Το μαντίλι στην πρώτη, αν και μαύρο, είναι ελπιδοφόρο: αφήνει την εντύπωση ότι ο δραπέτης τα κατάφερεμε μόνη απώλεια αυτό! Ύστερα από εκεί... μόνο η ομορφιά τα καταφέρνει. Ακόμη και η παιδική αθωότητα παραμένει δεσμώτης... κρύβοντας με κάθε προσοχή ότι το βλέμμα και η ψυχή ελεύθερα πετούν. Α ρε γλάρε Ιωνάθαν! Καλησπερίζω σε, Νέλλυ
Ομορφο ποδαρικό Υπατία μου υπέροχο σχόλιο αναπολώ την εποχή που πέρναγα από τα κονάκια σας και σεις απ΄το δικό μου και ανταλάσσαμε σκέψεις και ιδέες Πότε θα ξανάρθει άραγε; Σε φιλώ και σε ευχαριστω!
Τί τίτλος...! Και δεν είναι ο τίτλος, είναι η αλληλουχία μετά... Εχεις έναν τρόπο να τα βάζεις στη σειρά, ακόμα και χωρίς λεζάντες, που εδώ δεν ήταν απαραίτητες, μιλάνε οι φωτό...!
Πολύ ωραίο.
Πού ανήκουμε;;; Μου αρέσουν οι ρητορικές ερωτήσεις με την έτοιμη απάντηση!
Θέλω να πιστεύω, πως αν για κάποιο λόγο αισθανόμαστε φυλακισμένοι ή έστω εγκλωβισμένοι, οι πιθανότητες να έχουμε σπρώξει το εαυτό μας μέσα είναι πολλές... Φυλακίζεται η καρδιά μας; Ο Σολζενίτσιν είχε πει όταν για χρόνια ήταν φυλακισμένος στη Ρωσία κάτι που μου άλλαξε τη ζωή: "Κανείς δεν μπορεί να φυλακίσει τον νου μου, τη σκέψη μου, την ψυχή μου"... Το blogging, έχει πεθάνει ή ατονίσει για όσους το έχουν επιτρέψει... υπάρχουν δεκάδες νέα εξαιρετικά blogs, έτοιμα να αποκαλυφθούν! Κάθε σου ανάρτηση Νέλλη μου, με συνδέει με την ομορφιά που έχεις το χάρισμα και μας προσφέρεις!
ΑΦιλιά χαρούμενα που είσαι ακόμα μαζί μας! (Α=Αληθινά)
Όσο για το ερώτημα του πού ανήκουμε, με τις δύο εναλλακτικές δυνατότητες: "φυλακισμένοι και δραπέτες", θα πρόσθετα ότι υπάρχουν σίγουρα και κάποιοι που δεν είναι κάτι από αυτά, αλλά ελεύθεροι, ίσως όπως η πανέμορφη πεταλούδα σου. Και κάποιοι καταδικασμένοι όχι απλά σε ισόβια αλλά σε θάνατο, ίσως όπως το επίσης πανέμορφο ξερό φύλλο.
@Thalassenia μου νομίζω ότι τέτοιες εποχές όλοι είμαστε προβληματισμένοι άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, άλλοι τα καταφέρνουν, άλλοι όχι αλλά πολλά κάγκελα γύρω μας....
@Η.Constantinos κάθε φορά που κάνω τέτοια ανάρτηση είσαι στο μυαλό μου, είτε το πιστεύεις, είτε όχι αλλά αυτή τη φορά δεν μου έβγαιναν λεζάντες... και σκέφτηκα "θα μου την πει ο Κωνσταντίνος" ... αλλά τι καλούλης που είσαι...
@ Dodo έπιασες το νόημα! αυτό ακριβώς το τριαντάφυλλο με τα συναισθήματα και τους συνειρμούς που μου προκαλεί αυτή η φωτογραφία, ήταν η αιτία της ανάρτησης!!!!
