Η ιδέα του φωτός, η ιδέα της ζωής, που αιωρείται διάχυτη στον ορίζοντα Η γέννηση. Η ζωή που σκάει μύτη δειλά σαν τρυφερό βλαστάρι Ακουμπά στη μάνα γή Αναδύεται σαν το χαμόγελο έφηβου κοριτσιού Θεριεύει απλώνοντας παντού φως-ζωή!
ο ίλιγγος του χρόνου. ;) το βαθύ μπλε. να γίνεται πορτοκαλί. προς ανοιχτό μπλε. γαλάζιο έντονο. η ώρα. αυτή η ώρα. εκεί που τελειώνει η θάλασσα. και αρχίζει ο ουρανός. εκεί που τελειώνουν και αρχίζουν όλα. την ίδια στιγμή. εκπληκτικές οι φωτογραφίες! καλώς ήρθες και πάλι!
Πάντα το πιο αγαπημένο, το φως της Ανατολής, το γλυκό ξύπνημα της μέρας! Να καθησυχάζει ότι ακολουθεί πάντα το σκοτάδι της νύχτας, να χαρίζει ομορφιά κι ελπίδα!
Αγονη μου φαίνεται πως το χρώμα της Αυγής έχει μια αγνότητα, εν αντιθέσει με το χρώμα της Δύσης που κρύβει ένταση και πόνο όχι απαραίτητα με την κακή έννοια
b|a|s|n\i/a ο τρόπος που γράφεις με "σκοτώνει". Ναι εκείνη τη στιγμή νομίζω, οτι τα χρώματα χανονται το ένα μέσα στο άλλο. Υπάρχει ένα έργο, η "Συμφωνία των Άλπεων" του Richard Strauss, που περιγράφει, όσα ο συνθέτης ένιωθε ανεβαίνοντας στις Άλπεις στην κορυφή Loser sto Altaussee. Εκεί καθόταν και παρακολουθούσε τη φύση και το φως, την Αυγή, τη Δύση, τα πουλιά, την καταιγίδα κλπ κλπ και εμπνεύστηκε αυτό το υπέροχο έργο, που ακούγοντάς το κανείς δεν ξέρει πια τι είναι πιο όμορφο: τα χρώματα της φύσης, ή τα χρώματα της μουσικής... Κάποτε λοιπόν παίξαμε αυτό το έργο σε παιδιά και ο αείμνηστος αρχιμουσικός Μιλτιάδης Καρύδης τους εξήγησε προκαταβολικά την κάθε σκηνή του έργου και τους είπε, πως όταν θα "άκουγαν" τον ήλιο που θα ανέτειλε πίσω από τις κορυφές των βουνών, να σήκωναν τα χέρια ψηλά. Και πράγματι τα παιδιά το κατάλαβαν! Και σ' αυτήν την αριστουργηματική σκηνή, γέμισε το Παλλάς με χεράκια σηκωμένα και ήταν σαν να ήρθε ο ήλιος μέσα στο θέατρο. Αυτή είναι η Αυγή και αυτή τη σκηνή σκέφτομαι κάθε φορά που βλέπω ανατολή. Είχα δε την τύχη το 2000 να βρεθούμε με την ΚΟΑ στο Αltaussee για να παίξουμε τη συμφωνία των Άλπεων με Αρχιμουσικό τον Κάρολο Τρικολίδη, που είναι η γενέτειρά του και με οικοδεσπότη τον Wolfhart Hoffer διευθυντή των επιχειρήσεων του βουνού, ο οποίος είχε και την ιδέα να ανεβούμε στο σημείο που καθόταν ο Strauss και να παίξουμε αποσπάσματα της συμφωνίας, οπερ και εγένετο! Μετά απο πορεία - ανάβαση μιας ώρας φτάσαμε στην μαγική κορυφή Loser και παίξαμε μουσική! Ήταν η συγκλονιστικότερη στιγμή της μουσικής μου "ζωής"!
Άστρια, ναι, το πρωινό φως μου δημιουργεί πάντα όμορφα συναισθήματα, αισιόδοξα κι ελπιδοφόρα για τη μέρα που έρχεται και όταν μπορώ ξυπνάω να δω την ανατολή
Dodo αυτό λέω και γω, χαλάλι λίγος ύπνος μπρος σε τόση ομορφιά
Να ζηλέψω τώρα; Κααλά. Δε θα ζηλέψω. Θα χαρώ για λογαριασμό μου που βρέθηκα σε έναν τόσο όμορφο χώρο με μια αισθαντική φιλόξενη (οικο)δέσποινα και καλή παρέα Καλημέρες!
Dodo σε ευχαριστώ πολύ ξέρεις, η ενασχόληση με το blogging βγάζει πολλά στην επιφάνεια, φαντάζομαι θα το έχεις νοιώσει και συ! Το σκέφτηκα όταν έγραφα και ίσως το κάνω κάποια στιγμη, αλλά πρέπει πρώτα να βρώ τις παλιές φωτό από εκείνο το ταξίδι και να τις σκανάρω γιατί τότε είχα παλιά μηχανή με φιλμ καλή σου μέρα!
καλή μου meril καλώς ήρθες! τι να ζηλέψεις με τόσο όμορφο μπλογκ που έχεις; χαίρομαι για την επίσκεψη, θα τα λέμε από δω και μπρος. κρίμα που δεν μπορώ να κεράσω και τα καλούδια που έφερα από Ζάκυνθο...καλημέρα σου
17 σχόλια:
Η Αυγή στολίζει με χρώμα...
Η Πλάση φοράει τα καλά της...
Τα μάτια λαχταρούν στη μέρα που ξεπροβάλλει χρυσοστόλιστη...
Καλημέρα με όμορφες πάντα εικόνες στη Ζωή σου!
ο ίλιγγος του χρόνου. ;) το βαθύ μπλε. να γίνεται πορτοκαλί. προς ανοιχτό μπλε. γαλάζιο έντονο. η ώρα. αυτή η ώρα. εκεί που τελειώνει η θάλασσα. και αρχίζει ο ουρανός. εκεί που τελειώνουν και αρχίζουν όλα. την ίδια στιγμή.
εκπληκτικές οι φωτογραφίες!
καλώς ήρθες και πάλι!
Ααααααααααααααααααχ......
πραγματικά ονειρομαγειρέματα :))))))
Καλώς ήρθες Νέλλη!
Τί όμορφα!
Πάντα το πιο αγαπημένο, το φως της Ανατολής, το γλυκό ξύπνημα της μέρας!
Να καθησυχάζει ότι ακολουθεί πάντα το σκοτάδι της νύχτας, να χαρίζει ομορφιά κι ελπίδα!
Χαλάλι το πρωινό ξύπνημα, αν είναι να χαρείς αυτή την ομορφιά!
Το ξημέρωμα, η ομορφότερη στιγμή της ημέρας και τις περισσότερες φορές τη χάνουμε!
Καλώς όρισες Νέλλη με τις υπέροχες φωτογραφίες σου:-)
Τι όμορφες εικόνες για ένα πρωινό ξύπνημα. Μέρα καλή απ' την Τσιανγκ Μάι
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ!
Αγονη
μου φαίνεται πως το χρώμα της Αυγής έχει μια αγνότητα, εν αντιθέσει με το χρώμα της Δύσης που κρύβει ένταση και πόνο όχι απαραίτητα με την κακή έννοια
b|a|s|n\i/a
ο τρόπος που γράφεις με "σκοτώνει".
Ναι εκείνη τη στιγμή νομίζω, οτι τα χρώματα χανονται το ένα μέσα στο άλλο.
Υπάρχει ένα έργο, η "Συμφωνία των Άλπεων" του Richard Strauss, που περιγράφει, όσα ο συνθέτης ένιωθε ανεβαίνοντας στις Άλπεις στην κορυφή Loser sto Altaussee. Εκεί καθόταν και παρακολουθούσε τη φύση και το φως, την Αυγή, τη Δύση, τα πουλιά, την καταιγίδα κλπ κλπ και εμπνεύστηκε αυτό το υπέροχο έργο, που ακούγοντάς το κανείς δεν ξέρει πια τι είναι πιο όμορφο: τα χρώματα της φύσης, ή τα χρώματα της μουσικής...
