η ζωή μας ένα πεζοδρόμιο...

Παρασκευή μεσημέρι

στη μηχανή

και βιάζομαι

τέλειωσε η γενική, το βράδυ συναυλία

με τον Σγούρο

σιγοτραγουδώ μια Μπράμς, μια Στράους

ωραίος σολίστας

ωραίος μαέστρος

ωραίο πρόγραμμμα

βιαζομαι

δεν έχω μαγειρέψει

να προλάβω πριν γυρίσουν τα παιδιά

μα σιγοτραγουδώ

μα τι είναι αυτό;

ένας μπόγος με σκουπίδια

στην άκρη της πλατείας

οχι, οχι

ένας μπόγος με ρούχα

κάποιος τα άφησε για να τα πάρουν κάποιοι πιο φτωχοί

μα όχι

όχι φοράει παπούτσια

παγώνω

μα δίπλα περνάει μια μαμά με το καροτσάκι

δεν δίνει καν σημασία

μπα λάθος θα έκανα

ανάβει το φανάρι

ξεκινάω

μα η εικόνα σφηνωμένη στο μυαλό μου

φοράει παπούτσια

φοράει κουκούλα

τα χέρια στις τσέπες

κοιμάται ή....

παγώνω ξανά

να γυρίσω

και αν...;

να σταματήσω τον πρώτο αστυνομικό

πάντα γυρνάνε εδώ περιπολεία

μουδιάζουν τα χέρια μου

μουδιάζει το κεφάλι

δεν μπορώ να οδηγήσω

δεν μπορώ να στρίψω

και αν...;

ούτε να το σκεφτώ δεν μπορώ

πρέπει να γυρίσω

και τι θα κάνω;

τόσος κόσμος περνάει δίπλα...

άνδρας ή γυναίκα;

κοιμάται ή...;

δεν τολμώ να κουνηθώ...

και αν...;

πώς θα το αντιμετωπίσω;

όχι, όχι

δεν το αντέχω

θα το βάλω στα πόδια

κάποιος πιό θαρραλέος από μένα

ίσως τα καταφέρει

όχι, δεν μπορώ να αντιμετωπίσω το θάνατο καταπρόσωπο,

ούτε καν τη μιζέρια

τη φτώχεια,

την έλλειψη στέγης

την πρέζα

όχι δεν μπορώ

με πονάει τόσο που γίνομαι ανίκανη

ένα δάκρυ ανεβαίνει στο μάτι

αει στο καλό

θόλωσα

τι χρώμα έχει το παλιοφάναρο;

τι χρώμα έχει η ζωή;

τι χρώμα έχει η δυστυχία;

τι χρώμα έχει ο άνθρωπος;

στα κομμάτια

η κρίση

στα κομμάτια οι απάνθρωποι

στα κομμάτια οι υπάνθρωποι

στα κομμάτια οι ισχυροί που μας κυβερνούν

εδώ είναι η ζωή

όχι στα κόκκινα χαλιά

εδώ που το πεζοδρόμιο γίνεται προσκέφαλο

γυρνάω

τώρα νιώθω δυνατή

γυρνάω

θα πάω να το σκουντήσω

αν είναι καλά θα φύγω

αν όχι θα ζητήσω βοήθεια

γυρνάω

με αγωνία

μα δεν είναι εκεί...

ουφ ευτυχώς, σκέφτομαι προς στιγμήν

μα μέσα μου βράζει

η αγανάκτηση

για τη ζωή μας

για τον κόσμο μας

δεν κατάλαβα ουτέ καν αν ήταν άνδρας ή γυναίκα

κοιμόταν ή...;

ρωτάω δίπλα μια κυρία

δεν ξέρω μου λέει

δεν είδα

ρωτάω πιο κει

κανείς

ρωτάω στο περίπτερο

"α, μου λέει, η κυρά Μαρία

μεθυσμένη, άστεγη, γριά

έτσι κάνει

τι τα ψάχνεις

έ κύριος τι μου δίνεις;

δεν έχεις ψιλά;"