Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑ ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ!


Οι σπουδές μουσικής είναι επίπονες και χρονοβόρες, κοστίζουν ολόκληρη περιουσία, γιατί στην χώρα μας δεν υπάρχει δημόσια μουσική παιδεία - πλην του ενός και μοναδικού Κρατικού Ωδείου Βορείου Ελλάδος (που και αυτό αυτή τη στιγμή βάλλεται από παντού) και θέλουν πολλές θυσίες σε επίπεδο προσωπικό και οικογενειακό, απαιτούν σιδηρά πειθαρχία, πάρα - πάρα πολλές ώρες μελέτης και συνήθως ασκητικό βίο που οδηγεί σε αντικοινωνικότητα και  απομόνωση.  
Και το χειρότερο, αν κανείς αποφασίσει να γίνει επαγγελματίας μουσικός και το πετύχει, ποτέ μα ποτέ δεν σταματά η μελέτη, ποτέ μα ποτέ δεν νιώθεις πλήρως προετοιμασμένος για την εκτέλεση ενός κομματιού και φυσικά είσαι πάντα πνιγμένος στα έξοδα με τις αγορές και την συντήρηση των οργάνων, με τις αγορές του απαραίτητου μουσικού υλικού  και των cds, dvds κλπ. την παρακολούθηση συναυλιών και σεμιναρίων εντός και εκτός Ελλάδας με το ανάλογο οικονομικό κόστος φυσικά.
Για το βιολί η καλύτερη ηλικία για να ξεκινήσει κανείς είναι μεταξύ 5-7 ετών για να προλάβει να ολοκληρώσει τις σπουδές στα 20 με 22, ώστε να έχει και ένα μικρό περιθώριο για μεταπτυχιακά σε μια άλλη χώρα, ώστε να κατοχυρώσει τους τίτλους σπουδών, διότι στην Ελλάδα το δίπλωμα οργάνου είναι ακόμη αδιαβάθμιτο.

Με όλα τα παραπάνω, πολλά παιδιά που ξεκινούν μουσικές σπουδές κάπου στην ηλικία των 15-17 ετών τα παρατούν και στρέφονται προς άλλες σχολές των ΑΕΙ και ΤΕΙ που τουλάχιστον το πτυχίο τους έχει ένα αντίκρυσμα για την ελληνική εκπαιδευτική κλίμακα και δεν απαιτεί και τις δια βίου θυσίες.





Γνωρίζοντας όλα αυτά πολύ καλά, ζώντας στο χώρο της μουσικής από τα 7 μου χρόνια που ξεκίνησα να μαθαίνω βιολί, όντας επαγγελματίας πάρα πολλά χρόνια τώρα, με εκατοντάδες παιδιά να έχουν περάσει απο τα χέρια μου και βιώνοντας όλες αυτές τις αγωνίες τους, τις προσπάθειές τους άλλοτε επιτυχημένες και άλλοτε δυστυχώς όχι και τόσο και στην συνέχεια την προσπάθεια για επαγγελματική αποκατάσταση, τις χαρές και τις λύπες, τις συγκινήσεις και τις απογοητεύσεις, δεν μπορώ παρά να βιώνω με απίστευτη συγκίνηση την στιγμή του διπλώματος, αυτή τη μιάμιση ώρα πάνω στη σκηνή με απίστευτα βαρύ και δύσκολο πρόγραμμα, που στην αρχή σου φαίνεται βουνό και όταν φτάσεις στην τελευταία νότα γίνεται αυτόματα αέρας και εξανεμίζεται γίνεται ήδη ανάμνηση και τίποτε δεν μπορείς να φέρεις πίσω.

Πόσο  μάλλον, όταν αυτό τα πλασματάκι στη σκηνή είναι το σπλάχνο σου και έχεις ζήσει την κάθε  στιγμή της ζωής του, τις αγωνίες, τους εφιάλτες των τελευταίων ημερών, το σφίξιμο στο στομάχι όλον τον καιρό της προετοιμασίας, το χαμένο βλέμμα πάνω στη σκηνή όταν όλα έχουν τελειώσει και προσπαθεί να το συνειδητοποιήσει, την αγκαλιά με την πιανίστα, τον δεύτερο άνθρωπο μετά τον δάσκαλο που ακουμπάς τις αγωνίες σου, την αγκαλιά με τον δάσκαλο που του οφείλει τα πάντα και τη λύπη που νιώθει γιατί δεν θα ξαναπάει πια για μάθημα.

Και τότε δεν σε νοιάζουν οι βαθμοί, δεν σε νοιάζουν τα βραβεία, σε νοιάζει μόνο αυτό  το χαμογελαστό πλασματάκι που πνίγεται στις αγκαλιές των φίλων και τα συγχαρητήρια, ντυμένο το όμορφο τυρκουάζ φορεματάκι που έραψε η γιαγιά ειδικά για την περίσταση. Γιατί τα φορέματα της γιαγιάς είναι κάθε βελονιά και μια ευχή είναι κάθε κουμπί και αγκαλιά, είναι το γούρι βρε αδελφέ!

Πριν δυο χρόνια τέτοια εποχή γράφαμε εδώ για το πτυχίο και τον θείο Μότσαρτ και η μέρα του διπλώματος φαινόταν τόσο μακρινή. Αλλά να που έφτασε και αυτή και όλα πήγαν καλά, δόξα το θεό.

Και σήμερα, the day after, μετά από πολύ καιρό το σπλάχνο μας ξύπνησε χωρίς αγωνίες, χωρίς σφιξίματα, χωρίς πονοκέφαλο πια, μόνο με μια λύπη που τελειώσαν τα μαθήματα και δεν θα ξαναμπεί στην τάξη με τον δάσκαλο. Πόσο όμορφη σκέψη και συναίσθημα αλήθεια, γιαυτόν το δάσκαλο που πίστεψε σ΄αυτήν και πάλεψε μαζί της για το καλύτερο προσφέροντας ό,τι περισσότερο μπορούσε ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ πρέπει να πω.
Και που όσα "ευχαριστώ" και να πούμε οικογενειακώς, δεν θα ξεπληρώσουν ποτέ τα όσα του οφείλουμε.

42 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αξια.
Μπράβο της και μπράβο σας.
Ειναι σπουδαίο να σε κάνουν τα παιδιά σου περήφανο και η Νεφέλη τα καταφέρνει και με το παραπάνω.

k είπε...

μπράβο μπράβο μπράβο!!! :)

H.Constantinos είπε...

Και εις ανώτερα!

Margo είπε...

Η Νεφέλη όπως και κάθε παιδί που ζει αυτή τη στιγμή και ότι έχει προηγηθεί αυτής, γίνεται αυτόματα και δικό μου παιδί.. συγκινούμε κάθε φορά όταν περνούν αυτή τη δοκιμασία. Γι αυτό και ως επιτροπή αν και προσπαθούσα να είμαι δίκαιη, προσπαθούσα να έχω προσωπική επαφή με το παιδί που θα εξεταζόταν τις προηγούμενες ημέρες, ώστε να μην του είμαι ένα ακόμη άγχος.

Καλή σταδιοδρομία πια σε ότι αποφασίσει να κάνει και φυσικά καλή ξεκούραση!!!
Να είστε όλοι καλά!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Η δικαίωση τόσων κόπων!
Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή....
Νεφέλη καλοτάξιδη στις νότες της χαράς!

the doll and the wheel είπε...

Τα λες πολύ ωραία και σωστά εδώ..

Θα ήθελα να πάω την συζήτηση στο Κρατικό Ωδείο, μιας και με ερεθύζει το θέμα - κοκκινίζω απ' τα νεύρα...! - και το ξέρω απο πρώτο χέρι, αλλά δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό το σχόλιο αν το κάνω.

Συγχαριτήρια για το δίπλωμα (της μαθήτριας αν κατάλαβα καλα.)! Ξέρω πόσος κόπος, επιμονή και πόσο "χάσιμο χρόνου" απαιτείται κι απο τις δύο πλευρές... Δάσκαλος και μαθητής.

Καλή συνέχεια.! :-)

Christina V. είπε...

Να το χαίρεσαι Νέλλη μου το βλαστάρι σου και να το καμαρώνεις και να 'ρθει καιρός για τέτοιες χαρές και για το άλλο σου βλαστάρι! Τη νιώθω τη συγκίνησή σου σα μάνα με τις μικρότερες χαρές μας και εύχομαι πάντα να την κρατάς τη χαρά αυτή μες στην καρδιά. Άλλοι δρόμοι της ανοίγονται τώρα και θα περάσει η λύπη του αποχωρισμού από το δάσκαλο. Ό,τι και να πω είναι λίγο... Πολλά πολλά μπράβο στη Νεφελίτσα και όλες τις ευχές μέσ' απ' την καρδιά μου για να ανθίζει πάντα μουσικά. Πολλά φιλιά περήφανη μανούλα!

meril είπε...