Κάποτε λοιπόν παίξαμε αυτό το έργο σε παιδιά και ο αείμνηστος αρχιμουσικός Μιλτιάδης Καρύδης τους εξήγησε προκαταβολικά την κάθε σκηνή του έργου και τους είπε, πως όταν θα "άκουγαν" τον ήλιο που θα ανέτειλε πίσω από τις κορυφές των βουνών, να σήκωναν τα χέρια ψηλά.
Και πράγματι τα παιδιά το κατάλαβαν!
Και σ' αυτήν την αριστουργηματική σκηνή, γέμισε το Παλλάς με χεράκια σηκωμένα και ήταν σαν να ήρθε ο ήλιος μέσα στο θέατρο.
Αυτή είναι η Αυγή και αυτή τη σκηνή σκέφτομαι κάθε φορά που βλέπω ανατολή.
Είχα δε την τύχη το 2000 να βρεθούμε με την ΚΟΑ στο Αltaussee για να παίξουμε τη συμφωνία των Άλπεων με Αρχιμουσικό τον Κάρολο Τρικολίδη, που είναι η γενέτειρά του και με οικοδεσπότη τον Wolfhart Hoffer διευθυντή των επιχειρήσεων του βουνού, ο οποίος είχε και την ιδέα να ανεβούμε στο σημείο που καθόταν ο Strauss και να παίξουμε αποσπάσματα της συμφωνίας, οπερ και εγένετο!
Μετά απο πορεία - ανάβαση μιας ώρας φτάσαμε στην μαγική κορυφή Loser και παίξαμε μουσική!
Ήταν η συγκλονιστικότερη στιγμή της μουσικής μου "ζωής"!
Κική
αχ λέω και γώ...
Ηλιογράφε
έκλεψα λίγο από τον κόσμο της Κικίτσας μας...
Άστρια,
ναι, το πρωινό φως μου δημιουργεί πάντα όμορφα συναισθήματα, αισιόδοξα κι ελπιδοφόρα για τη μέρα που έρχεται και όταν μπορώ ξυπνάω να δω την ανατολή
Dodo
αυτό λέω και γω, χαλάλι λίγος ύπνος μπρος σε τόση ομορφιά
Margo
δεν είναι κρίμα να χάνουμε τέτοια όμορφη στιγμή; Γιαυτό και γω μερικές φορές χαλαλίζω τον ύπνο μου
Λάκη μου
το καλύτερο ξύπνημα!
να περνάς καλά εκεί στη μακρυνή Τσιανγκ Μάι
Η απάντησή σου προς b|a|s|n\i/a θα άξιζε να είναι ξεχωριστή ανάρτηση, με ή χωρίς φωτογραφίες- εκπέμπει ομορφιά και αισιοδοξία!
Να ζηλέψω τώρα;
Κααλά. Δε θα ζηλέψω. Θα χαρώ για λογαριασμό μου που βρέθηκα σε έναν τόσο όμορφο χώρο με μια αισθαντική φιλόξενη (οικο)δέσποινα και καλή παρέα
Καλημέρες!
Dodo
σε ευχαριστώ πολύ
ξέρεις, η ενασχόληση με το blogging βγάζει πολλά στην επιφάνεια, φαντάζομαι θα το έχεις νοιώσει και συ!
Το σκέφτηκα όταν έγραφα και ίσως το κάνω κάποια στιγμη, αλλά πρέπει πρώτα να βρώ τις παλιές φωτό από εκείνο το ταξίδι και να τις σκανάρω γιατί τότε είχα παλιά μηχανή με φιλμ
καλή σου μέρα!
καλή μου meril
καλώς ήρθες!
τι να ζηλέψεις με τόσο όμορφο μπλογκ που έχεις;
χαίρομαι για την επίσκεψη, θα τα λέμε από δω και μπρος.
κρίμα που δεν μπορώ να κεράσω και τα καλούδια που έφερα από Ζάκυνθο...καλημέρα σου
Δημοσίευση σχολίου