Τρίτη 19 Μαΐου 2009

απ' το παράθυρο


Το τρένο της καθημερινότητας μισώ,

που μας κάνει θεατές στα γεγονότα.

Τα προσπερνάμε τάχιστα,

σαν τα δέντρα που τρέχουν προς τα πίσω,

έξω απ΄το παράθυρό μας,

πολλές φορές τόσο γοργά,

που και το σχήμα τους γίνεται συγκεχυμένο!

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ναι, άλλοι βλέπουν αυτά που έρχονται και άλλοι αυτά που φεύγουν.....

dodo είπε...

Μερικές φορές η καθημερινότητα γίνεται ασφάλεια, ασπίδα: προστασία από την απειλή μιάς άγνωστης αλλαγής...

Άστρια είπε...

Όλα είναι σχετικά. Νόμοι της Φυσικής, νόμοι της Ζωής, γνωστοί και άγνωστοι. Κι εμείς εδώ περαστικοί.

υγ. Δέν ξέρω logia αν το αποτύπωσες επίτηδες ή αν τυχαία βγήκε στην φωτογραφία, μου άρεσε πολύ η αντίθεση με το σήμα των πεζών μπροστά στη θάλασσα (για να την διαβεί;), μέσα από ένα παράθυρο τρένου που τρέχει ...

ξωτικό είπε...

μισώ αυτό το μίσος που δεν μ'αφήνει να απολαύσω την "ευλογημένη καθημερινότητα", που λέει μια σοφή φίλη μας, πριν μου χτυπήσουν την πόρτα οι ανατροπές, και την νοσταλγίσω με την... στερνή μου γνώση...
καληνύχτα σας

kiki είπε...

Έτσι γίνεται τις περισσότερες φορές δυστυχώς....

logia είπε...

Καλημέρα, φίλοι μου
σας ευχαριστώ για τα σχόλια

@Ηλιογράφε, θα έλεγα οτι και τα δυο θα μπορούσαν να είναι θετικά ή αρνητικά, αναλόγως της διάθεσης που τα βλέπουμε

@ dodo,Θα συμφωνήσω, αρκεί να την ζούμε

@ Αστρια, έτσι είναι, αλλά μπορεί να συμμετέχουμε ή όχι. Θα προτιμούσα την ενεργή συμμετοχή.
Οσο για τη φωτό, ναι, ήθελα να πιάσω τη διάβαση προς τη θάλασσα, για άλλο λόγο, όμως η κίνηση μου ταίριαξε την εικόνα με το συγκεκριμένο κείμενο.

logia είπε...

@Ξωτικό,@ Κική μου,
ναι αυτό με τρελαίνει και αυτό ήθελα να αποτυπώσω στο κείμενο, ότι ενώ θα έπρεπε να ζούμε και να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό της καθημερινότητάς μας, πνιγόμαστε σε υποχρεώσεις και χάνουμε ό,τι πολυτιμότερο έχουμε, την ίδια τη ζωή, γινόμενοι απλοί θεατές αντί για ενεργοί δράστες

Sehraeuber είπε...

verschwommene erinnerungen und doch bleiben diese im gedächtnis.

H.Constantinos είπε...

Κι όμως, είναι πολύ εύκολο να κάνουμε την καθημερινότητα άγνωστο παράγοντα, και τα σχήματα πιό συγκεκριμένα...
Αλλά κι αυτό, είναι δίκοπο μαχαίρι.

logia είπε...

@ Walter, ja, sicher, aber zum Glück, oder?
Danke schön für Deinen Besuch

@ H.Constantinos, έχεις δίκιο. Αλλά τι κάνουμε τελικά; Αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους;