Θεόδωρος Ηλιόπουλος
Φοβάσαι τώρα πια τη χώρα που τη λένε Ελλάδα;«Οχι. Είναι τρομακτικό να περπατάς στην Ακαδημίας και μετά να βρίσκεσαι σε ένα κελί για μήνες, αλλά έχω τόσο μεγάλη επιθυμία να ζήσω που δεν φοβάμαι. Κι επίσης, εκτός από την Ελλάδα της βίας και της καταστολής, βλέπω και μια άλλη Ελλάδα της ανήσυχης νεολαίας, της αλληλεγγύης,
της πίστης σε ιδανικά».
Γιατί επέλεξες την απεργία πείνας;«Οταν κάποιος ξεκινάει απεργία πείνας, κανονικά πρέπει να τον εξετάσει οδοντίατρος -τα δόντια παθαίνουν πρώτα ζημιά- και ψυχίατρος για να αποδειχθεί ότι δεν είναι αυτοκαταστροφικός. Παρόλο που αυτό δεν έγινε στην περίπτωσή μου, θέλω να σας διαβεβαιώσω πως δεν είμαι αυτοκτονικός,
δεν θέλω καθόλου να πεθάνω. Ούτε θέλω να πάθω κάποια ανήκεστο βλάβη που θα με αφήσει ανάπηρο για όλη μου τη ζωή. Βεβαίως, όπως μου εξήγησε η γιατρός που με παρακολουθεί, μετά την 30ή ημέρα απεργίας, αρχίζουν τα πολύ σοβαρά προβλήματα, μπορεί να εκπέσουν ζωτικά σου όργανα. Ομως πραγματικά δεν μου έχει μείνει άλλος τρόπος. Το σώμα μου είναι το ύστατο όπλο».
Η απεργία πείνας φλερτάρει με το θάνατο;«Κάθε τι φλερτάρει με το θάνατο. Αν είσαι μετανάστης, μια επίσκεψη στην παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήμονα μπορεί αυτομάτως να σημάνει και το θάνατό σου. Ή αν είσαι εργάτης σε κάποιο εργοστάσιο. Ή αν είσαι ποδηλάτης στους δρόμους της Αθήνας. Η απεργία πείνας σε φέρνει μερικά βήματα πριν το θάνατο, αλλά και πιο κοντά στην ελευθερία. Ως ξένος που είμαι στον κόσμο των αφεντικών, ως εργάτης, ως ποδηλάτης δεν φοβήθηκα το θάνατο.
Ως απεργός πείνας ζω με την ελπίδα της απελευθέρωσης κι όχι με το φόβο του θανάτου».
Είσαι ερωτευμένος, ετοιμαζόσουν για την απελευθέρωσή σου τον Ιούλιο κι ένα κοινό σπίτι με την αγαπημένη σου. Τι λέτε τώρα;«Μιλάμε καθημερινά ατελείωτες ώρες, μου γράφει και της γράφω, σχεδιάζουμε τη ζωή μας μετά. Είμαστε πολύ δεμένοι οι δυό μας, τα αντιμετωπίζουμε σαν ομάδα. Η φυλακή ορίζει την ελευθερία του σώματος, όχι της ψυχής σου. Κάθε φορά που κλείνουμε το τηλέφωνο, εκείνη μου λέει venceremos.
Είμαστε νέοι, ερωτευμένοι κι έχουμε τόσα όμορφα πράγματα να ζήσουμε μαζί. Και θα νικήσουμε».
Τι όνειρα βλέπεις;«Στην αρχή έβλεπα εφιάλτες. Με καθημερινό αγώνα, κατάφερα όχι μόνο να αποβάλω οτιδήποτε θα μπορούσε να με τσακίσει, αλλά να βλέπω όνειρα με δύναμη και χαρά. Εχω επιλέξει να ζήσω δημιουργικά αυτό το επεισόδιο της ζωής μου».
Τι θα έλεγες αν είχες μπροστά σου τον υπουργό Δικαιοσύνης;«Ενα ποίημα του Τίτου Πατρίκιου:
"Ξεριζώνω τις λέξεις μία μία απ' το λαρύγγι μου/ αν στάζουν αίμα/ τύλιξτες στο μαντήλι σου/ τύλιξτες με μπαμπάκι/ ή πάλι πιάσε τις με τη λαβίδα και πες: 'έτσι τα λέει, για εντύπωση'/ Κάνε επιτέλους ό,τι θες / Ομως δεν φτάνει πια η σιωπή / Δεν φτάνουν πια τα λόγια / Ξεριζώνω μία μία σκέτες λέξεις / και σου τις στέλνω"». Πώς ονειρεύεσαι τη ζωή σου μετά τη φυλακή;«Απλή ως προς το ζην, πολύπλοκη ως προς τη σκέψη, και θέλω να κάνουμε ένα πιτσιρίκι που δεν θα μ' αφήνει σε ησυχία!»
"Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.καταδικάζει τη συνεχιζόμενη προφυλάκιση του Θοδωρή Ηλιόπουλου από τις 18 Δεκέμβρη 2008 μέχρι σήμερα λόγω συμμετοχής του στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο" επισημαίνεται στην ανακοίνωση.
Αναλυτικά στο κείμενο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ αναφέρονται τα εξής:
"O Θοδωρής Ηλιόπουλος είναι ο μόνος που εξακολουθεί να είναι προφυλακισμένος, ενώ όλοι οι υπόλοιποι έχουν αποφυλακιστεί, παρότι ο ίδιος αρνείται όλες τις κατηγορίες και υπερασπίζεται την αθωότητά του. Η προφυλάκιση είναι ούτως ή άλλως ένα καταχρηστικό μέσο, στην περίπτωση όμως αυτή παίρνει πλέον εκδικητικό χαρακτήρα. Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος μετά την απόρριψη των αιτήσεων αποφυλάκισής του και την ανανέωση της προσωρινής κράτησής του για άλλους έξι μήνες ξεκίνησε απεργία πείνας στη φυλακή από τις 10 Ιουλίου. Σήμερα διανύει την 41η ημέρα και η ζωή του βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Ζητούμε την άμεση αποφυλάκισή του".
Την παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Δένδια στην περίπτωση του υπόδικου-απεργού πείνας Θόδωρου Ηλιόπουλου ζητεί ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Μανόλης Λαμτζίδης.
«Η μεταφορά του από το νοσοκομείο των φυλακών σε κρατικό νοσοκομείο είναι άκρως απαραίτητη. Με αυτή του την ενέργεια "υποθηκεύει" την ίδια του την ύπαρξη. Εάν ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, με δεδομένη τη ραγδαία επιδείνωση της υγείας του πεθάνει -όντας απλά υπόδικος- αναλογιζόμαστε το μερίδιο της ευθύνης που αναλογεί σε όλους εμάς», αναφέρεται στην επιστολή προς τον υπουργό, που φέρει την υπογραφή του προέδρου του ΔΣΘ
Ο τίτλος δανεισμένος από το ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Συνατσάκη εκδόσεις "Ευκλείδης"
Αντέγραψα από το περιοδικό "Εψιλον" κομμάτια-αποσπάσματα από την πολύ ανθρώπινη συνέντευξη του απεργού πείνας Θ. Ηλιόπουλου
και από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" τις δηλώσεις της ΑΔEΔΥ και του Προέδρου του ΔΣΘ Μανόλη Λαμτζίδη.
γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ
και γιατί η ζωή ποτέ δεν παύει να είναι ωραία και να υφαίνει όνειρα ακόμη και πίσω απ' τα κάγκελα, ακόμη και στο κρεββάτι του νοσοκομείου των φυλακών...
Πόσο ευεργετικά ήρθε και μας τύλιξε η φρεσκάδα του νοτισμένου χώματος, έτσι όπως απομείναμε να χαζεύουμε τη γκρίζα, μα ήρεμη θάλασσα!
Πόσο μουσικά ήρθε και μας πήρε το σιγανό κροτάλισμα της βροχής πάνω στα φύλλα, έτσι όπως χαθήκαμε σε ταξίδια μνήμης, πόθου, νοσταλγίας!
Πόσο απαλά μας χάιδεψε η βροχή το πρόσωπο, έτσι που στάλα-στάλα μέσα μας βαθειά να φτάσει, εκεί που χέρι ανθρώπινο ποτέ δεν θα τα καταφέρει!
(Τα φύλλα ήρθαν από τον Ηλιογράφο να συντροφεύσουν τη σιγανή βροχούλα μου, αφού είχα κάνει την ανάρτηση και τον ευχαριστώ θερμά!!!)
Πάθος,
Αβυσσαλέος έρωτας,
Χαρά,
Λύπη,
Ό, τι βλέπω, ό,τι ακούω, ό,τι αισθάνομαι
για να εκφράσει λύπη για τα τελευταία δυσάρεστα γεγονότα ...
για να εκφράσει χαρά για την επάνοδο του Ηλιογράφου ...
Herzlichen Glueckwunsch
zu Deinem Geburtstag
mein lieber Wohlfhart!
Deine Freundin...
aus Athen! 
