ακόμη τίποτα δεν είχαμε φανταστεί οτι μας περιμένει...

5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Με ένα ουράνιο τόξο ξεκίνησε η τελευταία μου εξόρμηση στη θάλασσα πριν την αρρώστια

Ο ήλιος έπαιζε κρυφτό πίσω από το μικρότερο σύννεφο του ουρανού

Το ένα βουνό τυλιγόταν σε μια συννεφένια γούνα

και το διπλανό λουζόταν στο πρώτο φως του ήλιου μετά τη μπόρα

Απόλυτη ηρεμία, νωχελική μοναξιά τριγύρω

Κι ύστερα ξαναμαζεύτηκαν τα σύννεφα

Έπαιζαν τα χρώματα με τη θάλασσα

Ο ήλιος δυνατός, πιο δυνατός από τα σύννεφα, άνοιγε ρωγμές

και έβαφε τη θάλασσα χρυσή

Οι γλάροι τάραζαν τη μοναξιά της βάρκας

Λες κι είχαν ανάγκη την ζεστασιά του μαζί

Και γω τρελλαινόμουν να φωτογραφίζω μιά στη δύση

μια τη θάλασσα

μια στην Ανατολή

και μια στον Βορρά, την αντανάκλαση του ήλιου

να χρωματίζει τα σύννεφα ρόδινα

και πολύχρωμα

κι ύστερα μαύρα και χρυσά, μέχρι τη δύση του!

Πόση ομορφιά Θεέ μου τριγύρω μου!




photos by nelly

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΝΕΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΑ

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών έχει νέο διευθυντή και το όνομα αυτού

Βασίλης Χριστόπουλος.

Καιρός ήταν, αν σκεφτεί κανείς, οτι η θητεία του προηγούμενου διευθυντή είχε λήξει από τον Αύγουστο του 2009.

Είναι νέος, μόλις 35 χρονών, ταλαντούχος μαέστρος και ομπο'ί'στας, από μουσική οικογένεια, με διεθνή καριέρα, με διευθυντική θητεία από το 2005 στην Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νοτιοδυτικής Γερμανίας με έδρα την Κωνστάντσα.

Αντιγράφω από συνέντευξή του στο "Βήμα" :

«Η αλήθεια είναι ότι οι γενικότερες συνθήκες και η αβεβαιότητα η οποία επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι ένα αντικίνητρο» παραδέχεται ο αρχιμουσικός. «Ωστόσο - συνεχίζει- είναι τιμή και χαρά για μένα ν΄ αναλάβω το αρχαιότερο συγκρότημα της χώρας το οποίο διαθέτει εξαιρετικό έμψυχο δυναμικό. Δέχτηκα γιατί μεταξύ άλλων ελπίζω ότι μέσα σ΄αυτή την τόσο δύσκολη κατάσταση που ζει η χώρα θα μπορέσουμε να προσφέρουμε μια όαση πολιτισμού και ψυχαγωγίας στο αθηναϊκό κοινό την οποία, θεωρώ, την έχει ανάγκη ο κόσμος».

Εύχομαι σιδεροκέφαλος και κάθε επιτυχία στο δύσκολο έργο του!



Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?artId=380348&ct=4&pid=2&dt=25/01/2011#ixzz1CikHETcq
Η φωτογραφία από το "Βήμα"