Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Αποχαιρετώντας τον Δημήτρη Βράσκο...το Ξημέρωμα

Στις 6 Δεκεμβρίου του 1988 παρακολούθησα στο Ηρώδειο μια καταπληκτική συναυλία με τη μουσική της Ελένης Καραϊνδρου από τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Στη συναυλία συμμετείχε μικρό σύνολο εγχόρδων με εξάρχοντα τον Δημήτρη Βράσκο.

Ακούστε το βιολί στο "βαλς του γάμου" από την ταινία "ο Μελισσοκόμος"...



Το ξημέρωμα σήμερα, φωτογράφιζα τον ουρανό απ' την ταράτσα μου.
Είχε ένα περίεργο πορτοκαλί χρώμα, γιαυτό και με τράβηξε...


Όταν κατέβηκα ο υπολογιστής είχε ήδη ανοίξει στο ιστολόγιο του Bosko
Άσματα και Μιάσματα και τότε το είδα....



Ο Δημήτρης Βράσκος, ο παλιός καλός συνάδελφος, είχε φύγει...
Είχε φύγει γι' αυτά τα πυρωμένα σύννεφα που φωτογράφιζα...



Καλό ταξίδι...


23 σχόλια:

kariatida62 είπε...

Αχ ένα βαλς, που κάνει τον απολογισμό μιας ζωής...

Τον αποχαιρέτισες τον συνάδελφό σου με τον καλύτερο τρόπο!
Καλό του ταξείδι κι'απο μένα...

Ανώνυμος είπε...

Ένας σπουδαίος μουσικός πράγματι...Αν και στο βαλς του γάμου νομίζω ότι βιολί παίζει ο Παντελής Δεσποτίδης.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Δεν πεθαίνουν τέτοιες φυσιογνωμίες
Καλό του ταξίδι...


Καλό μήνα!
Να είσαι καλά, να βλέπεις, να απολαμβάνεις και να απαθανατίζεις χαρούμενες ανατολές και δύσεις

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

logia είπε...

Ανώνυμε
πιθανόν...
όμως στο Ηρώδειο, στη συναυλία που μνημονεύω, η οποία κυκλοφόρησε και σε cd έπαιζε ο Βράσκος

Ο δε Παντελής Δεσποτίδης, επίσης πολύ αγαπημένος συνάδελφος, εξαίρετος μουσικός, ιδιαίτερα προικισμένος, έχει σήμερα την τιμητική του, αφού η σημερινή συναυλία της ΚΟΑ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών είναι αφιερωμένη σ΄αυτόν

Stratos είπε...

Καλό ταξίδι..

Για τις φωτογραφίες σου, δεν έχω λόγια...
Υπέροχες όπως, πάντα! ;)
Καλό μήνα! :)

logia είπε...

@kariatida62
μακάρι...
καλό του ταξείδι

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Πόσο περίεργο... Το ίδιο έκανα κι εγώ σήμερα το πρωί...
Προσπαθούσα να καταγράψω το παράξενο φως της αυγής.
Και τώρα συνέδεσες το φως αυτό με το φευγιό ενός ανθρώπου... τι να πω... ώρα του καλή

meril είπε...

παραπλήθυναν οι απώλειες τελευταία....

ανέμη είπε...

Kαλό του ταξίδι

Φωτογραφίες τ'ουρανού!
Πάντα με συναρπάζει όταν κοιτάζω ψηλά
και βλέπω το μεγαλείο του..

Φιλιά καλό μήνα:)

A.G.Selena είπε...

Πολύ αγαπημένο το κομμάτι που παίζει.
Λυπάμαι πάρα πολύ!!!
Πάντως αν κρίνω από τις όμορφες φωτογραφίες σου,πήγε σε ένα πολύ όμορφο μέρος!

Δε συνεχίζω,συγγνώμη,φιλιά

efhbos είπε...

Δεν τον ηξερα...
Τι παιχνιδια ομως παιζει η ζωη ε...Απιστευτο!

Βάσσια είπε...

Καλό του ταξίδι.

Υπέροχες φωτογραφίες (αποχαιρετισμού)

Καλό μήνα

ξωτικό είπε...

Nελλάκι να είσαι καλά που τον τιμάς
με τόσο όμορφο τρόπο.
με τόσες ωραίες εγγραφές έχει κερδίσει την αθανασία.
καλή ...διασκέδαση συνάδελφε στην
ορχήστρα των αγγέλων !

Aristodimos είπε...

Οι ανθρωποι πεθαίνουν μονο οταν πάψουμε να τους θυμόμαστε...
Καλό του ταξίδι..

Αρης

Artanis είπε...

Καλό του ταξίδι...
Καλησπέρα καλή μου...

b|a|s|n\i/a είπε...

καλό του ταξίδι.
έτσι απλά και μουσικά.
καλησπέρα σου!

Caesar είπε...

Την ίδια ώρα θαύμασα κι εγώ τα χρώματα του ουρανού για λίγο, πριν τα ξεβάψει η μέρα στη συνέχεια...
Υπέροχη η Καραϊνδρου, σαν να ζωγραφίζει η μουσική της τα συναισθήματα !

Δύσκολοι πάντα οι αποχαιρετισμοί...

k είπε...

Κάποιος φτάνει στις πύλες μ' ένα βιολί. κοντοστέκει. ένα βαλς. κάτι τέτοιο χρειαζόταν. ναι.

Ευρύνοος είπε...

Όμορφες εικόνες και μουσικές..
υπάρχει πιό καλή συνοδεία για τέτοιο δρόμο;

καλό δρόμο να έχει..

ας ήταν έτσι το ταξίδι για όλους μας..
όμορφο με μνήμες..

καληνύχτα σας :)

zeidoron dtsoukas είπε...

Αγαπητή Νέλλυ οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάμε!Είναι πολύ ωραίο να σε θυμούνται πάντα με αγάπη!

55fm είπε...

Nέλλη μου,καλό του ταξιδι..
Φιλιά

CHRYSOSTOMOS THEODOROPOULOS είπε...

Τον είχα Δάσκαλο στο ωδείο της Καλαμάτας. Έχω ακόμα βιβλία του που μου είχε δώσει. Δυστυχώς τον έχασα, γιατί είμαι στη Νέα Υόρκη πλέον. Νομίζω ότι θα ακούω το 'Χαμόγελο της Τζοκόντας' περπατώντας στους δρόμους και θα τον θυμάμαι...Σαν να τον βλέπω να μου διορθώνει τα δάχτυλα στα τάστα...

Χρυσόστομος Θεοδωρόπουλος,
αρχιτέκτων,
Νέα Υόρκη

logia είπε...

Ενας δάσκαλος που αγαπάμε, παραμένει πάντα δάσκαλος όσο μακρυά κι αν πάμε,όσο μακρυά κι αν πάει...

Εγώ τον πρωτοσυνάντησα όταν μπήκα στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Ήταν μια καλλιτεχνική φιγούρα και μου τράβηξε το ενδιαφέρον...
Και ήταν και επιτροπή στο Δίπλωμά μου...

Καλώς ήρθες στο κονάκι μου
Αγαπητέ εν μέρει συνάδελφε...