Αχόρταγο στόμα του πεινασμένου μου θέλω,
πώς λαίμαργα καταβροχθίζεις της ζωής τα κεράσματα;
Κι αυτή να σου λικνίζεται πρόστυχα, ξεδιάντροπα μια 'νάσα εμπρός σου;
Έτσι ν' απλώσεις το χέρι τη γράπωσες!
Μα, μη θέλεις μονάχα να την κοιτάς, να την οσφρίζεσαι, να τη νοιώθεις;
Μη και στης παλάμης τις γραμμές γατζωθεί και βάναυσα την πληγώσεις;
Εξαϋλώσου πνεύμα μου,ανάσα της ψυχής μου, εξαϋλώσου
ρούφα αχόρταγα ό,τι εμπρός σου απερίγραπτα όμορφο απλώνεται,
ό,τι το ελεήμον χέρι του θεού άγγιξε και μάγεψε...
Εξαϋλώσου πνεύμα μου, φως των ματιών μου, εξαϋλώσου
στην απεραντοσύνη της θάλασσας, των ματιών του!
στων βουνών την άγρια απατησιά, στο κορμί του!
στα λιβάδια των κορφών τους, στην ψυχή του!
30 σχόλια:
Σ'αυτή την απεραντοσύνη που παρουσιάζουν οι εικόνες σου, νιώθεις την Εξαϋλωση...
Καλημέρα
η τέταρτη! εκεί στο βάθος. που τελειώνει η θάλασσα. και αρχίζει ο ουρανός. ;)
Αγονη
αυτή ήταν η πρόθεσή μου με τις εικόνες να δώσω το νόημα του κειμένου
αν το πέτυχα, χαίρομαι γιαυτό...
δεν είμαι δα και καμμιά επαγγελματίας...
b|a|s|n\i/a
η τέταρτη...
είναι τα μάτια του...
grossartige Serie mit tollen Farben und Formen!
Χαίρομαι που βλέπεις κι εσύ την ομορφιά που αντικρίζουν τα μάτια μου...
vielen Dank Walter! Ich freue mich, dass Du wieder hier bist!
Selena μου χαίρομαι που ξανάρθες!
χαίρομαι που βλέπουμε με τα ίδια μάτια...
Τα σκουρα ειναι
οταν πονανε οι σκεψεις τοσο που παρακαλεις να εξαυλωνονται
αν οχι εσυ
αυτες!
Υστερα
βλεπει κανεις την απεραντοοσυνη των εικονων αυτων
και καταλαβαινει
πως στην ουσια
δεν ειμαστε τιποτα μεσα στα μικρα η στα μεγαλα μας δραματα
ουτε ως υλη
ουτε ως σκεψη
μπροστα σε αυτο το συμπαν
που θα παρμεινει αμετακινητο
ακομα και οταν εχουμε πραγματι εξαυλωθει
σαν να μην περασαμε ποτε!
Οι μονοι χαμενοι ειμαστε τελικα εμεις που δεν το ρουφαμε αλλα ουτε καν το βλεπουμε απορροφημενοιστα μικρα μας τιποτα..
ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΑ ΝΕΛΛΥ
Νέλλη να΄σαι καλά, εξαϋλώθηκε το μπλόγκ μου για λίγο αλλά ξαναπήρε σάρκα και οστά, να΄σαι πάντα καλά, τα ξαναλέμε :)
Θα γελασεις απ'τα βαθη των χρυσων σου ματιων
Ειμαστε μεσ'το δικο μας κοσμο
Η πιο ομορφη θαλασσα
ειν'αυτη που δεν εχουμε ακομα ταξιδεψει
Τα πιο ομορφα παιδια
δεν εχουν μεγαλωσει ακομα
Τις πιο ομορφες μερες μας
δεν τις εχουμε ζησει ακομα
Κι αυτο που θελω να σου πω
το πιο ομορφο απ'ολα
δεν στοχω πει ακομα
Ναζίμ Χικμετ
http://www.youtube.com/watch?v=2_rJHbZLnr0
Ωραία σύνθεση, ωραίο πέρασμα από χρώμα σε χρώμα...
Θα βουτήξω στο κόκκινο της 1ης να εξαϋλωθώ και να εξιλεωθώ!
Talisker
έτσι είμαστε, περαστκοί! και τι είναι η ύλη τελικά; κάτι το πεπερασμένο...
όσο για την ψυχή, για την πνοή, δεν ξέρω...
καλοδεχούμενος Ηλιογράφε, καλοδεχούμενος
και με το πάσο σου...
and33
από τα πιο αγαπημένα έργα του Χικμέτ!
σε ευχαριστώ γιαυτήν την υπενθύμιση
dodo καλημέρα
σε ευχαριστώ
είμαι στη φάση που μου αρέσει πολύ το χρώμα
Κική μου
καλημέρα
σε ευχαριστώ
ωραίο το λογοπαίγνιο...
"Αχόρταγο στόμα του πεινασμένου μου θέλω,"
η κατάρα καιη ευλογία μας....
Πολύ όμορφος ο συνδυασμός λόγου και εικόνας
"ρούφα αχόρταγα ό,τι εμπρός σου απερίγραπτα όμορφο απλώνεται" αυτό ακριβώς ένιωσα με αυτό που είδα και διάβασα.... υπέροχο Νέλλη.. υπέροχο!!!!
Meril και Μargo
κορίτσια καλημέρα και σας ευχαριστώ!
έτσι αχόρταγες πρέπει να είμαστε εμείς οι γυναίκες... για να έχει η ζωή μας χρώμα, ποικιλία, ομορφιά!
γεια σου,
η εξαύλωση, σαν μεταφορά όμορφη, μακάρι να μπορούσαμε να γινόμαστα ένα με το "είναι" το φυσικό και της κοινωνίας, με το πρώτο για να αισθανθουμε τη γη μας και με το δεύτερο το πόνο των ανθρώπων, μήπως και καταλάβουμε πως πρέπει να κάνουμε πολλά και τα τα δυο άν θέλουμε να τα σώσουμε.
καλημέρα
Πώς τα καταφέρνεις κάθε φορά και με φέρνεις σε τόσο δύσκολη θέση!!!
Δεν ξέρω τι να σου γράψω.
απο χθές με στοίχιωσαν οι εικόνες σου, μαζί με το κείμενό σου.
Σκεφτόμουν μια απάντηση να γράψω, μιά σκέψη, ενα χαμόγελο απόστασης να δώσω, μα...
μια λέξη με σταματούσε
ΕΞΑΥΛΩΣΗ
λές γι αυτο να χανόμαστε στους δρόμους?
γι αυτό μετα το κονσέρτο δε περπατάμε χέρι χερι χωρις να μιλάμε για αυτό που μοιραζόμαστε
εξαυλωση
λέγεται η αρρώστεια μας δηλαδή?
και πως θεραπεύεται άραγε, αν είναι κάτι κακό
και πως μεταδίδεται αν πάλι τόσο καλό είναι όσο το αισθάνομαι βλέποντας τις εικόνες σου?
AlexMil
καλησπέρα, καλως ήρθες!
μακάρι να μπορούσαμε, ίσως βοηθάει να προσπαθήσουμε και ότι καταφέρουμε...
Thalassokrator,
με κολακεύεις!!!
Αισθηματική ηλικία,
η μόνη απάντηση που μπορώ να βρω σε όσα λες, είναι μια νέα ανάρτηση με τη μουσική της ΕΞΑΫΛΩΣΗΣ, όπως την σκέφτηκε και την εμπνεύστηκε ο Richard Strauss στο συμφωνικό του ποίημα
"Tod und Verklaerung"
δηλ "Θάνατος και Εξαϋλωση".
Καλή ακρόαση!
για όλους εσάς, φίλοι μου, η μουσική της εξαϋλωσης υπό Richard Strauss.
Ακούστε την!
Ταξιδιάρικο...Με έστειλες!
Καλησπέρα
καλησπέρα KitsosMitsos
σε ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου