ΟΙ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ

...μπορεί να έχουν το χρώμα της αγκαλιάς

κι ας είμαστε τριγύρω όλοι ξένοι

ή το λευκό του χιονιού πάνω στην κεφαλή της Δίρφυος

σοφότερης από αυτές, που διαχειρίζονται τη μοίρα της ανθρωπότητας

το γκριζοκίτρινο της ομίχλης, πασπαλισμένο χρυσόσκονη

κάνοντας τον μοναχικό ψαρά ευυχισμένο μεσ' τη μοναξιά του

το εκτυφλωτκό χρώμα της αντανάκλασης του ήλιου

στα νερά που ξέμειναν στου δρόμου τη λακούβα μετά την καταιγίδα

ή το ασπρόμαυρο του απογεύματος , όταν ο κόντρα ήλιος δεν σ' αφήνει να δεις άλλα χρώματα

και ο ψαράς εκεί, στη νιρβάνα του, λες και τίποτε άλλο δεν υπάρχει στον κόσμο


μπορεί να έχει το καφέ της ζωής

ναι της ζωής, που ξεπήδησε από τον έρωτα του ξεραμένου κορμού με το νερό που λίμνασε στις ρυτίδες του

ή το λουλακί της αντανάκλασης του βουνού στη θάλασσα του Ευβοϊκού

εκεί που σκιές και αντικείμενα αγκαλιάζοντai αδιατάραχτα από kρίσεις και τρόικες

κι όταν ό ήλιος κατέβει στη δύση, το κίτρινο της φωτιάς,

φωτεινό περιβλημα των όγκων της φύσης

και στην ανατολή  το φυσικότερο μωβ του κόσμου

σαν πένθιμο εμβατήριο για τη μέρα που φεύγει


και κείνο το πορτοκαλί. που βάφει ουρανό και θάλασσα, τόσο αληθινό και τόσο ψεύτικο, σαν διαφήμιση χυμού

με το φάρο αγέρωχο να στέκει σαν κατάρτι ενός μαρμαρωμένου ιστιοφόρου τόσο του επάνω κόσμου όσο και του κάτω

τελευταίες πινελιές του ήλιου πριν αποκοιμηθεί

το γκρι, το μαύρο, το κίτρινο...



...οι αποχρώσεις μιας μέρας όμορφης μακρυά από την πόλη

όπου ακόμη και το ρυπαρό καύσιμο του αεροπλάνου έγινε ροζ μολυβιά σε μαβί ουρανό



....μια μέρα του Γενάρη στον Ευβοϊκό...



photos by nelly