Μου άρεσε γιατί έτσι έδινα κύρος στο ποτάμι μου. Ήταν ένα όνομα σαν αυτά που είχαν οι Ινδιάνοι, μεγάλο και επιβλητικό!
Το "ποτάμι που δεν έχει όνομα" είναι στην Β. Εύβοια. Κυλάει ανάμεσα σε θεόρατα πλατάνια και δίπλα του "κυλάει" ο δρόμος , που σε πάει από το Προκόπι στο Μαντούδι.
Κάναμε τη διαδρομή αυτή συχνά ως παιδιά και αυτό που θυμάμαι έντονα είναι τον πατέρα μου να εκστασιάζεται με την ομορφιά της διαδρομής και την μάνα, την αδελφή μου και μένα να ξελαρυγγιαζόμαστε τραγουδώντας Χατζιδάκη, Σαββόπουλο κλπ
Νομίζω πως είναι από τις ομορφότερες διαδρομές στην Ελλάδα, καθώς ο δρόμος εφάπτεται του ποταμιού σε πολλά σημεία και ο ουρανός εξαφανίζεται από τα κλαδιά των εκατέρωθεν του δρόμου δέντρων, που γέρνουν από πάνω μας και αγκαλιάζονται...Υ.Γ Τις παιδικές μας στιγμές που έχουν εντυπωθεί βαθειά στη μνήμη μας κι ας μην έχουμε φωτογραφίες, τις ανασύρουμε κάθε στιγμή που τις χρειαζόμασατε και είναι ντυμένες με τα ομορφότερα χρώματα. Θυμάμαι σ΄αυτή τη διαδρομή τη μάνα μας να τραγουδάει ένα τραγούδι που έλεγε: "ΠΗΡΑ ΑΠ ΤΗ ΝΙΟΤΗ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΙ ΑΠ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΝΗΜΑ ΚΙ ΕΦΤΙΑΞΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΟΜΟΡΦΟ ΜΑ ΤΙ ΚΡΙΜΑ" και την μικρή μου αδελφή να απαντά σκούζοντας: "ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΣΗ ΒΡΗΚΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΊΧΑ ΧΑΣΕΙ -δεν θυμάμαι τίποτα παρακάτω, ούτε τίνος ήταν και το ένα και το άλλο, ίσως νέο κύμα, αλλά αυτοί οι στίχοι έντυναν για μένα αυτήν την εικόνα του ανώνυμου ποταμιού...
19 σχόλια:
Λατρεύω την Βόρεια Εύβοια..και μου έχει λείψει πολύ.. Πες με ονειροπαρμένη, αλλά πιστεύω πως στα ποτάμια των βουνών κατοικούν όντως νεράιδες..
Αμέτρητες οι ομορφιές που εχει η Ελλάδα μας... εμεις δεν τις εκτιμούμε και δεν τις φροντίζουμε δυστυχώς.
Αρης
schöner Platz um die Natur zu geniessen und fotografisch zu zeigen.
Roadartist και γω τη λατρεύω, εχει υπέροχα μέρη, βουνά, ποτάμια, καταρράκτες, παραλίες...
Άρη έχεις δίκιο, καταστρέφουμε τη φύση απερίσκεπτα...
Walter, das ist nocheinmal Griechenland
τι μου θύμησες ,ονειρεμένη διαδρομή,και είμαι σίγουρη οτι έχω υπάρξει ξωτικό των ποταμών γιατί παθαίνω υπερβολικό τραλλαλα με τα ποτάμια ... ένα μεγάαααααλο νεραιδοφιλί !
Έτσι όπως μεγέθυνα πριν απ' όλες την προτελευταία, με τον κορμό σε πρώτο πλάνο και τις μισοφωτισμένες φυλλωσιές στο βάθος, νόμισα πως βρισκόμουν εκεί!
Όντως είναι πολύ όμορφο το ποτάμι σου!
Ξωτικούλι μου
καλές διακοπές. Θα περιμένω να γυρίσεις με πολύ υλικό!
Σε φιλώ
Καλημέρα Dodo!
Τώρα που το είπες το έκανα και γω...και έχεις δίκιο... Αχ αυτή η φύση! Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη
Κική μου καλημέρα!
Ναι, είναι πολύ όμορφο για μένα και χαίρομαι να είναι όμορφο και για τους άλλους!
Σε φιλώ
τι όμορφες φωτογραφίες! λες και μας πήρες από το χέρι και κάναμε μαζί την διαδρομή. φοβερό ποτάμι μοιάζει όντως. και τα πλατάνια απίστευτα όμορφα δέντρα. και πάντα να κοιτάμε την ζωή κατάματα. και στις ασχήμιες. και στις ομορφιές της. ;) και εδώ είναι πανέμορφα.
πολύ καλημέρα σου!
Όμορφες οι φωτογραφίες, ιδιαίτερα οι αντανακλάσεις στο νερό.
Πολύ μου αρέσει αυτή η διαδρομή. Στο ποτάμι μ' αρέσουν ιδιαίτερα και όλοι οι γύρω ήχοι: του νερού, των πουλιών, του θροϊσματος των δένδρων...
Λατρευω τα ποταμια
περισσοτερο απο τη θαλασσα
η θαλασσα με αγριευει
τα ποταμια με ηρεμουν και με συναρπαζουν
ειμαι παιδι του ποταμου
και καποτε εκει θα γυρισω...στην οχθη κατω απο την κλαιουσα ..
-πανεμορφη τοποθεσια Νελλυ!
b|a|s|n\i/a
καλώς ήρθες στο φτωχικό μου
Χαίρομαι που σου αρέσει
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Καλή μου Άστρια
Καλή μου Talisker
είστε και οι δυο νεράιδες του νερού;
Χαίρομαι που σας έφερα λίγο πιο κοντά στο αγαπημένο σας στοιχείο.
Τις καλημέρες μου
εγώ πάλι φοβάμαι τα ποτάμια,προτιμώ τις θάλασσες αλλά δεν έχει σημασία.Αγαπώ το υγρό στοιχείο και ό,τι το περιβάλλει.Ωραίες στιγμές περιγράφεις,εκεί που τραγουδούσατε ανέμελα οικογενειακώς.Αυτό το ποτάμι βρίσκεται μέσα στα όρια της Αττικής;Μπα,δεν το νομίζω.Αλλά...ας το πάρει το ποτάμι!
:)
ολα θα πάνε καλά,
καλώς ήρθες και πάλι.
Τις παιδικές μας στιγμές που έχουν εντυπωθεί βαθεία στη μνήμη μας κι ας μην έχουμε φωτογραφίες, τις ανασύρουμε κάθε στιγμή που τις χρειαζόμασατε και είναι ντυμένες με τα ομορφότερα χρώματα. Θυμάμαι σ΄αυτή τη διαδρομή τη μάνα μας να τραγουδάει ένα τραγούδι που έλεγε: "ΠΗΡΑ ΑΠ ΤΗ ΝΙΟΤΗ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΙ ΑΠ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΝΗΜΑ ΚΙ ΕΦΤΙΑΞΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΟΜΟΡΦΟ ΜΑ ΤΙ ΚΡΙΜΑ" και την μικρή μου αδελφή να σκούζει "ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΣΗ ΒΡΗΚΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΊΧΑ ΧΑΣΕΙ -δεν θυμάμαι τίποτα παρακάτω, ούτε τίνος ήταν και το ένα και το άλλο, ίσως νέο κύμα, αλλά αυτοί οι στίχοι έντυναν για μένα αυτήν την εικόνα του ανώνυμου ποταμιού...
Δημοσίευση σχολίου