ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΖΑΖ, Η NEFELI ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ Η ΒΑΣΙΛΩ!

...η βροχή ήρθε κι έφυγε δίνοντας τη σκυτάλη σε μια υπέροχη βραδιά...

μέσα στο πλήθος χαθήκαμε, με φίλους και αγνώστους τριγύρω,

σε ρυθμούς αλλόκοτους εγκαταλειφθήκαμε

μέχρι που ένα δάκρυ κύλησε σε κείνο το "a capella"

για τις γιαγιάδες με τα χιονισμένα κεφάλια

γερμένα πάνω απ' τα καπνοχώραφα του θεσσαλικού κάμπου

γεμάτα ιστορίες μαγικές απ' τα παλιά,

που μόνον αυτές ξέρουν να διηγούνται

με φλόγα που καίει τα ρυτιδιασμένα μάγουλα

σαν τη φλόγα της παλιάς ξυλόσομπας σε κείνο το χαμηλοτάβανο κουζινάκι,

που στην ηλικία της κόρης μου πρωτομπήκα και γω

νύφη μιας "θειάς"

που έπαιζε το ρόλο της μάνας καλύτερα από πολλές αληθινές μανάδες,

μικροκαμωμένη κι αεικίνητη,

να τα ρυθμίζει όλα με ταχύτητα και σοφία...

ένα δάκρυ, που ξέφυγε, μικρός δραπέτης

και δεν κατάλαβα,

αν κύλησε για τη μικρή Νεφέλη

που στο ίδιο αυτό κουζινάκι

ακούγοντας τις πονεμένες πια ιστορίες της γιαγιάς

άνοιξε το σακουλάκι της το υφασμένο αγάπη

και τις εναπόθεσε μέσα τρυφερά

ή για τον άνδρα μου

που έβλεπε την κόρη του να πλέκει

λόγια, νότες, συναισθήματα

με μαεστρία πάνω στη σκηνή

για τη δική του θειά

ή γι' αυτήν την ίδια τη μοναδική γιαγιά Βασίλω...

Αχ Θέ μου

κάνε να είναι πάντα εκεί

να μας περιμένει σε κείνο το μικρό κουζινάκι...

"όλες οι γιαγιάδες της γης αμυγδαλιές

δέντρα γύραν μπρος και γεμίσαν αυλακιές

χέρια ροζιασμένα που χουν μάθει στα καπνά

κι άλλα που σου λένε ιστορίες απ' τα παλιά

μαυροφορεμένα τα μάτια είναι πουλιά

και το χιόνι θάβει τις φουρκέτες στα μαλλιά΄

κάτω από τσεμπέρια κρύβουν τα πικρά

για να μη σκοτίσουν μ' έγνοιες τα παιδιά

μοναχά τις νύχτες στενάζουνε βαθιά

κι απ' τα στήθια ανασαίνει προσευχή στα σιωπηλά

για τον άνθρωπό τους που έσβησε γλυκά

και το βλέμμα στέλνουν τρυφερά εκεί ψηλά

όλες οι γιαγιάδες της γης ο θησαυρός

στα τσουκάλια γέρνουν μαγειρεύουνε το φως

και απλώνουν ρίζες χωμάτινα άλμπατρος

για να γίνουν δέντρα στον ουρανό παλμός"

στίχοι:Nefeli Walking Undercover