Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΑΝΑ!

Αυτή την εβδομάδα μελετάμε την Λίμνη των Κύκνων...

(Η καλύτερη εκτέλεση που βρήκα. παρακαλώ αγνοήστε το βούισμα της αρχής. Εξαφανίζεται μόλις αρχίσει η μουσική!)

Παρακαλώ ακούστε το όσο θα διαβάζετε παρακάτω...



Λοιπόν αυτήν την εβδομάδα μελετάμε την Λίμνη των Κύκνων!
Ευτυχώς, γιατί μες το κατακαλόκαιρο, δεν ξέρω, αν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο.

Ξυπνάω το πρωί χαρούμενη που έχω ένα τέτοιο έργο στο αναλόγιό μου, καβαλλάω τη μηχανή μου, το βιολί στην πλάτη και δρόμο.

Και μετά έρχεται το πρώτο σπάσιμο. Πού πάνε όλοι αυτοί τόσο βιαστικοί πρωί - πρωί με τα αυτοκίνητά τους; Όλοι θέλουν να περάσουν πρώτοι, τα κόκκινα χμ! αστείο πράγμα και τα κινητά όλοι ανά χείρας...

Κι ύστερα το δεύτερο σπάσιμο, η ζέστη! Για όλους τους αναβάτες δικύκλων η ζέστη δύσκολα αντιμετωπίζεται... Το κεφάλι βράζει μέσα στο κράνος, το πόδι καίγεται από τον κινητήρα και στα κόκκινα ψάχνεις κανένα δεντράκι ή τη σκιά από κανένα φορτηγό ή λεωφορείο για να τ' αντέξεις.

Αλλά δεν πειράζει, εγώ έχω να παίξω την "λίμνη των κύκνων" και συνεχώς την σιγομουρμουρίζω μέσα από το κράνος μου...
φάα σιντορεμι φάαρε φάαρε φάασι ρεσιφαρε σιιι
σι ντο ρε μι φασολ λαασολ φα σολλα σιιλα σολ λασι ντο....

Και να , φτάνω στο μέγαρο και αρχίζω την κατάβαση στα έγκατα της γης, γιατί εκεί είναι το πάρκιν. Και τότε έρχεται το άλλο σπάσιμο. Ευτυχώς, εγώ έχω μηχανή, αλλά οι άλλοι, οι κακόμοιροι οι συνάδελφοι πρέπει καθημερινά να πληρώνουν την είσοδό τους στο γκαράζ.

Πού ακούστηκε να πληρώνουμε το γκαράζ "στο σπίτι μας"; Τέλος πάντων, το καταπίνω κι αυτό, γιατί είπαμε "λίμνη των κύκνων" είναι αυτή και ο θείος Τσαϊκόφσκυ μεγάλος μελωδιοπλόκος...

Φτάνω στην αίθουσα , ανοίγω βιολί να κάνω ζέσταμα και χώνομαι σε ένα καμαράκι σκοτεινό, δίπλα στη αίθουσα δοκιμών, όπου διαβάζουν επίσης 4 κόρνα και ο ένας μάλιστα κρατά την πόρτα ανοιχτή με το πόδι, για να έχουμε φως, να βλέπουμε τις νότες!!!

Τι; Δεν καταλάβατε;

Λοιπόν για να το ξεκαθαρίσουμε: η ΚΟΑ νοικιάζει έναν χώρο στο μέγαρο μουσικής Αθηνών "τη στέγη μας" για πρόβες, που ίσα - ίσα χωράει η ορχήστρα, για χορωδία δεν γίνεται λόγος, που όμως δεν έχει καμαρίνια, δεν έχει βοηθητικούς χώρους, ούτε νερό να πιούμε δεν έχουμε... Έχουμε μόνο ένα σκοτεινό καμαράκι, το πέρασμα προς την τουαλέτα, χωρίς εξαερισμό, όπου στοιβάζουμε τις θήκες μας και ό ένας πάνω στον άλλο κάνουμε ζέσταμα...

Φουαγιέ όμως έχουμε! Α! όλα κι όλα, μεγάλα ευάερα, ευήλια με λευκά μάρμαρα, με χρυσούς ήλιους, με απίστευτους πολυελαίους! Πού να φτάσει ο χώρος για την ΚΟΑ...

Και η πρόβα ξεκινά η ώρα 10 ακριβώς. Ρώσσος μαέστρος, ρώσσικο έργο, μάστορας, το έχει παίξει χιλιάδες φορές και μας παρασύρει στην δίνη της μουσικής, μέχρι που ο ιδρώτας αρχίζει να τρέχει ποτάμι, η ανάσα κόβεται, όχι απο τη μουσική, αλλά από την έλλειψη αέρα, γιατί; Γιατί οι υπεύθυνοι δεν ήξεραν, λέει, οτι η ΚΟΑ έχει πρόβα και μας άφησαν κατακαλόκαιρο σε έναν θεόκλειστο χώρο χωρίς παράθυρα, χωρίς εξαερισμό, χωρίς κλιματισμό...

Γίνεται το σχετικό σούσουρο, όμως εμείς ευτυχώς, που παίζουμε τη "λίμνη των κύκνων" του θείου Τσαϊκόφσκυ...

Ξέρετε, αυτό το έργο είναι ο παράδεισος του μουσικού! Πανέμορφες μελωδίες, όχι πολλά σταματήματα, γιατί πρέπει να συνηθίζουμε στην ροή και την μεγάλη διάρκεια του έργου, όχι πολύ p (σιγανό) παίξιμο, γιατί οι χορευτές πρέπει να ακούνε τη μουσική πάνω στη σκηνή και ...πολλές εξάρσεις!!!

Πάρα πολλές! πολλά σημεία με forte (δυνατό παίξιμο), που τα δίνουμε όλα! Όλα, μα όλα και ξεχαρμανιάζουμε και αποφορτιζόμαστε και ξεχνάμε τη γ...... τη ζέστη και τον αέρα που δεν υπάρχει, γιατί όταν φτάνουμε σε κείνο το φα το ψηλό και πρέπει να σκάσουμε 3 forte τρέμολο όλα τα έγχορδα και βάζουμε όλοι τα δυνατά μας, μα τα πιο δυνατά μας και τα κόρνα παίζουν το θέμα fortissimo, το γνωστό θέμα, αυτό που έρχεται στο μυαλό του καθενός όταν λέμε "ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΚΥΚΝΩΝ", τότε τα ξεχνάς όλα...

Και τότε νιώθω τα μάγουλά μου να κοκκινίζουν, να καίνε, όχι από τη ζέστη αυτή τη φορά, αλλά από την έξαψη και δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια μου και δυο λέξεις τριβελίζουν το μυαλό μου:

"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΑΝΑ"

Ευχαριστώ, που ήσουν η αιτία, που έμαθα βιολί! Ευχαριστώ, που μου έδωσες τη δυνατότητα να γίνω μέρος, κουκίδα αυτής της μουσικής, της κάθε μουσικής! Ευχαριστώ, για όσα έχω νιώσει πάνω στη σκηνή, μέσα στην πρόβα, μέσα στη μουσική, ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ!!!

23 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

είσαι τόσο τυχερή που έχεις αυτό ακριβώς το ταλέντο. να εκφράζεσαι μέσα από την μουσική. της κάθε μουσικής.

Nefeli είπε...

νομιζω πρεπει να παρεις στη γιαγια ενα laptop με δωρο ενα πακετο συνδεσης στο internet για να εισπραξει επισημα τις ευχαριστιες σου, μιας κι απο όσο ξερω, κανενα παιδι δεν ευχαριστει καθημερινα οσο θελει τους γονεις του

Margo είπε...

Θα σου πω μόνο.. ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ.. γι αυτό που διάβασα.. και μη την εγκαταλείψεις ποτέ.. ΠΟΤΕ!!

Takiz είπε...

καλή μου καλημέρα.....

δεν θα θελα να σχολιάσω καθόλου, την διαδρομή ...μάλλον το μονοπάτι για να φτάσεις ....στην στιγμή που ξεκλειδώνεις την θήκη σου....
και θέλω να επικεντρωθώ εκεί
αληθινά μου θύμησες που είχα πάει στην παράσταση της ΗΛΕΚΤΡΑΣ, που το εν λόγο θεατρικό...ήταν ντυμένο με την live παρουσία του Michael Nyman. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το ζευγάρι απο τα δύο βιολίιά που τον συνόδευαν .......και τον εύλογο προβληματισμό μου......για τον όγκο τους .....που χαρακτιριστικά οδηγουσαν ολη την μπαντα......


