Τα 70χρονα της ΚΟΑ μια ημέρα μετά και η Ημέρα της Γυναίκας μια ημέρα νωρίτερα!

ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1943
Ημέρα της κηδείας του Κωστή Παλαμά
Αλλά και η εναρκτήρια συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών με συμφωνικά έργα Ελλήνων Συνθετών!
Συναυλία σε μια κατάμεστη αίθουσα που μετατρέπεται σε πανηγυρικό ελευθερίας!
Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών είναι η εξέλιξη της Συμφωνικής Ορχήστρας του Ωδείου Αθηνών και στην ουσία μετρά 130 χρόνια ζωής.
Όμως έγινε Κρατική, μέσα στην κατοχή και με την βοήθεια ή μάλλον την παρότρυνση των κατακτητών...
Και σήμερα, 70 χρονια μετά, θα έπρεπε να σβύνουμε κεράκια και να νιώθουμε περήφανοι για την μακροβιότητα των ορχηστρών μας, αλλά τι ειρωνεία, σήμερα, το 2013 και υπό την κατοχή της τρόικα, βλέπουν το φως της δημοσιότητας σενάρια περίεργα περί ενοποιήσεων, καταργήσεων, ΝΠΙΔ κλπ κλπ Καταστροφικά σενάρια για τον πολιτισμό μας...
Αποκρατικοποιήσεις;
Ιδιωτικοποιήσεις;
Εταιριοποιήσεις;
Η τέχνη προϊόν πλουτισμού;
Η τέχνη για τους λίγους;
Αν η τέχνη είναι ο δρόμος που βρίσκει διέξοδο ο ανθρώπινος πόνος, η χαρά, η λύπη, το ερωτικό συναίσθημα, πολιτισμός δεν είναι η τροφή του ανθρώπινου νου;
Μουσική δεν είναι η αρχέγονη γλώσσα του ανθρώπου;
Δεν είναι η τέχνη που θεραπεύει, η τέχνη που εκπαιδεύει, η τέχνη που κάνει τη σιωπή να ηχεί πιο όμορφα;
Μα ο πολιτισμός δεν είναι κοινωνικό αγαθό; Μετριέται σε ευρώ;
Να αποκρατικοποιήσουμε τις τρεις κρατικές μας ορχήστρες;
Να τις αναθέσουμε σε ιδιώτες;
Σε χορηγούς;
Να περιμένουμε αγωνιωδώς τις όποιες επιχορηγήσεις;
Σαν το Ωδείο Αθηνών; Που ακόμη χρωστάει μισθούς από το 2010; Και τις αποζημιώσεις των απολυθέντων;
Η σαν το Μέγαρο;
Η σαν την Ορχήστρα των Χρωμάτων;
Η σαν την Καμεράτα;
ΝΠΙΔ που θα έπρεπε να ευημερούν κάτω από τις προστατευτικές φτερούγες του κράτους,  όμως αργοπεθαίνουν μέρα με την ημέρα, γιατί οι χορηγοί εξαφανίζονται,  αφού δεν έχουν πια φοροελαφρύνσεις και μοναδική τροφή είναι οι κρατικές επιχορηγήσεις που φθίνουν συνεχώς, συνεχώς, συνεχώς....
Και οι μουσικοί να αγωνιούν πια για την επιβίωσή τους...
Αυτό αλήθεια θέλουμε για τις κρατικές μας ορχήστρες;
Μπουλούκια πεινασμένων μουσικών; Που θα παίζουν τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί;
Ή μήπως θέλουμε να τις σβήσουμε από τον χάρτη του Ελληνικού Πολιτισμού;
Γιατί εκεί θα καταλήξουν, αν τις αφήσουμε στα χέρια διευθυνόντων συμβούλων και διοικητικών συμβουλίων τεχνοκρατών,  χωρίς την κρατική αρωγή, χωρίς την ασπίδα του Κράτους και με ανύπαρκτους χορηγούς
Ένδεκα Κρατικές Ορχήστρες έχει η Δανία
Ούτε ξέρω πόσες έχει η Γερμανία...
Και να μην πω για την γείτονα Τουρκία με τις τέσσερις όπερες και τους εθνικούς σολίστες
Αλήθεια με τι κίνητρα θα σπουδάζουν πλέον τα παιδιά μουσική, όταν σήμερα ύψιστος στόχος είναι η είσοδος σε μια Κρατική Ορχήστρα; Τι θα πούμε στα παιδιά αυτά, που μετά τα 12-15χρόνια επίπονων και ακριβοπληρωμένων σπουδών στην Ελλάδα φεύγουν στο εξωτερικό για να γίνουν καλύτεροι και να επιστρέψουν με το όνειρο να πετύχουν σε διαγωνισμό της ΚΟΑ ή της ΚΟΘ ή της ΟΛΣ;
Ποιός Πρωθυπουργός, ποιός Υπουργός, ποιός Γενικός Γραμματέας, ποιός Πρόεδρος, ποιός Διευθυντής, ποιός Άνθρωπος θέλει να πάρει το κρίμα στον λαιμό του για την καταστροφή των ορχηστρών;
Ελπίζω πως ΚΑΝΕΝΑΣ!!!!
Ελπίζω πως όλα αυτά είναι ένα κακό όνειρο και αύριο θα ξυπνήσω το πρωί να πάω στην πρόβα - γι αυτήν την πανέμορφη συναυλία που ετοιμάζουμε για την ημέρα της Γυναίκας, που όμως εμείς θα την γιορτάσουμε Τσικνοπέμπτη, στις 7 Μαρτίου δηλ. αντί για τις 8,  διότι αυτήν την ημέρα μας διέθεσε το Μέγαρο - και τίποτε από αυτά δεν θα συμβαίνει... Θα είναι απλά ένα κακό όνειρο που με το φως της ημέρα θα σβήσει, ή ένα κακόγουστο αστείο, ή μια παρανόηση μιας δημοσιογράφου...
Γιατί όλα μπορώ να τα αντέξω, και τους εξευτελιστικούς πλέον μισθούς και την ανεργία που χτύπησε την πόρτα του σπιτιού μας όπως άλλωστε και των περισσοτέρων ελληνικών σπιτιών, αλλά την χώρα μου χωρίς παιδεία, χωρίς πολιτισμό, χωρίς  περίθαλψη δεν μπορώ να την αντέξω...


Την Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013 γιορτάσαμε τα 70 μας χρόνια με μια  συναυλία με σολίστες αγαπημένους μας συναδέλφους και με έργα αγαπημένων Ελλήνων συνθετών

και την Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013
θα γιορτάσουμε την
ημέρα της Γυναίκας
με γυναικείες συνθέσεις,
μεταξύ αυτών και ένα έργο πανέμορφο της Κωνσταντιας Γουρζή,
υπό την μπαγκέτα της Λίζας Ξανθοπούλου
Σολίστ της βραδιάς η Ναταλία Μιχαηλίδου στο κοντσέρτο για πιάνο της Κλάρας Σούμαν.

Σας περιμένουμε
την Πέμπτη 7 Μαρτίου
στις 20:30
στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 
να υμνήσουμε μαζί με την
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
τις γυναίκες!!!


Πληροφορίες και εδώ!