Δεν θα κάνω καμιά ανάλυση των λόγων που μας οδήγησαν στην κρίση
Ούτε θα προτείνω λύσεις για να βγούμε από αυτήν
Θα εκφράσω απλά μια απορία
Όταν κάποιος ηγείται ενός οργανισμού και πρέπει να τον κάνει ανταγωνιστικό, φροντίζει τόσο για την ποιότητα του προϊόντος που παράγει όσο και για την προώθηση αυτού και την κατάκτηση μιας όσο το δυνατόν ψηλότερης θέσης στην αγορά.
Ετσι λέει το απλοϊκό μου μυαλό και ας με διαψεύσει όποιος έχει τις ευθύνες.....
Τι γίνεται όταν το προϊόν σου είναι πολύ καλό, δεν προσπαθείς να το πλασσάρεις στην αγορά; Προφανώς παραμένει άγνωστο.
Νομίζω το ίδιο συμβαίνει λοιπόν και στον χώρο του πολιτισμού.
Έτσι προχθές ημέρα Πέμπτη, ίσως η χειρότερη μέρα της εβδομάδας για κάποια εκδήλωση, αφού έχει προηγηθεί η Τετάρτη, που τα μαγαζιά είναι κλειστά και ακολουθεί η Παρασκευή, η πιο δημοφιλής ίσως ημέρα για έξοδο, η ΚΟΑ προγραμμάτισε συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών κατ΄εξαίρεση, αφού συνήθως οι συναυλίες μας είναι Παρασκευή και το κοινό το γνωρίζει αυτό.
Προγραμμάτισε συναυλία με τον πολύ καλό μαέστρο Εμίλ Ταμπάκοφ, που πάντα είχε πολύ πετυχημένες εμφανίσεις με την ΚΟΑ και τον εξαιρετικό δεξιοτέχνη του τσέλου Xavier Phillips
στο δεύτερο κοντσέρτο του Σοστακόβιτς. Το υπόλοιπο πρόγραμμα περιελάμβανε ένα μινιμαλιστικό έργο του μαέστρου και την δεύτερη σουίτα του Προκόφιεφ από το μπαλέτο Ρωμαίος και Ιουλιέτα, ένα κομμάτι γνωστό και αγαπημένο.
Προγραμμάτισε αυτή τη συναυλία χωρίς καθόλου μα καθόλου να την προβάλλει, σε μια ημέρα νεκρή στην ουσία για τέτοιου είδους εκδηλώσεις.
Δεν νομίζω οτι στην καριέρα μου έχω ξαναπαίξει σε λιγότερο κοινό και δεν το άξιζε κανείς αυτό. Ούτε ο σολίστας, ένα μεγάλο όνομα παγκοσμίως, ούτε ο μαέστρος, ούτε η ορχήστρα μας.
Το πρώτο συναίσθημα βγαίνοντας στη σκηνή, ήταν ντροπή για τους δυο φιλοξενούμενους μας.
Το δεύτερο ήταν πίκρα και οργή
Και αυτό το συναίσθημα είχαμε όλοι πάνω στη σκηνή.
Ελπίζω ο νέος διευθυντής της ΚΟΑ να φροντίσει να μην ξανασυμβούν τέτοια περιστατικά, που όχι μόνο μας προσβάλλουν ως ανθρώπους και ως καλλιτέχνες, αλλά και φθείρουν την εικόνα της χώρα μας διεθνώς.
Ούτε θα προτείνω λύσεις για να βγούμε από αυτήν
Θα εκφράσω απλά μια απορία
Όταν κάποιος ηγείται ενός οργανισμού και πρέπει να τον κάνει ανταγωνιστικό, φροντίζει τόσο για την ποιότητα του προϊόντος που παράγει όσο και για την προώθηση αυτού και την κατάκτηση μιας όσο το δυνατόν ψηλότερης θέσης στην αγορά.
Ετσι λέει το απλοϊκό μου μυαλό και ας με διαψεύσει όποιος έχει τις ευθύνες.....
Τι γίνεται όταν το προϊόν σου είναι πολύ καλό, δεν προσπαθείς να το πλασσάρεις στην αγορά; Προφανώς παραμένει άγνωστο.
Νομίζω το ίδιο συμβαίνει λοιπόν και στον χώρο του πολιτισμού.
Έτσι προχθές ημέρα Πέμπτη, ίσως η χειρότερη μέρα της εβδομάδας για κάποια εκδήλωση, αφού έχει προηγηθεί η Τετάρτη, που τα μαγαζιά είναι κλειστά και ακολουθεί η Παρασκευή, η πιο δημοφιλής ίσως ημέρα για έξοδο, η ΚΟΑ προγραμμάτισε συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών κατ΄εξαίρεση, αφού συνήθως οι συναυλίες μας είναι Παρασκευή και το κοινό το γνωρίζει αυτό.
Προγραμμάτισε συναυλία με τον πολύ καλό μαέστρο Εμίλ Ταμπάκοφ, που πάντα είχε πολύ πετυχημένες εμφανίσεις με την ΚΟΑ και τον εξαιρετικό δεξιοτέχνη του τσέλου Xavier Phillips
στο δεύτερο κοντσέρτο του Σοστακόβιτς. Το υπόλοιπο πρόγραμμα περιελάμβανε ένα μινιμαλιστικό έργο του μαέστρου και την δεύτερη σουίτα του Προκόφιεφ από το μπαλέτο Ρωμαίος και Ιουλιέτα, ένα κομμάτι γνωστό και αγαπημένο.
Προγραμμάτισε αυτή τη συναυλία χωρίς καθόλου μα καθόλου να την προβάλλει, σε μια ημέρα νεκρή στην ουσία για τέτοιου είδους εκδηλώσεις.
Δεν νομίζω οτι στην καριέρα μου έχω ξαναπαίξει σε λιγότερο κοινό και δεν το άξιζε κανείς αυτό. Ούτε ο σολίστας, ένα μεγάλο όνομα παγκοσμίως, ούτε ο μαέστρος, ούτε η ορχήστρα μας.
Το πρώτο συναίσθημα βγαίνοντας στη σκηνή, ήταν ντροπή για τους δυο φιλοξενούμενους μας.
Το δεύτερο ήταν πίκρα και οργή
Και αυτό το συναίσθημα είχαμε όλοι πάνω στη σκηνή.
Ελπίζω ο νέος διευθυντής της ΚΟΑ να φροντίσει να μην ξανασυμβούν τέτοια περιστατικά, που όχι μόνο μας προσβάλλουν ως ανθρώπους και ως καλλιτέχνες, αλλά και φθείρουν την εικόνα της χώρα μας διεθνώς.
photos by nelly