Μπράβο μπράβο μπράβο!

στη Νεφέλη πρώτιστα
αλλά και σε σένα όχι μόνο γιατί είσαι η μητέρα
αλλά και για το κείμενο αυτό
γιατί μοιράστηκες μαζί μας τα πιο τρυφερά σου

Ευχαριστώ

George είπε...

Και τότε δεν σε νοιάζουν οι βαθμοί, δεν σε νοιάζουν τα βραβεία, σε νοιάζει μόνο αυτό το χαμογελαστό πλασματάκι που πνίγεται στις αγκαλιές των φίλων και τα συγχαρητήρια....
..................................
Ήταν πολύ όμορφο το πάρα πάνω που διάβασα.
Εύχομαι τα καλύτερα.

Thalassenia είπε...

Κάθε επιτυχία των παιδιών μας είναι χαρά και υπερηφάνεια.
Είναι συγκίνηση και ανταμοιβή για εκείνα και για εμάς.

Και εις ανώτερα.

Αγγελικη Ν είπε...

Να την χαίρεσαι! Μπράβο της! Θέλει ταλέντο, όραμα, δουλειά, πειθαρχία, αγάπη για να το καταφέρει! Καλή συνέχεια!
Έχω ζήσει παρόμοιες αγωνίες, χαρές επιτυχία με την μικρή μου. Παίζει φλάουτο.
Η αγωνία, η μελέτη και το άγχος που πέρασε για τις εξετάσεις της για το δίπλωμα, σε συνδυασμό με εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, που ακολουθούσαν, την έκαναν να αφήσει την μουσική. Πίστευα ότι ήταν παροδικό και θα επέστρεφε. Όμως 2 χρόνια τώρα το φλάουτο μένει βουβό...

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Συγχαρητήρια στην -και επισήμως- νέα μουσικό!
Καλοτάξιδη και σιδεροκέφαλη!
Μακαρίζω και τους δικούς της ανθρώπους, οικογένεια και δάσκαλο!
Διττά τρυφερή η ανάρτησή σου, Νέλλυ: ως μάνας και ως μουσικού.
Να 'στε όλοι καλά!

dimitris είπε...

Logia καλησπερα.
Πρωτα ενα μεγαλο μπραβο στο παιδακι σου και μετα σε ολους εσας που το στηριξατε.
Καλα ποσο κατατοπιστικο ειναι το κειμενο σου, δεν ''λεγεται'', ποσοι νομιζεις οτι ξερουμε αυτον τον γολγοθα που περνατε εσεις, οι γιατροι των ψυχων μας, για να ερθει η μαγικη στιγμη που θ'ακολουθησουμε τις ''συνταγες'' και να ''γιατροπορευθουμε''.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ...

ξωτικό είπε...

Tι να πούν λίγα λόγια ,ακόμα έχω ζωντανή την συγκίνηση απ'το πτυχίο...
μου στοίχισε πολύ που το έχασα.
Καλοτάξιδο το αστέρι σου (μας ήθελα να πώ αλλά...μη φανώ και...κλέφτρα)
Γέλασα βρε φιλενάδα μ'εκείνο το
"συνήθως ασκητικό βίο που οδηγεί σε αντικοινωνικότητα και απομόνωση."
Άντε να βρείς ... χμ σύντροφο να σε αντέξει δηλαδή ...χαχααααχ
Σας φιλώ και τις δυό με απέραντη αγάπη !!!

Άιναφετς είπε...

Μπράβο στο κοριτσάκι σας...τώρα πια και επισήμως...μουσικός, υπέροχος τίτλος!!!

Τα ΑΦ μου σε όλη την μουσική οικογένεια! :))

kiki είπε...

Μπράβο της, μπράβο σας, μπράβο του!

Tali είπε...

ΜΠΡΑΒΟ!!

συγκινουμαι τοσο που σε διαβαζω και παιρνω και τα νεα σας στο μεηλ!!!!

οχι μονο γιατι σου εχω αδυναμια
αλλα γιατι σου εχω αδυναμια γιατι εχεις αυτο που ειναι το απωθημενο μου

το να μιλας με το βιολι , το οποιο λατρευω αλλα ποτε δεν εμαθα!!!

