κι εκεί που περίμενες την καταχνιά 
τα σύννεφα αρχίζουν να διαλύονται
κι ο χειμωνιάτικος ήλιος ανεβαίνει θριαμβευτικά στον ουρανό.Στο μώλο μοναχικός ψαράς παρέα με τις σκέψεις του...
Κι όταν η μέρα κουράστηκε και αποφάσισε να φύγει τα σύννεφα έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους
μόνο και μόνο για να κάνουν το χειμωνιάτικο σούρουπο πιο όμορφο.Κάπως έτσι μήπως δεν είναι και οι ζωές μας;
8 σχόλια:
Μου αρέσουν οι λεζάντες σου...
υπέροχη ηλιοπορεία!
Πολύ καλά το πάτε κυρία μου...
Πολύ ωραίες οιφωτογραφίες ,ωραιότατο όμως το σχόλιο, με σοφία ,με γλύκα και αισιοδοξία παρά την υφέρπουσα μελαγχολία !
interessante Serie mit tollen Lichtstimmungen.
Danke schön Walter.
Es war ein ganzer Tag im Winter. Von dem Sonnenaufgang an, bis zu dem Sonnenuntergang...
Όμορφη αυτή η σειρά που παίζει το φως με τον ουρανό και ναι, μοιάζει με τη ζωή μας, κι ας μη γίνονται όλα σε μία μέρα! (αν και η ζωή μας είναι πολύ μικρότερη από μία στιγμή συγκριτικά...)
Καλώς σε βρήκα logia:))
Σε ευχαριστώ πολύ Άστρια!
Καλώς ώρισες!
Δημοσίευση σχολίου