Σου χαμογελώ ....και εύχομαι ...να μην σταματήσεις ποτέ σου ....τον όγκο αυτό, ενός "μικρού" οργάνου, να σε οδηγεί.... στα μονοπάτια .....τ΄αγνωστα.....

logia είπε...

Βασίλη, Μαργκο, Τακη,
αλήθεια υπάρχουν στιγμές, που νιώθω ευλογημένη, με την καλή έννοια, οτι δηλ. η αγωνία μιας μάνας, της μάνας μου, να δώσει στα παιδιά της εφόδια, με οδήγησε σε ένα τέτοιο επάγγελμα, αληθινά ευλογημένο!
Σας ευαχαριστώ για τα καλά λόγια, σας ευχαριστώ για την κατανόηση

logia είπε...

Νεφέλη μου
τώρα θα πάρω τη γιαγιά να της το πω
αν και το ξέρει

Ανώνυμος είπε...

αυτό μου συμβαίνει πρώτη φορά, η απομυθοποίηση του ωραίου να το κάνει πιο όμορφο και πιο αληθινό!

Talisker είπε...

τοσο ομορφο ποστ!
μου αρεσει να διαβαζω ποστ της καθημερινοτητας των αλλων
και να γραφω για τη δικη μου,


και δεν ξερεις ποσο διπλα σου ημουν οταν διαβαζα για τη μουσικη στο μυαλο σου μεσα απο το κρανος

μαγικο αποκοσμο ελευθερο απομονωμενο και τελετουργικο σημειο...

ο κοσμος εξω πολυχρωμος να κινειται

-κι εσυ στο δικο σου κοσμο!

(λατρευω το βιολι και ποσες μα ποσες φορες εχω παραπονεθει που δεν ξερω.......
-παρα πολλες!)

dodo είπε...

Τί ωραία που το έχεις γράψει: αρχίζοντας με μιάν ειλικρινή περιγραφή τών αποκαρδιωτικών συνθηκών με τις οποίες δουλεύει η πρώτη ορχήστρα τής χώρας γιά να μάς απογειώσεις στην συνέχεια με την χαρά τής μουσικής και τής συμμετοχής στην δημιουργία- και να καταλήξεις σ' αυτή την συγκινητική έκφραση ευγνωμοσύνης. Όμορφο!

Ανώνυμος είπε...

πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό, η απομυθοποίηση του ωραίου να το κάνει ακόμη καλύτερο και η αλήθεια να το κάνει ακόμη ωραιότερο!

logia είπε...

Ηλιογράφε;
που είσαι; μας έλειψες!!!
σε ευχαριστώ πολύ
έτσι είναι, παίρνουμε δύναμη από την ίδια τη φύση της μουσικής για να αντέξουμε τις κακές συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύουμε

logia είπε...

Talisker
δεν ξέρω σε σένα αλλά εμένα μου συμβαίνει πάντα
αυτή η μηχανή πάει μόνη της στο δρόμο...

logia είπε...

Dodo
είναι αστείο για όποιον δεν ξέρει να ακούς έναν μουσικό να μιλάει για συνθήκες δουλειάς...
αλλά έτσι είναι κάκιστες!!!
και στη λυρική ακόμη χειρότερες.
Αυτό που μας κρατάει είναι η αγάπη για τη μουσική
ή μήπως αυτό φταίει στην ουσία, που όλα τα υπομένουμε και έτσι διαιωνίζουμε κακές καταστάσεις;
Το γογονός πάντως είναι ένα:
Η πρώτη τη τάξει ορχήστρα της χώρας είναι άστεγη...

Άστρια είπε...

Πράγματι, απαράδεκτες συνθήκες εργασίας για επαγγελματίες μουσικούς και πολύ προσβλητικές για το Μέγαρο. Δεν θα μπορούσα ούτε να το φανταστώ!

Όπως στα περισσότερα επαγγέλματα τελικά, η άσκησή τους, έγκειται στην αγάπη και την ευσυνειδησία των επαγγελματιών.
Η λίμνη των κύκνων μου αρέσει ως μουσική αλλά την απολαμβάνω περισσότερο με χορό, ίσως γιατί έχει και την ομορφιά του σκηνικού του παραμυθιού.

υγ. Να είναι καλά και η μαμά σου:))

logia είπε...

εχεις δίκιο Άστρια
όλα στην Ελλάδα κρέμονται απο το φιλότιμο των εργαζομένων
άσε που σιγά σιγά επιστρέφουμε και σε εργασιακό μεσαίωνα
Όσο γιατη Λίμνη, ναι με μπαλλέτο την παίζουμε
Με τα Κιρωφ στο Φεστιβάλ Αοηνών Δευτέρα και Τρίτη
Ευχαριστώ για τη μαμά...

logia είπε...

Μαριίνσκυ είναι η νέα ονομασία των μπαλλέτων (πρώην Κίρωφ) που συμπράττουν με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών για τις δυο παραστάσεις στο θέατρο Ηρώδου Αττικού στις 6 και 7 Ιουλίου 2009 και ώρα 21.00 στα πλαίσια του Ελληνικού Φεστιβάλ.
900 παραστάσεις "Λίμνης" έχουν δώσει τα συγκεκριμένα μπαλέτα και ο μαέστρος τους, που μας διευθύνει

kiki είπε...

Μα τι συνθήκς είναι αυτές;;; Αλλο και τούτο!!!
Πάλι καλά που παίζετε Τσαϊκοφσκυ και ξεχνιέστε!
Φιλιά από Αθήνα!

logia είπε...

Κική καλώς ήρθες Αθήνα
καλά να περάσεις
Τι λειτουργεί καλά σ' αυτή τη χώρα που παρ' όλα αυτά την αγαπάμε για να λειτουργεί και ο χώρος μας;
Ευτυχώς με Τσαϊκόφσκυ αυτό λέω και γω και με καλό μαέστρο, γιατί αν είχαμε κα κακό μαέστρο μάλλον θα υποφέραμε και μεις και ο τσαϊκόφσκυ...
φιλιά

Roadartist είπε...

Καλησπέρα!! Δεν εκπλήσσομαι καθόλου για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας... Η Ελλάδα δυστυχώς σε σπρώχνει πολλές φορές στην φυγή.. αλλά από την άλλη όμως την αγαπάμε πολύ. Λατρεύω την "Λίμνη των Κύκνων" είναι όλα αυτά που περιέγραψες.. Μαγεία, γαλήνη, έξαρση.. Είναι η αποκορύφωση της μουσικής.. Απίστευτη πραγματικά.. Αντίθετα με την Άστρια δε είναι το μπαλέτο, όσο οι νότες που με ταξιδεύουν..
Σκεφτόμουν έτσι κ αλλιώς, να πάω σε αυτή τη παράσταση..αλλά αμέλησα, δεν έχω προμηθευτεί εισιτήρια..
Στο Ηρώδειο λοιπόν, αύριο?? Αν προλάβω, θα ρωτήσω μήπως έρθω για να με μαγέψετε με τα βιολιά σας..
Μπράβο στη μαμά σου.. :)

logia είπε...

Roadartist έχει ακόμη εισιτήρια, ρώτησα γιατί θέλω να βγάλω και γώ για την κόρη μου, γιατί πλέον δεν δίνουν προσκλήσεις στους μουσικούς, όπως γινόταν παλιά.
Αν έρθεις, θα χαρώ να τα πούμε από κοντά
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

Άστρια είπε...

Καλή επιτυχία!!!!
δηλαδή τη θεωρώ σίγουρη:)))))

Έρχονται κάποια ξαδέλφια από την Αυστραλία, αν προλάβω γιατί έχω και πολλά δικά μου, θα ήταν καλή ιδέα να έρθουμε:)

Άστρια είπε...

Και φοβερό νούμερο το 900!!!

logia είπε...

Αστρια
θα χαρώ πολύ να σε δω στο Ηρώδειο
Σεν ευχαριστώ πολύ

...όντως φοβερό νούμερο το 900