Μπραβο και παλι ..εισαι αξια μανα..γιατι καταφερες να εμφυσυσεις την αγαπη σου για την τεχνη σου στο παιδι σου ..δεν φτανει μονο να το θελει το παιδι ..πρεπει να μπορεις και να το στηριξεις και κρατησεις αμειωτο αυτο το θελω μεσα σε μια κοινωνια που το να παιζεις βιολι αντι να ασχολεισαι με τη σαβουρα...μοιαζει σχεδον εξωπραγματικο!

logia είπε...

Ανώνυμος

ευχαριστούμε για τα καλά λόγια, αν και θα προτιμούσα μια πιο "επώμυμη" επικοινωνία

logia είπε...

@kaya

ευχαριστούμε καλό μου

logia είπε...

@H.Constantinos

ευχαριστούμε!

logia είπε...

@Margo

μακάρι να σκέφτονταν όλοι έτσι
τότε τέτοιες στιγμές θα μπορούσαν να είναι πιο ανθρώπινες και όχι τόσο σκληρές δοκιμασίες
αν και μπορώ να πω,
η επιτροπή ήταν καταπληκτική!
άξιοι καλλιτέχνες, δάσκαλοι, παιδαγωγοί και κυρίως Άνθρωποι, που σε κάνουν να νιώθεις όμορφα πάνω στη σκηνή και να αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο να κάνει μουσική και όχι να σκέφτεσαι οτι περνάς από ιερά εξέταση

logia είπε...

@Γιαγια Αντιγόνη

ευχαριστούμε!

logia είπε...

@ the doll and the wheel

είμαστες συνάδελφοι ή έχεις περάσει από τις αίθουσες του κρατικού;
όπως και να έχει γνωρίζω τα πράγματα γιατι το παρακολουθώ το θέμα, αλλά είμαι απ' έξω...

όμως θα ήθελα και μια άλλη άποψή, ενός ανθρώπου που το έχει βιώσει...

logia είπε...

@Christina V.

συναδέλφισσα σε ευχαριστούμε!

logia είπε...

@meril

μου είναι πολύ δύσκολο να μπαίνω στο μπλογκ τον τελευταίο καιρό, για΄τι η ενασχόλησή μου με τα κοινά του χώρου μας, δεν μου αφήνει καθόλου χρόνου
γιαυτό και δεν προλαβαίνω να σας επισκέπτομαι
όμως ένιωθα οτι της το όφειλα το postάκι:)))))))
ευχαριστούμε

logia είπε...

@George

και μόλις τελειώσει και η εξεταστική και τα σεμινάρια
είμαστε έτοιμοι για τη θάλασσά μας...
ευχαριστούμε

logia είπε...

@Thalassenia
καλή μου γειτόνισσα

μήπως έτσι δεν είμαστε εμείς οι Έλληνες;
ολα για τα παιδιά μας;

σε ευχαριστούμε :)))))

logia είπε...

@Αγγελική Ν
τότε σιγουρα καταλαβαίνεις οτι η μεγαλύτερή μου αγωνία ήταν πώς θα συνδυάσει πανεπιστήμιο και μουσική...
ε τώρα χρειάζεται άλλον έναν κόπο να τελειώσει και τη σχολή...
μήπως όλα τα παιδιά σήμερα έτσι δεν είναι φορτωμένα με "εφόδια" άγχη και υποχρεώσεις;
Ας είναι καλά και θα τον βρουν το δρόμο τους
μακάρι να καταφέρνουν στη ζωή τους να κάνουν πράγματα που αγαπούν

logia είπε...

@Υπατία η Αλεξανδρινή

Σε ευχαριστούμε Υπατία μου

logia είπε...

@dimitris

σε ευχαριστούμε

δεν φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι που εστίασες στο Γολγοθά μας

ξέρεις, είναι παράπονο όλων μας οτι μόνο αν κάποιος έχει περάσει από τις αίθουσες των ωδείων μπορεί να καταλάβει....
και δυστυχώς εδώ που η παιδεία μας στον τομέα της μουσικής πάσχει, οι περισσότεροι μας περνούν για χαραμοφάηδες...

logia είπε...