ποιός να φυλακίσει το νού μας; Βέβαια τρέμω στην ιδέα, ότι κάποτε θα το καταφέρουν και αυτό... σας σκέφτομαι συχνά, μα δεν προλαβαίνω να γράφω σχόλια από τη μια και από την άλλη οι εξελίξεις τρέχουν τόσο, που δεν με αφήνουν να παρω ανάσα πάντως μου λείπουν εκείνα τα τρελλά ξενύχτια με τις μπλογκοβόλτες
@ξωτικό μου μοιάζει??? είναι η αιτία αυτής της ανάρτησης όπως είπα και νωρίτερα.... αλήθεια, ποιός μας καταλαβαίνει αν το τι νομίζει με το τι είναι πραγματικά τσυτιζονται ή όχι;
22 σχόλια:
Το μαντίλι στην πρώτη, αν και μαύρο, είναι ελπιδοφόρο: αφήνει την εντύπωση ότι ο δραπέτης τα κατάφερεμε μόνη απώλεια αυτό!
Ύστερα από εκεί... μόνο η ομορφιά τα καταφέρνει. Ακόμη και η παιδική αθωότητα παραμένει δεσμώτης... κρύβοντας με κάθε προσοχή ότι το βλέμμα και η ψυχή ελεύθερα πετούν.
Α ρε γλάρε Ιωνάθαν!
Καλησπερίζω σε, Νέλλυ
Ομορφο ποδαρικό Υπατία μου
υπέροχο σχόλιο
αναπολώ την εποχή που πέρναγα από τα κονάκια σας και σεις απ΄το δικό μου και ανταλάσσαμε σκέψεις και ιδέες
Πότε θα ξανάρθει άραγε;
Σε φιλώ
και σε ευχαριστω!
Κατάφερες με δύο λέξεις και εκπληκτικές εικόνες να μας προβληματίσεις.
Μας έλειψες :)
Φιλιά θαλασσένια
Τί τίτλος...! Και δεν είναι ο τίτλος, είναι η αλληλουχία μετά...
Εχεις έναν τρόπο να τα βάζεις στη σειρά, ακόμα και χωρίς λεζάντες, που εδώ δεν ήταν απαραίτητες, μιλάνε οι φωτό...!
Πολύ ωραίο.
Πού ανήκουμε;;; Μου αρέσουν οι ρητορικές ερωτήσεις με την έτοιμη απάντηση!
Μού αρέσει αυτό το μοναχικό τριαντάφυλλο που βγαίνει θαρρετό από τον άσπρο φράχτη!
οι εικόνες σου πανέμορφες
από μια ιστορία η καθεμιά τους...
όσο για μας ...
άλλοτε απ' τη μια μεριά άλλοτε απ' την άλλη
(ο καιρός των γειτονεμάτων στα μπλογκς έχω την εντύπωση πως ανεπιστρεπτί έφυγε)
Θέλω να πιστεύω, πως αν για κάποιο λόγο αισθανόμαστε φυλακισμένοι ή έστω εγκλωβισμένοι, οι πιθανότητες να έχουμε σπρώξει το εαυτό μας μέσα είναι πολλές...
Φυλακίζεται η καρδιά μας;
Ο Σολζενίτσιν είχε πει όταν για χρόνια ήταν φυλακισμένος στη Ρωσία κάτι που μου άλλαξε τη ζωή:
"Κανείς δεν μπορεί να φυλακίσει τον νου μου, τη σκέψη μου, την ψυχή μου"...
Το blogging, έχει πεθάνει ή ατονίσει για όσους το έχουν επιτρέψει... υπάρχουν δεκάδες νέα εξαιρετικά blogs, έτοιμα να αποκαλυφθούν!
Κάθε σου ανάρτηση Νέλλη μου, με συνδέει με την ομορφιά που έχεις το χάρισμα και μας προσφέρεις!
ΑΦιλιά χαρούμενα που είσαι ακόμα μαζί μας! (Α=Αληθινά)
Απαπααααααααααααααααα
Έγραψες πάλι !!!!!
Τα είπαν όλα τι να πώ;
Μόνο πως πολύ συχνά διαφέρει το που ανήκουμε με το που νομίζουμε πως ανήκουμε...
Το τριαντάφυλλο !!!!(πόσο σου μοιάζει !!!!!!!!!!!!
(καλά για την πεταλούδα στο παραθύρι μπορεί και να...σε δείρω ;-))
Βρε τον αθεόφοβο ,εκεί ψηλά .Τι κάνει ο άνθρωπος για μια τζούρα ελευθερίας ....
φιλενάδα αέρααααααααααααααααααααααα
Έλα μου ντε.. αν και πολλές έχουν θέμα την σκλαβιά.. δεν είναι άσχημες..! Προτιμώ πεταλούδες όμως!
Δέκα λογιών παλικαριές
οι εννιά να δραπετεύεις.
Υπέροχη, υπέροχη, υπέροχη ανάρτηση.
Μα τί ωραίες φωτογραφίες!!!!
Όλες, μία μία!
Όσο για το ερώτημα του πού ανήκουμε, με τις δύο εναλλακτικές δυνατότητες: "φυλακισμένοι και δραπέτες", θα πρόσθετα ότι υπάρχουν σίγουρα και κάποιοι που δεν είναι κάτι από αυτά, αλλά ελεύθεροι, ίσως όπως η πανέμορφη πεταλούδα σου. Και κάποιοι καταδικασμένοι όχι απλά σε ισόβια αλλά σε θάνατο, ίσως όπως το επίσης πανέμορφο ξερό φύλλο.
Καλώς ξαναβρισκόμαστε!
Αν επιστρέψεις κι εσύ τότε κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει εδώ γύρω :)
Εξαιρετική ανάρτηση, εμπνευσμένες φωτογραφίες, αν τις δει κανείς μεγάλες είναι απίθανες!
Το ερώτημα τις απογειώνει!!!
@Thalassenia μου
νομίζω ότι τέτοιες εποχές όλοι είμαστε προβληματισμένοι
άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, άλλοι τα καταφέρνουν, άλλοι όχι
αλλά πολλά κάγκελα γύρω μας....
@Η.Constantinos
κάθε φορά που κάνω τέτοια ανάρτηση είσαι στο μυαλό μου,
είτε το πιστεύεις, είτε όχι
αλλά αυτή τη φορά δεν μου έβγαιναν λεζάντες... και σκέφτηκα "θα μου την πει ο Κωνσταντίνος" ...
αλλά τι καλούλης που είσαι...
@ Dodo
έπιασες το νόημα!
αυτό ακριβώς το τριαντάφυλλο με τα συναισθήματα και τους συνειρμούς που μου προκαλεί αυτή η φωτογραφία, ήταν η αιτία της ανάρτησης!!!!
@meril μου
θα συμφωνήσω μαζί σου σε όλα με ή χωρίς παράνθεση...
@Αιναφετς μαγισούλα μου
ποιός να φυλακίσει το νού μας;
Βέβαια τρέμω στην ιδέα, ότι κάποτε θα το καταφέρουν και αυτό...
σας σκέφτομαι συχνά, μα δεν προλαβαίνω να γράφω σχόλια από τη μια και από την άλλη οι εξελίξεις τρέχουν τόσο, που δεν με αφήνουν να παρω ανάσα
πάντως μου λείπουν εκείνα τα τρελλά ξενύχτια με τις μπλογκοβόλτες
@ξωτικό
μου μοιάζει???
είναι η αιτία αυτής της ανάρτησης όπως είπα και νωρίτερα....
αλήθεια, ποιός μας καταλαβαίνει αν το τι νομίζει με το τι είναι πραγματικά τσυτιζονται ή όχι;
@Ηfaistinas
είναι αλήθεια ελεύθερες οι πεταλουδες ή δέσμιες της ομορφιάς τους;
Πάντως σίγουρα για μας είναι χάρμα οφθαλμών...
@ηλιογράφε μου
σε ευχαριστώ
και γω έτσι όλα δραπετεύσεις τα βλέπω...
@Αστριά μου σε ευχαριστώ
καλώς να ξαναβρεθούμε όλοι!
έχεις δίκιο, υπάρχει και ο τρίτος δρόμος, αλλά τόσο δύσκολο να τον ανακαλύψει κανείς...
@Margo μου
το προσπαθώ να επιτρέψω, αλλά δύσκολο
κάθε φορά που μπορώ όμως, τρέχω να σας βρω...
σε ευχαριστώ πολύ!
Δημοσίευση σχολίου