@ξωτικό μου
δεν είναι μόνο να βρεις σύντροφο να σε αντέξει...
είναι πρώτα να βρεις χρόνο για να ασχοληθείς με το να βρεις σύντροφο...
ένας καλός συνάδελφος και απολυμένος του ωδείου αθηνών έκανε στατιστική μελέτη για την οικογενειακή κατάσταση των δασκάλων του ωδείου...

τεράστια τα ποσοστά των ανυπανδρων και των άτεκνων, των ταγμένων στην τέχνη

logia είπε...

@Άιναφετς

μαγισσούλα ευχαριστούμε
ΑΦΦΦΦ

logia είπε...

@kiki

συναδέλφισσα εσύ ξέρεις πόσο κόπο έχει αυτό όλο το πράγμα...
ευχαριστούμε!!!

logia είπε...

@Talisker Stt

έλα βρε φιλενάδα

πού είσαι ;
χαθήκαμε...

άντε τώρα νε κάνεις να κοκκινίζω...
ευτυχώς που δεν με βλέπεις δηλαδή
και που δεν νιώθεις και αυτο το κάψιμο στα κατακκόκινα αυτιά μου...


σε ευχαριστούμε πολύ!!!!

KitsosMitsos είπε...

Συγχαρητήρια! Και εις ανώτερα.
Όμορφη ενασχόληση, ειδικά άμα το αγαπάς!
Εύγε και στην μητέρα ;-)

logia είπε...

@KitsosMitsos

ευχαριστουμε γειτονακι

Νimertis είπε...

πολλά πολλά συγχαρητήρια... ρούφηξα το κείμενό σου απνευστί φίλη μου Νέλλυ! μα, τι ωραία πράγματα είναι αυτά... μου μετέδωσες το ρίγος... να΄στε όλοι σας καλά!

ΛΙΤΣΑ ΛΕΜΠΕΣΗ είπε...

Συγχαρητήρια. θα ήθελα να μάθω το ωδείο και το όνομα του δασκάλου. Διαπίστωσα ότι έχουμε και την ίδια αγάπη για τις φωτογραφίες. Προσωπικά αγαπώ να φωτογραφίζω ιδιαίτερα τα δέντρα. Στο Panoramio έχω πολλές φωτογραφίες μου αν θα ήθελες να δεις. http://www.panoramio.com/user/2622905
Καλό απόγευμα.

logia είπε...

@φίλε Nimertis
σε ευχαριστούμε
δεν έχει δα και καμιά λογοτεχνική αξία, ήθελα απλά να σας βάλω στο πνεύμα και στο πώς είναι η ζωή ενός μουσικού...
πέρα όμως από όλες αυτές τις δυσκολίες το επάγγελμασ υοθ μουσικού έχει και πολύ ομορφιά, κάτι στο οποίο επανειλλημένως έχω αναφερθεί σε αναρτήσεις μου και ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει πιο όμορφο επάγγελμα...
καλό βράδυ

logia είπε...

@ΛΙΤΣΑ ΛΕΜΠΕΣΗ
αγαπητή συνάδελφε, κατ' αρχήν σε ευχαριστώ για την επίσκεψη. Όλα αυτά συνέβησαν στο Ωδείο του Νάκα και ο καταπληκτικός μας δάσκαλος είναι ο πολύ καλός συνάδελφος και φίλος και εξαιρετικός μουσικός και εκπαιδευτικός και παιδαγωγός Γιάννης Τζουμάνης, το κοντσερτίνο της ΚΟΑ

ολα θα πανε καλα... είπε...

Πολύ τρυφερή ανάρτηση!Μπράβο στη Νεφέλη λοιπόν και καλές επιτυχίες να έχει παντού στη ζωή της!
Στάθηκα σε αυτό που γράφεις για τις γιαγιάδες...Έτσι είναι...Κάθε βελονιά και μια ευχή για τα εγγόνια.
Να σαι καλά,με συγκίνησες.

logia είπε...

@ολα θα πάνε καλά

δεν ξέρω πώς μου ξέφυγε το σχόλιό σου για το δίπλωμα της Νεφέλης...
Σε ευχαριστούμε πολύ πολύ!!!
όσο γιαυτό που γράφεις για τις γιαγιάδες, δεν είναι πράγματι έτσι; των παιδιών τους τα παιδιά δυο φορές παιδιά!
και μακάρι όλα του κόσμου τα εγγόνια να το αναγνωρίζουν!!!